Legura

Legura je mješavina metala s jednim ili više drugih elemenata.

Čisti metali imaju uglavnom relativno loša mehaničke ili hemijske osobine. Miješanje metala s drugim elementima iz tog razloga omogućava poboljšanje mehaničkih ili hemijskih osobina metala kroz povećanje čvrstoće, obradivosti ili smanjenja podložnosti hrđanju.

Osnovni metal u leguri se naziva "bazni metal" ili "baza". Elementi koji se svjesno dodaju bazi u leguri u cilju poboljšanja mehaničkih ili hemijskih svojstava se nazivaju legurni ili dodatni elementi, dok se neželjeni elementi nazivaju onečišćenjima.

Legurni elementi su također uglavnom metali, ali se ponekad baznom metalu dodaji u drugi hemijski elementi, kao npr. ugljik u čeliku ili gusnom željezu, silicij u aluminiju itd. Ukoliko se metalu dodaje nemetal, uglavnom se radi o veoma maloj količini. Tako je npr. koncentracija ugljika u čeliku manja od 2% ukupne mase, dok se gusnom željezu dodaje manje od 6% ugljika. S druge strane se npr. mesing obično pravi od bakra i cinka u odnosu 50:50.

I u prirodi se daju naći legure, ali je to jako rijetko. U historiji je zabilježeno korištenje prirodne legure zlata i srebra pod imenom elektra.

Primjeri osnovnih legura

Legure željeza

• gusno željezo : željezo + ugljik (između 0,3% i 9,5% mase ugljika)
• čelik : željezo + ugljik (manje od 2,1% mase ugljika)
• nehrđajući čelik : željezo + nikl + hrom, i ponekad molibden ili vanadij

Legure bakra

• bronza : bakar + kalaj
• mesing : bakar + cink
• dolomit : bakar + kamena vuna + nikl
• ebonit : bakar + željezo + hrom + kalcij

Manje poznate legure

• amalgam: živa + neki drugi metal, npr. nikl i srebro ili bakar (naziv amalgam se također koristi za mješavinu metala koja se koristi za izradu zubarskih plombi)
• monel® ­­ (registriran žig): nikl + bakar
• zamak: cink + aluminij + magnezij + bakar
• invar: legura skoro neosjetljiva na temperaturne razlike (36% nikl, 0,4% mangan, 0,1% ugljik, 63,5% željezo)