Korisnik:Palapa/Monarhija
Riječ "monarh" (latinski: monarchia) dolazi od starogrčke riječi μονάρχης (monárkhēs), izvedeno od μόνος (mónos, "jedan, samac") i ἄρχω (árkhō, "vladati"): uporedi ἄρχων (árkhōn, "vladar, poglavica"). Odnosilo se na jednog barem nominalno apsolutnog vladara. U trenutnoj upotrebi riječ monarhija se obično odnosi na tradicionalni sistem nasljedne vladavine, jer su izborne monarhije prilično rijetke.
Sličan oblik društvene hijerarhije poznat kao poglavarstvo ili plemensko kraljevstvo je praistorijski. Poglavarstvo je dalo koncept formiranja države, koji je započeo sa civilizacijama kao što su Mesopotamija, Stari Egipat i civilizacija doline Inda.[1] U nekim dijelovima svijeta, poglavarstva su postala monarhije. [2] Neke od najstarijih zabilježenih i dokazanih monarhija bile su Narmer, faraon starog Egipta c. 3100 p.n.e. i Enmebaragesi, sumerski kralj Kiša c. 2600 p.n.e. .
Glavna prednost nasljedne monarhije je neposredan kontinuitet vodstva (kao što je vidljivo u klasičnoj frazi " Kralj je mrtav. Živio kralj!").
_(cropped).jpg)
Uloga monarha[uredi | uredi izvor]
Monarhija, posebno apsolutna monarhija, ponekad je povezana sa religijskim aspektima; mnogi su monarsi nekada polagali pravo da vladaju voljom božanstva (Božansko pravo kraljeva, Mandat neba), ili posebnu vezu s božanstvom (sveti kralj), ili su čak tvrdili da su božanski kraljevi, ili inkarnacije samih božanstava ( carski kult). Mnogi evropski monarsi su nazivani Fidei defensor (Branitelj vjere); neki zauzimaju zvanične funkcije vezane za državnu religiju ili ustanovljenu crkvu. [[Kategorija:Politički sistemi]] [[Kategorija:Tipovi ustavnih država]] [[Kategorija:Titule]] [[Kategorija:Pozicije autoriteta]] [[Kategorija:Monarhija]]
- ^ Conrad Phillip Kottak (1991). Cultural Anthropology. McGraw-Hill. str. 124. ISBN 978-0-07-035615-3.
- ^ A. Adu Boahen; J. F. Ade Ajayi; Michael Tidy (1986). Topics in West African History. Longman Group. str. 19. ISBN 978-0-582-58504-1.