Evropsko prvenstvo u nogometu 2020.

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Evropsko prvenstvo u nogometu 2020.
UEFA Euro 2020
UEFA Euro 2020 Logo.png
Detalji turnira
Domaćin Azerbejdžan
Danska
Engleska
Holandija
Italija
Mađarska
Njemačka
Rumunija
Rusija
Škotska
Španija
Datumi11. juni – 11. juli 2021
Ekipe24 (iz 1 konfederacije)
Stadion(i)11 (u 11 gradova domaćina)
Konačne pozicije
Šampion Gold medal blank.svgItalija Italija (2. titula)
Viceprvak Silver medal blank.svgEngleska Engleska
Statistika takmičenja
Odigrano utakmica51
Postignuto golova142 (2,78 po utakmici)
Posjećenost1.099.278 (21.554 po utakmici)
Najbolji strijelac/-ciPortugal Cristiano Ronaldo
Češka Patrik Schick
(5 golova svaki)
Najbolji igračItalija Gianluigi Donnarumma
Najbolji mladi nogometašŠpanija Pedri
← 2016
2024 →

Evropsko prvenstvo u nogometu 2020., koje se također naziva i UEFA Euro 2020 ili jednostavno Euro 2020, je bilo 16. UEFA-ino evropsko prvenstvo, četverogodišnje međunarodno europsko prvenstvo u muškom nogometu u organizaciji Unije europskih nogometnih saveza (UEFA).[1]

Turnir, koji se održavao u 11 gradova u 11 zemalja UEFA-e, prvobitno je bio zakazan od 12. juna do 12. jula 2020., ali je odgođen zbog pandemije COVID-19 u Europi i odgođen za 11. juni do 11. jula 2021.[2] Zadržao je naziv "UEFA Euro 2020".[3] Portugal je branitelj naslova, pobijedivši u natjecanju u Francuskoj 2016. godine, a video sistem pomoćnog suca (VAR) debituje na Evropskom prvenstvu na ovom turniru.[4]

Predsjednik UEFA-e Michel Platini rekao je 2012. da će turnir biti održan u nekoliko država kao "romantični" jednokratni događaj za proslavu 60. "rođendana" natjecanja na Evropskom prvenstvu.[5] Imajući najveći kapacitet od bilo kojeg stadiona prijavljenog za natjecanje, stadion Wembley u Londonu trebao bi po drugi puta biti domaćin polufinala i finala, nakon što je to učinjeno prije na turniru 1996. u bivšoj verziji stadiona. Stadion Olimpico u Rimu izabran je za domaćina uvodne utakmice, uključujući Tursku i domaćina Italiju. Prvobitno se igralo na 13 mjesta, kasnije su uklonjena dva domaćina: Bruxelles u decembru 2017. zbog napuštanja izgradnje Eurostadiuma[6] i Dublin u aprilu 2021. jer nije bilo jamstva da bi gledatelji mogli prisustvovati. Španija je također promijenila grad domaćin iz Bilbaa u Sevillu kako bi omogućila prisustvo publike na utakmicama.[7] Talijanski premijer Mario Draghi rekao je da bi se finale trebalo održati u Rimu zbog porasta slučajeva COVID-19 u Velikoj Britaniji.[8]

Italija je osvojila svoju drugu titulu evropskog prvenstva, pobjedivš reprezentaciju Engleske u penal seriji 3–2. (rezultat nakon regularnih 90 minuta bio je 1–1).[9]

Kvalifikacije[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Kvalifikacije za Evropsko prvenstvo u nogometu 2020.

U kvalifikacijama neće biti automatske kvalifikacije i svih 55 reprezentacija koje su članice UEFE, ukljućujući 12 reprezentacija koje trebaju završiti faze, moraju završiti i kvalifikacije za 24 mjesta na finalnom takmičenju.[10]

Žrijeb za kvalifikacije za Evropsko prvenstvo 2020. biti će održan 2. decembra 2018. godine u Dublinu, Irska.[11] Glavni proces kvalifikacija će početi u martu 2019. godine. Nakon ulaska Kosova u UEFA-u u maju 2016. godine, bilo je rečeno da će 55 članova u vrijeme biti svrstani u 10 grupa nakon završetka UEFA Lige nacija (pet grupa sa pet timova i pet grupa sa šest timova, sa četiri učesnika finalnog takimičenja UEFA Lige nacija garantirano je da će biti izvučeni u grupama sa pet timova, sa najbolje dvije ekipe u dvije grupe koje će se kvalificirati.[12]

