Zapadni Slaveni
Zapadni Slaveni (češki: Západní Slované, slovački: Západní Slovania, poljski: Słowianie zachodni) su slavenski narodi koji govore zapadnoslavenskim jezicima. U ovu grupu naroda spadaju: Slovaci, Česi, Kašubi, Poljaci i Lužički Srbi. Kulturološki, Zapadni Slaveni su naselili ove prostore seobom iz svoje pradomovine. Većina zapadnoslavneskih naroda su katolici, s obzirom da je na današnjim prostorima na kojima žive Zapadni Slaveni, Rim imao veliku ulogu. U tom smislu se ova grupa Slavena odvojila od Južnih Slavena, kao i Istočnih Slavena koji su pod uticajem Bizantije primilo pravoslavlje, ne uključujući Hrvate i Slovence, koji su primili katoličanstvo.
Historija[uredi | uredi izvor]
Rana slavenska seoba je započela još u 5. vijeku. Ali su tek u narednom 6. vijeku grupe Južnih, Istočnih i Zapadnih Slavena postale geografski odvojene. Prva nezavisna država Zapadnih Slavena je formirana u 7. vijeku i to je bila Država koju su činila prva plemena Zapadnih Slavena koja su se doselila. Samovo carstvo je postojalo od 623-658. godine. Velikomoravska kneževina je osnovana u 8. vijeku i postojala je do 9. vijeka. U istom periodu je postojala i Nitranska kneževina. Najduže je postojala Velikomoravska (833-907). Ostali Zapadni Slaveni, u prvom redu Lužički Srbi su potpali pod vlast Svetog rimskog carstva[1]. S toga su Lužički Srbi u velikoj mjeri germanizovani. S obzirom da je Sveto rimsko carstvo protiv Slavena vodila sukob sličan Krstaškim ratovima, nakon ovog sukoba preživjelo je oko 60.000 Lužičkih Srba, koji su živjeli u Lužici, pokrajini koja danas zauzima regiju Bavarske i Saksonije.[2]
U 10. vijeku je zapadno pleme Poljana formiralo svoju državu i to pod vođstvom kneza Mieszka I. Od svih slavenskih država, Poljska je imala najbolje odnose sa Zapadom, a njihov vođa Boleslav I Hrabri je proglašen od strane Otta III, cara Svetog rimskog carstva kao "Brat i partner carstva" (Frater et Cooperator Imperii)
S druge strane Kraljevina Bohemija je od 1002-1419. bila dio Svetog rimskog carstva, a nakon 907. Slovaci su pali pod vlast Mađara, čime je označen kraj postojanja Velikomoravske. Ostale grupe Slavena, uključujući Hrvate, Slovence, Dalmate i Rusine su također pali pod vlast tadašnjih Ugara. Česi i Slovaci su u periodu 1526-1804. bili u sastavu moćne Habsburške monarhije, a potom između 1867-1918. bili su pod vlašću Austro-Ugarske.
Zapadnoslavenske grupe[uredi | uredi izvor]
- Lehitske grupe:
- Poljani
- Šlezijci
- Kašubi
- Čeho-slovačke grupe:
- Česi
- Bohemci
- Moravci
- Slovaci
- Česi
- Lužički Srbi
- Gornji Lužički Srbi
- Donji Lužički Srbi
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Christiansen, Erik (1997). The Northern Crusades. London: Penguin Books. str. 287. ISBN 0-14-026653-4
- ^ Die Sorben in Deutschland, M.Schiemann, Stiftung für das sorbische Volk, Görlitz 1997