Giro d'Italia 1975.

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Giro d'Italia 1975.
Ruta Giro d'Italije 1975.
Detalji utrke
Datum17. maj – 7. juni
Etape21
Dužina3963 km
Rezultati
Pobjednik  Fausto Bertoglio (ITA) Jolly Ceramica
Drugi  Francisco Galdós (ŠPA) Kas
Treći  Felice Gimondi (ITA) Bianchi–Campagnolo
Sprinter  Roger De Vlaeminck (BEL) Brooklyn
Brdski Dva vozača[N 1]
Tim Italija Brooklyn
← 1974.
1976 →

Giro d'Italia 1975. bilo je 58. izdanje Gira, jedne od tri najveće biciklističke utrke na svijetu. Krenula je 17. maja iz Milana nizom podijeljenih etapa, a završena 7. juna usponom na planinski prijevoj Stelvio, još jednom podijeljenom etapom, koja se sastojala od pojedinačnog hronometra i etape s masovnim startom. Ukupni pobjednik bio je domaći predstavnik Fausto Bertoglio iz tima Jolly Ceramica. Drugo i treće mjesto osvojili su Španac Francisco Galdós i još jedan Italijan, Felice Gimondi.[1][2][3]

U ostalim kategorijama Belgijanac Roger De Vlaeminck iz tima Brooklyn pobijedio je u poretku sprintera, a Galdós i njegov zemljak Andrés Oliva iz tima Kas slavili su u poretku penjača. Najbolja ekipa bio je Brooklyn. De Vlaeminck je pobijedio u sedam etapa.

Timovi[uredi | uredi izvor]

Devet timova dobilo je pozivnicu za učešće, a svaki je poslao po deset vozača.[4] Od 90 vozača utrku je kompletiralo njih 70.[4]

Učestvovali su sljedeći timovi:

  • KAS
  • Magniflex
  • Scic
  • Zonca

Etape[uredi | uredi izvor]

Ruta utrke predstavljena je 10. aprila 1975.[5][6][7]

Etapa Datum Start – cilj Dužina Tip Pobjednik
1. 17. maj Milano – Fiorano Modenese 177 km Ravna  Knut Knudsen (NOR)
2. 18. maj Modena – Ancona 249 km Ravna  Patrick Sercu (BEL)
3. 19. maj Ancona – Prati di Tivo 175 km Brdska  Giovanni Battaglin (ITA)
4. 20. maj Teramo – Campobasso 258 km Brdska  Roger De Vlaeminck (BEL)
5. 21. maj Campobasso – Bari 224 km Ravna  Rik Van Linden (BEL)
6. 22. maj Bari – Castrovillari 213 km Ravna  Roger De Vlaeminck (BEL)
7a. 23. maj Castrovillari – Padula 123 km Brdska  Domingo Perurena (ŠPA)
7b. Padula – Potenza 80 km Brdska  Roger De Vlaeminck (BEL)
8. 24. maj Potenza – Sorrento 220 km Brdska  Marcello Osler (ITA)
9. 25. maj Sorrento – Frosinone 222 km Ravna  Enrico Paolini (ITA)
10. 26. maj Frosinone – Tivoli 176 km Ravna  Roger De Vlaeminck (BEL)
11. 27. maj Rim – Orvieto 158 km Ravna  Roger De Vlaeminck (BEL)
12. 28. maj Chianciano Terme – Forte dei Marmi 232 km Ravna  Patrick Sercu (BEL)
13. 29. maj Forte dei Marmi – Forte dei Marmi 38 km Pojedinačni hronometar  Giovanni Battaglin (ITA)
30. maj Slobodan dan
14. 31. maj Il Ciocco – Il Ciocco 13 km Pojedinačni hronometar  Fausto Bertoglio (ITA)
15. 1. juni Il Ciocco – Arenzano 203 km Brdska  Franco Bitossi (ITA)
16. 2. juni Arenzano – Orta San Giulio 193 km Ravna  Fabrizio Fabbri (ITA)
17a. 3. juni Omegna – Pontoglio 167 km Ravna  Patrick Sercu (BEL)
17b. Pontoglio – Monte Maddalena 46 km Brdska  Wladimiro Panizza (ITA)
18. 4. juni Brescia – Baselga di Piné 223 km Brdska  Roger De Vlaeminck (BEL)
19. 5. juni Baselga di Piné – Pordenone 175 km Ravna  Martín Emilio Rodríguez (KOL)
20. 6. juni Pordenone – Alleghe 197 km Brdska  Roger De Vlaeminck (BEL)
21. 7. juni Alleghe – Stelvio 186 km Brdska  Francisco Galdós (ŠPA)
Ukupno 3963 km

Razvoj poredaka[uredi | uredi izvor]

Prikaz 48 oštrih serpentina blizu vrha istočnog dijela prijevoja Stelvio, tzv. Cima Coppi (najviša tačka) na Giru 1975.

