Hloromukonat cikloizomeraza
| Hloromukonat cikloizomeraza | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Hloromukonat cikloizomeraza oktamer Rhodococcus opacus} | |||||||||
| Identifikatori | |||||||||
| EC broj | 5.5.1.7 | ||||||||
| CAS broj | 95990-33-3 | ||||||||
| Baze podataka | |||||||||
| IntEnz | IntEnz pregled | ||||||||
| BRENDA | BRENDA unos | ||||||||
| ExPASy | NiceZyme pregled | ||||||||
| KEGG | KEGG unos | ||||||||
| MetaCyc | metabolički put | ||||||||
| PRIAM | profil | ||||||||
| PDB strukture | RCSB PDB PDBj PDBe PDBsum | ||||||||
| Ontologija gena | AmiGO / QuickGO | ||||||||
| |||||||||
Hloromukonat cikloizomeraza (EC 5.5.1.7) – u enzimologiji – je enzim koji katalizira hemijsku reakciju :
- 2-hloro-2,5-dihidro-5-oksofuran-2-acetat 3-hloro-cis,cis-mukonat.
Zato ovaj enzim ima jedan supstrat: 2-hlor-2,5-dihidro-5-oksofuran-2-acetat, i jedan proizvod: 3-hlor-cis, cis-mukonat.[1] Ovaj enzim pripada porodici izomeraza, posebno u klasi unutrašnjih lijaza. Sistematsko ime ove klase enzima je 2-hlor-2,5-dihidro-5-oksofuran-2-acetat lijaza (deciklirajuća). Također je poznat i pod nazivom mukonate cikloizomeraza II. Ovaj enzim sudjeluje u degradaciji gama-heksahlorcikloheksan i degradaciji 1,4-dihhlorobenzen. Uključuje jedan kofaktor, a to je mangan.[2][3][4]
Studije strukture[uredi | uredi izvor]
Od kraja 2007. godine, za ovu klasu enzima su riješene tri 3 strukture, sa PDB pristupom kodovima 1CHR, 1NU5, i 2CHR.
Također pogledajte[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Schmidt E., Knackmuss H. J. (1980): Chemical structure and biodegradability of halogenated aromatic compounds. Conversion of chlorinated muconic acids into maleoylacetic acid. Biochem. Journ., 192 (1): 339-347.
- ^ Voet D., Voet J. (1995): Biochemistry, 2nd Ed. Wiley, http://www.wiley.com/college/math/chem/cg/sales/voet.html.
- ^ Bajrović K, Jevrić-Čaušević A., Hadžiselimović R., Ed. (2005): Uvod u genetičko inženjerstvo i biotehnologiju. Institut za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju (INGEB), Sarajevo, ISBN 9958-9344-1-8.
- ^ Hunter G. K. (2000): Vital Forces. The discovery of the molecular basis of life. Academic Press, London 2000, ISBN 0-12-361811-8.