Idi na sadržaj

Sfingozin

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Sfingozin

Općenito
Hemijski spojSfingozin
Druga imena2-Amino-4-trans-oktadecen-1,3-diol
Molekularna formulaC18H37NO2
CAS registarski broj123-78-4
SMILESCCCCCCCCCCCCC/C=C/[C@H]([C@H](CO)N)O
InChI1/C18H37NO2/c1-2-3-4-5-6-7-8-9-10-11-12-13-14-15-18(21)17(19)16-20/h14-15,17-18,20-21H,2-13,16,19H2,1H3/b15-14+/t17-,18+/m0/s1
Osobine1
1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima.

Sfingozin (2-amino-4-trans-oktadecen-1,3-diol) je 18-ugljik aminoalkohol sa nezasićenim ugljovodoničnim lancem, koji čini primarni dio sfingolipida, klasa membranskih lipid a koji uključuju sfingomijelin, važan fosfolipid.

Funkcije

[uredi | uredi izvor]

Sfingozin se može fosforilirati in vivo preko dvije kinaze, sfingozin-kinaza tipa 1 i sfingozin-kinaze tipa 2. Ovo dovodi do stvaranja sfingozin-1-fosfata, snažnog signalnog lipida.

Metaboliti sfingolipida, kao što su keramidi, sfingozin i sfingozin-1-fosfat, su signalni lipidne molekule uključene u različite ćelijske procese.

Biosinteza

[uredi | uredi izvor]

Sfingozin se sintetiše iz palmitoil CoA i serina u kondenzaciji koja je potrebna da bi se dobio dehidrosfingozin. Sinteza sfingozina

Dehidrosfingozin se zatim redukuje pomoću NADPH u dihidrosfingozin (sfinganin) i konačno oksidira pomoću FAD u sfingozin. Sfingozin se također formira razgradnjom sfingolipida u lizosomima.

Dodatne slike

[uredi | uredi izvor]

Također pogledajte

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  • Radin N (2003). "Killing tumours by ceramide-induced apoptosis: a critique of available drugs". Biochem J. 371 (Pt 2): 243–56. doi:10.1042/BJ20021878. PMC 1223313. PMID 12558497. article
  • Carter, Herbert E.; Glick, Francis J.; Norris, William P.; Phillips, George E. (1947). "Biochemistry of the sphingolipides. III. Structure of sphingosine". J. Biol. Chem. 170 (1): 285–295. doi:10.1016/S0021-9258(17)34955-4.

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]

Šablon:Lizofosfolipidna signalizacija