Tri su glavna poretka bila na Giro d'Italiji 1975, uz ekipni. Najvažniji je generalni, koji se računa tako što se završna vremena svih biciklista sabiraju nakon svake etape.[8] Biciklist s najkraćim ukupnim vremenom vodeći je u utrci i oblači ružičastu majicu; pobjednik u ovom poretku smatra se pobjednikom cijelog Gira.[8]

Sljedeći je poredak sprintera, u kojem se vodeći nagrađuje zelenom majicom. U ovom poretku biciklisti dobijaju bodove za završavanje među najboljima u finišu etape ili ranijim etapnim sprintovima. Biciklist s najviše bodova nosi grimiznu majicu.[8]

Računao se i poredak penjača. Organizatori su kategorizirali određene uspone kao uspone prve, druge i treće kategorije. Bodove u ovom poretku osvajaju prvi biciklisti koji dođu do vrha tih uspona, s tim da se za uspon veće kategorije dobija i više bodova. Biciklistu s najviše bodova u ovom poretku dodjeljuje se zelena majica. Na tzv. Cimi Coppi, najvišoj tački na jednom izdanju Gira, dobija se više bodova nego na bilo kojem usponu prve kategorije.[8] Na ovom izdanju najviša tačka bio je prijevoj Stelvio, a prvi ga je prošao Galdós.

U ekipnom poretku nisu dodjeljivane posebne majice, a računao se sabiranjem bodova koje su osvojili svi vozači nekog tima tokom svake etape u sprintovima, na kategoriziranim usponima, u ciljnim sprintovima itd. Pobjednik je tim s najviše bodova.[8]

Vođeno je i nekoliko sporednih poredaka, uključujući onaj za regionalni šampionat, koji je bio zamjena za poredak "traguardi tricolore" iz ranijih godina.[9] Vodeći je nosio plavu majicu s raznobojnim vertikalnim prugama.[9]

Etapa Pobjednik Generalni poredak
 Poredak sprintera
 Poredak penjača
 Timski poredak
1. Knut Knudsen Knut Knudsen Knut Knudsen nije dodijeljeno nije dodijeljeno
2. Patrick Sercu Rik Van Linden Jolly Ceramica
3. Giovanni Battaglin Giovanni Battaglin Giovanni Battaglin
4. Roger De Vlaeminck Francisco Galdós Roger De Vlaeminck i Pierino Gavazzi Andrés Oliva Brooklyn
5. Rik Van Linden Rik Van Linden
6. Roger De Vlaeminck Roger De Vlaeminck
7a. Domingo Perurena
7b. Roger De Vlaeminck
8. Marcello Osler
9. Enrico Paolini
10. Roger De Vlaeminck
11. Roger De Vlaeminck
12. Patrick Sercu
13. Giovanni Battaglin Giovanni Battaglin
14. Fausto Bertoglio Fausto Bertoglio Fausto Bertoglio i Andrés Oliva
15. Franco Bitossi Andrés Oliva
16. Fabrizio Fabbri
17a. Patrick Sercu
17b. Wladimiro Panizza Fausto Bertoglio
18. Roger De Vlaeminck Fausto Bertoglio i Andrés Oliva
19. Martín Emilio Rodríguez
20. Roger De Vlaeminck Andrés Oliva
21. Francisco Galdós Francisco Galdós i Andrés Oliva
Konačni Fausto Bertoglio Roger De Vlaeminck Francisco Galdós i Andrés Oliva Brooklyn

Pobjednici[uredi | uredi izvor]

Legenda
     Ukupni pobjednik      Najbolji penjač
     Najbolji sprinter

Generalni poredak[uredi | uredi izvor]

Konačni plasman (1–10)[10][11]
Plasman Vozač Tim Vrijeme
1.  Fausto Bertoglio (ITA) Jolly Ceramica 111 h 31' 24"
2.  Francisco Galdós (ŠPA) KAS + 41"
3.  Felice Gimondi (ITA) Bianchi–Campagnolo + 6' 18"
4.  Roger De Vlaeminck (BEL) Brooklyn + 7' 39"
5.  Giuseppe Perletto (ITA) Magniflex + 8' 00"
6.  Wladimiro Panizza (ITA) Brooklyn + 8' 13"
7.  Walter Riccomi (ITA) Scic + 10' 32"
8.  Costantino Conti (ITA) Furzi + 13' 40"
9.  Miguel María Lasa (ŠPA) KAS + 14' 48"
10.  Gianbattista Baronchelli (ITA) Scic + 14' 48"

Sprinteri[uredi | uredi izvor]

Konačni plasman (1–5)[12]
Vozač Tim Bodovi
1.  Roger De Vlaeminck (BEL) Brooklyn 346
2.  Fausto Bertoglio (ITA) Jolly Ceramica 159
3.  Felice Gimondi (ITA) Bianchi–Campagnolo 154
4.  Patrick Sercu (BEL) Brooklyn 148
5.  Luciano Borgognoni (ITA) Zonca 123

Penjači[uredi | uredi izvor]

