Savo Čolović
Savo Čolović | |
|---|---|
| Rođenje | 21. januar 1911. Krekovi, kod Nevesinja, Austro-Ugarska |
| Smrt | 25. septembar 1944. Buhovo, kod Širokog Brijega, NDH |
| Zanimanje | Grafičar |
| Godine aktivnosti | 1939-1944 |
| Nagrade | Narodni heroj Jugoslavije |
Savo Čolović (Krekovi, kod Nevesinja, 21. januar 1911 — Buhovo, kod Širokog brijega, 25. septembar 1944), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 21. januara 1911. u selu Krekavice, kod Nevesinja. U Beogradu je učio tipografski zanat. Rano je prišao radničkom pokretu i aktivno radio u sindikalnoj organizaciji grafičkih radnika. Tu je, 1939. godine, primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije.[1]
Poslije Aprilskog rata i okupacije Beograda, 1941. godine, vratio se u rodni kraj. Odmah se uključio u pripreme za oružani ustanak i radio na stvaranju prvih partizanskih odreda u nevesinjskom srezu. Učestvovao je u prvim ustaničkim akcijama. Godine 1941. izabran je za člana Sreskog komiteta KPJ za nevesinjski srez.
Početkom februara 1942. godine, Savo je s četom nevesinjskih partizana ušao u sastav Prvog hercegovačko-crnogorskog udarnog bataljona. Kao politički komesar Četvrte čete, isticao se velikom hrabrošću. Krajem februara 1942. godine postao je politički komesar Partizanskog bataljona „Bišina“.
U vrijeme četničko-italijanske ofanzive u Hercegovini, u proljeće 1942. godine, ovaj bataljon je učestvovao u nekoliko akcija protiv neprijateljskih snaga u nevesinjskom srezu. Poslije povlačenja hercegovačkih partizanskih jedinica na Zelengoru, juna 1942. godine, Savo je ušao u sastav Drugog bataljona novoformiranog Hercegovačkog partizanskog odreda, s kojim augusta iste godine ulazi u sastav Desete hercegovačke udarne brigade. Učestvovao je u mnogim borbama koje je vodila ova brigada, a posebno se istakao tokom bitke na Sutjesci.
Poginuo je 17. novembra 1944. godine kao obaveštajni oficir 29. hercegovačke divizije, kod Buhova, izvršavajući zadatak na terenu Širokog Brijega. Tokom Narodnooslobodilačke borbe poginuli su mu roditelji i tri brata.
Za narodnog heroja proglašen je 24. jula 1953. godine.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.