Idi na sadržaj

Baskervilski pas (1939)

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Baskervilski pas
Poster
Izvorni naslovThe Hound of the Baskervilles
RežiserSidney Lanfield
ProducentGene Markey
Scenarist(i)Ernest Pascal
Uloge
MuzikaDavid Buttolph
Charles Maxwell
Cyril J. Mockridge
David Raksin
KinematografijaPeverell Marley
MontažaRobert Simpson
Produkcija
  • 20th Century Fox Izmijeni na Wikipodacima
Distributer20th Century Fox
Premijera31. 3. 1939
Trajanje80 minuta
ZemljaSAD
Jezikengleski
NasljednikAvanture Sherlocka Holmesa Izmijeni na Wikipodacima

Baskervilski pas jest američki film misterije iz 1939. zasnovan na istoimenom romanu Arthura Conana Doylea. Režirao ga je Sidney Lanfield, a snimljen je u produkciji 20th Century Foxa.

Ovo je najpoznatija od brojnih ekranizacija ove knjige i često se smatra jednom od najboljih filmskih verzija.[1] U glavnim ulogama nastupili su Basil Rathbone kao Sherlock Holmes, Nigel Bruce kao dr. Watson i Richard Greene kao Henry Baskerville. Zbog toga što studio očito nije imao pojma da će ovaj film biti toliki hit i da će Rathbone i Bruce snimiti još mnogo filmova o Holmesu i zauvijek ostati povezani s njim i Watsonom, Greeneovo ime potpisano je prvo budući da je on imao glavnu romantičnu ulogu. Rathbone je potpisan drugi. Wendy Barrie, koja je glumila Beryl Stapleton, ženu u koju se zaljubi Greeneov lik, potpisana je treća, a Bruce četvrti. U svim ostalim njihovim filmovima o Holmesu Rathbone i Bruce potpisani su prvi i drugi.

Baskervilski pas prvi je od 14 filmova o Holmesu s Rathboneom i Bruceom. Ovo je i prvi film o Holmesu smješten u viktorijansko doba (originalni period u Doyleovim djelima); u svim prethodnim filmskim adaptacijama do britanskog serijala filmova s Arthurom Wontnerom iz 1930-ih, uključujući i njega, radnja se dešava u vrijeme koje odgovara vremenu snimanja filma.

Radnja

[uredi | uredi izvor]

Holmesa i Watsona posjećuje dr. James Mortimer, koji se želi konsultirati s njima prije dolaska sir Henryja Baskervillea, posljednjeg Baskervillea, nasljednika porodičnog imanja u Devonshireu.

Dr. Mortimer je zabrinut u vezi s tim da pusti sir Henryja da ide u dvorac Baskervilleovih zbog navodnog porodičnog prokletstva. Obavještava Holmesa i Watsona o legendi o Baskervilskom psu, demonskom psu koji je prvo ubio sir Hugu Baskervillea prije nekoliko stotina godina (ta scena prikazana je kao prisjećanje) i za koga se vjeruje da ubija sve Baskervilleove u Devonshireu.

Holmes to odbacuje i naziva bajkom, ali Mortimer pripovijeda događaje vezane za nedavnu smrt svog najboljeg prijatelja, sir Charlesa Baskervillea, Henryjevog strica. Iako je Charles pronađen mrtav u svom vrtu bez ikakvih tragova fizičkog oštećenja, njegovo lice bilo je izobličeno kao da je umro u apsolutnom strahu, od zatajenja srca. Mortimer zatim spominje detalj koji nije spomenut u službenoj istrazi: on je jedini primijetio otiske stopala na izvjesnoj udaljenosti od tijela kad je ono pronađeno; to su bili tragovi šapa divovskog psa. Nikad se nije usudio da ih prijavi jer mu niko ne bi vjerovao.

Holmes odlučuje poslati Watsona u dvorac Baskervilleovih sa sir Henryjem tvrdeći da je on previše zauzet da bi im se pridružio. Henry se ubrzo zaljubljuje u Beryl Stapleton, polusestru njegovog susjeda Jacka Stapletona, lokalnog prirodnjaka. U međuvremenu, mentalno hendikepirani ubica, koji je pobjegao iz Dartmurskog zatvora, vreba na vresištu.

Holmes se konačno pojavljuje otkrivajući da se izvjesno vrijeme skrivao u blizini vodeći vlastitu istragu. Efektna scena, koja se ne nalazi u romanu, dešava se kad Watson i sir Henry prisustvuju seansi kod gđe Mortimer. U transu, ona pita: "Šta se desilo te noći na vresištu, sir Charlese?" Jedini odgovor je jedno jedino zavijanje, moguće pseće.

Nakon nekoliko Holmesovih pametnih varki otkriva se da je pravi zločinac Stapleton, davno izgubljeni rođak Baskervilleovih, koji se nada da će prisvojiti ogromno porodično bogatstvo nakon što ukloni sve druge nasljednike.

Stapleton je držao ogromnog, poluizgladnjelog, opakog psa (koga glumi njemačka doga) dresiranog da napada članove porodice Baskerville nakon duže izloženosti njihovom mirisu. Ipak, kad je pas konačno poslan da ubije sir Henryja, Holmes i Watson stižu taman na vrijeme da ga spase. Ubijaju psa, a Stapleton bježi.

Za razliku od romana, u ovom filmu Stapletonova sudbina ostaje nepoznata. Doduše, Holmes govori sa slutnjom: "Neće otići daleko. Postavio sam policajce duž puteva, a jedini drugi put jest preko Grimpenske močvare."

Batlerovo prezime u romanu glasi Barrymore, ali zbog postojanja stvarnog Johna Barrymorea iz glumačke porodice Barrymore, u filmu je prezime promijenjeno u Barryman.

Nagrade

[uredi | uredi izvor]

Priznanja Američkog filmskog instituta

Reference

[uredi | uredi izvor]

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]