Idi na sadržaj

Azawad

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Azavad
(ber) ⴰⵣⴰⵓⴷ
(ar) دولة أزواد المستقلة/
Zastava Azavada
Zastava
Položaj Azavada na karti
Azavad, tamnija zelena i Mali svijetlo zeleno
Glavni grad Gao
Službeni jezik Tuareg, Arapski, Songhay, Fula, Bambara, Francuski
Državno uređenje
Mahmoud Ag Aghaly
Zakonodavstvo
Nezavisnost 6. april 2012. Od Malija 
• Priznato
ne 
Pozivni broj 223
Karta Azawada, odnosno područja koje prisvaja MNLA.

Azawad ((ar), Neo-Tifinagh: ⴰⵣⴰⵓⴷ[1]), ponekad Azavad ili Azaouad, je bivša nepriznata samoproglašena de facto suverena država na sjeverozapadu Afrike. Pod svojom kontrolom u aprilu 2012. godine su držali Timbuktou, Kidal, Gao i dijelove regiona Mopti, koji su međunarodno priznati kao dio Republike Mali.[2] Teritorija Azavada se graniči sa Malijem i Burkinom Faso na jugu, Mauritanijom na zapadu i sjeverozapadu, Alžirom na sjeveru i Nigerom na istoku i jugoistoku. Obuhvaća dio Sahare i Sahelske zone.

Treći rat za nezavisnost Azavada u periodu od 1960 do 2012. godine je počeo nakon rata u Libiji, kada je oboren Muammar el-Gaddafi, koji je bio garant mira sklopljenog 2009. godine. Formalni početak ovog rata za nezavinost se dogodio 17. januara 2012, a već 6. aprila 2012. godine proglašena je nezavisnost od strane Nacionalnog pokreta za oslobođenje Azawada, čije snage kontrolišu najveći dio područja. Nacionalni pokret je na svojoj internet stranici objavio tekst o "nepovratnoj" nezavisnosti od Malija. Samoproglašena država nikada nije dobila međunarodno priznanje nijednog međunarodnog subjekta.

Stanovništvo čine Tuarezi, Muri, Songhaj i drugi, a najzastupljenija religija je Islam. Najveći grad ove teritorije je Gao koji je ujedno proglašen i za glavni grad..

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ "Mouvement National de Liberation de l'Azawad". Mouvement National de Liberation de l'Azawad. Mouvement National de Liberation de l'Azawad. Arhivirano s originala, 14. 4. 2013. Pristupljeno 10. 1. 2018.
  2. ^ "Mali Tuareg rebels control Timbuktu as troops flee". BBC News. 1. 4. 2012. Pristupljeno 3. 4. 2012.

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]