Mihajlo Čvoro
Mihajlo Čvoro | |
|---|---|
| Rođenje | 15. septembar 1907. Miošići, kod Pala, Austro-Ugarska |
| Smrt | 5. septembar 1942. Blizina Miošića, NDH |
| Zanimanje | Poljoprivrednik |
| Godine aktivnosti | 1941-1942 |
| Nagrade | Narodni heroj Jugoslavije |
Mihajlo Čvoro (Miošići, kod Pala, 15. septembar 1907 — blizina Miošića, 5. septembar 1942), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 15. septembra 1907. godine u selu Miošići kod Pala, u siromašnoj seoskoj porodici. Do 1941. godine bavio se zemljoradnjom. Kao dopunskim zanimanjem bavio se tesarskim poslovima i izgradnjom kuća u svom i okolnim selima. Bio je aktivan član Zemljoradničke stranke.
Narodnooslobodilačkom pokretu priključio se jula 1941. godine. Sa sobom je poveo više ustanika iz njegovog i okolnih sela. Prilikom formiranja partizanskih grupa, bio je postavljen za komandira voda, koji je dobio naziv Čvorski vod, jer su se skoro svih borci u tom vodu prezivali Čvoro. Kad je vod narastao, formirana je Čvorska četa, a poslije je nosila naziv Prva pračanska četa, čiji je komandir bio Mihajlo. U martu 1942. godine, Mihajlo je bio postavljen za zamjenika komandanta Pračanskog bataljona Romanijskog partizanskog odreda.
Pod njegovom komandom, Čvorski vod je odmah poslije formiranja izvršio uspješne akcije oko Prače, Sočica, Han Pijeska i na pruzi Sarajevo—Višegrad. Kad su jedinice Romanijskog partizanskog odreda izvršile napad na Rogaticu, Mihajilo je sa svojom četom napao kod Podgraba, na pruzi Sarajevo—Višegrad, kolonu domobrana, koji su išli u pomoć garnizonu u opkoljenoj Rogatici i poslije borbi koje su trajale cijeli dan, zaustavio njihovo nadiranje. U borbi na Prutinama, gdje je ubijeno 200 ustaša, Mihajilo je uspio da zarobi top, ali je u toj borbi bio ranjen, pa je otišao u bolnicu.
Nakon izlaska iz partizanske bolnice, komandovao je svojom četom u borbama protiv Njemaca, 12. i 13. januara 1942. godine, na Romaniji. Njemci nisu uspjeli da probiju front njegove čete, ali je Mihajlo bio ponovo ranjen i prebačen u bolnicu Prve proleterske brigade.[1]
Za člana Komunističke partije Jugoslavije primljen je 25. decembra 1941. godine.
Poginuo je 5. septembra 1942. godine u sukobu sa četnicima dok je, po direktivi KPJ, vršio dužnost društveno-političkog radnika na terenu Miošića i Prače.
Ukazom Prezidijuma Narodne skupštine Federativne Narodne Republike Jugoslavije, 20. decembra 1951. godine, proglašen je za narodnog heroja.
- ^ Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. 1975.