Parkinsonova bolest (PD) je neurodegenerativni poremećaj sa kasnim početkom. Prosječna dob početka je 61 godina, ali bolest može varirati od maloljetničkih slučajeva do slučajeva u 8. ili 9. deceniji života. Parkinov gen na hromosomskoj regiji 6q i lokusi na hromosomu 1p35-36 i 1p36 odgovorni su za neke slučajeve autosomno recesivnog ranog parkinsonizma, ali izgleda da ne utiču na podložnost ili varijabilnost starosti na početku idiopatske PD.
Analizu povezivanja na nivou genoma koristeći metode komponenti varijanse zaa identifikaciju gena koji utiču na starost na početku PD u populaciji pogođenih rođaka (uglavnom oboljelih braće i sestara) koji su učestvovali u GenePD studiji. Četiri hromosomska lokusa pokazala su sugestivne dokaze o povezanosti: hromosom 2 krak p (maksimalni LOD u više tačaka [MaxLOD] = 2,08), hromosomska regija 9q (MaxLOD = 2,00), hromosom 20 (MaxLOD = 1,82) i hromosom 21 (MaxLOD = 1,82) (MaxLOD 21). Lokacije 2p i 9q prijavljene su kao lokusi koji utiču na status slonosti ka PD. Povezanost između starosti na početku PD i alela 174 markera D2S1394, koji se nalazi na 2p13, uočena je u uzorku GenePD (P =0,02). Ovaj alel 174 je zajednički za PD haplotip koji je uočen u dvije porodice koje pokazuju vezu sa PARK3 i imaju autosomno dominantnu PD, što sugerira da ovaj alel može biti u neravnoteži veze s mutacijom koja utiče na osjetljivost na PD ili starost na početku PD.[3]
