Disonanca
Disonanca (latinski: dissonantia; francuski: dissonance – "zvučni nesklad")[1][2] jest sazvučje koje nastaje kad istovremeno zvuče dva ili više tonskih intervala i kod slušaoca izazivaju utisak neprijatnosti, nesklada i nemira i traže razrješenje, tj. smirenje.[3]
Disonantni intervali jesu:
- sve sekunde;
- sve septime;
- svi umanjeni intervali;
- svi prekomjerni intervali.
Uho današnjeg čovjeka postalo je do te mjere imuno na zvučne nesklade i oštrine da nekadašnje teoretske disonance današnjem čovjeku više nisu grube i neprijatne.
Suprotna disonanci jest konsonanca, koja se doživljava kao prijatno, smireno i ugodno zvučanje za ljudsko uho i ne traži razrješenje. U zapadnoj muzici, disonanca je kvalitet zvukova koji izgleda nestabilan i ima zvučnu potrebu da se razriješi do stabilne konsonance. I konsonanca i disonanca su riječi koje se primjenjuju na harmoniju, akorde i intervale, a samim tim i na melodiju, tonalitet, pa čak i ritam i metar.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Vlastimir Peričić, Višejezični rečnik muzičkih termina
- ^ Vlastimir Peričić, Harmonija prvi deo, Beograd, Zajednica muzičkih i baletskih škola Srbije, 2004.
- ^ Radivoj Lazić - Vlastimir Peričić, Osnovi teorije muzike