Konačni plasman (1–10)[10][11][12]
Vozač Tim Bodovi
1.  Francisco Galdós (ŠPA) KAS 300
 Andrés Oliva (ŠPA) KAS
3.  Fausto Bertoglio (ITA) Jolly Ceramica 240
4.  Giancarlo Polidori (ITA) Furzi 150
5.  Roger De Vlaeminck (BEL) Brooklyn 130
6.  Giuseppe Perletto (ITA) Magniflex 120
7.  Marcello Osler (ITA) Brooklyn 110
 Giacinto Santambrogio (ITA) Bianchi–Campagnolo
 Wladimiro Panizza (ITA) Brooklyn
10.  Giovanni Battaglin (ITA) Jolly Ceramica 80

"Regionalni šampionat"[uredi | uredi izvor]

Konačni plasman (1–5)[11][12]
Vozač Tim Bodovi
1.  Marcello Osler (ITA) Brooklyn 43
2.  Giacinto Santambrogio (ITA) Bianchi–Campagnolo 31
3.  Adriano Pella (ITA) Zonca 25
4.  Giancarlo Polidori (ITA) Furzi 23
5.  Patrick Sercu (BEL) Brooklyn 10

Kombinacija[uredi | uredi izvor]

Konačni plasman (1–5)[12]
Vozač Tim Bodovi
1.  Roger De Vlaeminck (BEL) Brooklyn ?
2.  Fabrizio Fabbri (ITA) Bianchi–Campagnolo ?
3.  Giacinto Santambrogio (ITA) Bianchi–Campagnolo ?
4.  Marcello Osler (ITA) Brooklyn ?
5.  Andrés Oliva (ŠPA) KAS ?

Timski poredak[uredi | uredi izvor]

Konačni plasman (1–5)[12]
Tim Bodovi
1. Brooklyn 11.270
2. Jolly Ceramica 6.720
3. KAS 6.200
4. Bianchi–Campagnolo 5.895
5. Scic 3.485

Napomene[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Španci Francisco Galdós i Andrés Oliva, obojica iz tima Kas, završili su utrku s istim brojem bodova u poretku penjača i podijelili su pobjedu u toj kategoriji.

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ "Bertoglio Se Adjudico El "Giro"" (PDF). El Mundo Deportivo (jezik: španski). 8. 6. 1975. str. 19. Arhivirano (PDF) s originala, 9. 3. 2015. Pristupljeno 27. 5. 2012.CS1 održavanje: nepoznati jezik (link)
  2. ^ Maurizio Caravella (8. 6. 1975). "Bertoglio resiste, Il Giro è suo" (PDF). La Stampa (jezik: italijanski). str. 19. Pristupljeno 27. 5. 2012.CS1 održavanje: nepoznati jezik (link)
  3. ^ Gino Sala (8. 6. 1975). "Emozionante duello tra una muraglia di neve di folla" (PDF). L'Unità (jezik: italijanski). str. 15. Arhivirano s originala (PDF), 9. 3. 2015. Pristupljeno 27. 5. 2012.
  4. ^ a b Bill i Carol McGann. "1975 Giro d'Italia". Bike Race Info. Dog Ear Publishing. Arhivirano s originala, 6. 3. 2014. Pristupljeno 6. 8. 2012.
  5. ^ Gino Sala (11. 4. 1975). "Questo il "Giro" 1975" (PDF). L'Unità (jezik: italijanski). PCI. str. 10. Arhivirano s originala (PDF), 29. 4. 2019. Pristupljeno 22. 6. 2018.
  6. ^ "Merckx ne sera pas au départ" (PDF). L'Impartial (jezik: francuski). 17. 5. 1975. str. 22. Arhivirano s originala (PDF), 22. 10. 2019 – preko RERO-a.CS1 održavanje: nepoznati jezik (link)
  7. ^ "Merckx malade renonce au Giro" (PDF). Nouvelliste et Feuille d'Avis du Valais (jezik: francuski). 17. 5. 1975. str. 16. Arhivirano s originala (PDF), 22. 10. 2019 – preko RERO.
  8. ^ a b c d e Laura Weislo (13. 5. 2008). "Giro d'Italia classifications demystified". Cycling News. Future Publishing Limited. Arhivirano s originala, 8. 5. 2013. Pristupljeno 13. 7. 2013.
  9. ^ a b "1975 Giro d'Italia". La Gazzetta dello Sport. 2017. Arhivirano s originala, 1. 7. 2017. Pristupljeno 13. 6. 2017.
  10. ^ a b "Clasificaciones oficiales" (PDF) (jezik: španski). El Mundo Deportivo. 8. 6. 1975. str. 19. Arhivirano (PDF) s originala, 9. 3. 2015. Pristupljeno 27. 5. 2012.
  11. ^ a b c "La classifica finale" (PDF). L'Unità (jezik: italijanski). PCI. 8. 6. 1975. str. 15. Arhivirano s originala (PDF), 9. 3. 2015. Pristupljeno 27. 5. 2012.
  12. ^ a b c d e "Cosi nel '75 sul traguardo dello Stelvio" [So in 1975 on the Stelvio finish line] (PDF). L'Unità (jezik: italijanski). 18. 5. 1976. str. 19. Arhivirano s originala (PDF), 2. 4. 2015. Pristupljeno 18. 2. 2019.

Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Giro_d%27Italia_1975.&oldid=3481668"