Idi na sadržaj

Hlorovodična kiselina

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Hlorovodična kiselina
Općenito
Hemijski spojHlorovodična kiselina
Druga imenaSolna kiselina
Molekularna formulaHCl (aq)
CAS registarski broj7647-01-0
Kratki opisčista bezbojna ili blago žučkasta tekućina
Osobine1
Molarna masa36,46 g/mol
Agregatno stanjetekuće
Tačka topljenja−26 °C (38%-tna)
Tačka ključanja48 °C (38%-tna)
Rastvorljivostu vodi
Rizičnost
NFPA 704
0
3
1
COR
1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima.

Hlorovodična kiselina ili po IUPACu hidrohlorna kiselina, poznata i kao solna kiselina je kiselina koja nastaje rastvaranjem hlorovodika u vodi. Hlorovodična kiselina se naziva i rastvor hlorovodika u drugim polarnim otapalima npr. u acetonu. Ona je veoma jaka kiselina, a kao dosta razblažena sastavni je dio gastrične tekućine u želucu čovjeka i sisara te omogućava varenje bjelančevina, a mnogo se primjenjuje i u industriji.

Historija

[uredi | uredi izvor]

800. godine kiselinu je otkrio arapski hemičar Džabir ibn Hajjan, miješajući kuhinjsku so i sumpornu kiselinu. Korištena je u srednjem vijeku u potrazi za kamenom mudrosti, te kasnije od strane velikih evropskih hemičara kao što su Johann Rudolf Glauber, Joseph Priestley i Humphry Davy kako bi se razvila moderna hemija. Tokom industrijske revolucije postala je važna industrijska hemikalija za široku upotrebu.

Dobijanje

[uredi | uredi izvor]

Hlorovodična kiselina se dobija rastvaranjem hlorovodika u vodi. Postupak se odvija u tzv. tornjevima za apsorpciju.

Osobine

[uredi | uredi izvor]

Hlorovodična kiselina je jak elektrolit, i potpuno je disocirana na ione u vodenom rastvoru. Za razliku od sumporne i nitratne kiseline, hlorovodična kiselina nema oksidirajuće djelovanje.

Također pogledajte

[uredi | uredi izvor]

Vanjski linlovi

[uredi | uredi izvor]

Šablon:Spojevi hlora