Sa kreiranjem UEFA Lige nacija 2018. godine, sezona 2018/19 biti će povezana sa kvalifikacijama prvenstva i dati će još jednu šansu reprezentacija da se kvalificiraju za Evropsko prvenstvo.[13] Četiri tima iz svake divizije koje se nisu kvalificirale za finalno takmičenje Evropskog prvenstva igrati će "play-off" za svaku diviziju. Play-off će se igrati u martu 2020. Pobjednici play-offa svake divizije će biti odlučeni sa dva polufinala (najbolja rangirana ekipa protiv četvrte najbolje rangirane ekipe i druga najbolja rangirana ekipa protiv treće najbolje rangirane ekipe) i jedno finale (grad domaćin će biti izabran kasnije između dva polufinalna pobjednika). Oni će se pridružiti ostalim 20 timova koji su se već kvalificirali za Evropsko prvenstvo.

Kvalficirane reprezentacije[uredi | uredi izvor]

Ekipa[A] Način kvalificiranja Datum kvalificiranja Prethodna takmičenja[B]
 Belgija pobjednik grupe I 10. oktobar 2019. 5 (1972, 1980, 1984, 2000, 2016)
 Italija pobjednik grupe J 12. oktobar 2019. 9 (1968, 1980, 1988, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Rusija [C] drugoplasirani grupe I 13. oktobar 2019. 11 (1960, 1964, 1968, 1972, 1988, 1992, 1996, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Poljska pobjednik grupe G 13. oktobar 2019. 3 (2008, 2012, 2016)
 Ukrajina pobjednik grupe B 14. oktobar 2019. 2 (2012, 2016)
 Španija pobjednik grupe F 15. oktobar 2019. 10 (1964, 1980, 1984, 1988, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Francuska pobjednik grupe H 14. novembar 2019. 9 (1960, 1984, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Turska drugoplasirani grupe H 14. novembar 2019. 4 (1996, 2000, 2008, 2016)
 Engleska pobjednik grupe A 14. novembar 2019. 9 (1968, 1980, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2012, 2016)
 Češka [D] drugoplasirani grupe A 14. novembar 2019. 9 (1960, 1976, 1980, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Finska drugoplasirani grupe J 15. novembar 2019. 0 (debitant)
 Švedska drugoplasirani grupe F 15. novembar 2019. 6 (1992, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Hrvatska pobjednik grupe E 16. novembar 2019. 5 (1996, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Austrija drugoplasirani grupe G 16. novembar 2019. 2 (2008, 2016)
 Nizozemska drugoplasirani grupe C 16. novembar 2019. 9 (1976, 1980, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012)
 Njemačka [E] pobjednik grupe C 16. novembar 2019. 12 (1972, 1976, 1980, 1984, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Portugal drugoplasirani grupe B 17. novembar 2019. 7 (1984, 1996, 2000, 2004, 2008, 2012, 2016)
 Švicarska pojednik grupe D 18. novembar 2019. 4 (1996, 2004, 2008, 2016)
 Danska drugoplasirani grupe D 18. novembar 2019. 8 (1964, 1984, 1988, 1992, 1996, 2000, 2004, 2012)
 Vels drugoplasirani grupe E 19. novembar 2019. 1 (2016)
 Makedonija pobjednik baraža - put D 12. novembar 2020. 0 (debitant)
 Mađarska pobjednik baraža - put A 12. novembar 2020. 3 (1964, 1972, 2016)
 Slovačka pobjednik baraža put - B 12. novembar 2020. 1 (2016)
 Škotska pobjednik baraža - put C 12. novembar 2020. 2 (1992, 1996)
  1. ^ Ukošeni tekst označava reprezentaciju jedne od 12 domaćina.
  2. ^ Podebljani tekst označava šampiona za tu godinu. Ukošeni tekst označava domaćina za tu godinu.
  3. ^ Od 1960. do 1988, Rusija se je takmičila u sklopu Sovjetskog Saveza, a 1992. u sklopu ZND.
  4. ^ Od 1960. do 1980, Češka se je takmičila u sklopu Čehoslovačke.
  5. ^ Od 1972. do 1988, Njemačka se je takmičila u sklopu Zapadne Njemačke.

Stadioni[uredi | uredi izvor]

Engleska London Njemačka München Italija Rim Azerbejdžan Baku
Stadion Wembley Allianz Arena Stadion Olimpico Nacionalni stadion
Kapacitet: 90.000 Kapacitet: 75.000 Kapacitet: 72.698 Kapacitet: 68.700
New Wembley Stadium and Arch from Olympic Way - geograph.org.uk - 2406320.jpg München - Allianz-Arena (Luftbild).jpg Stadio Olimpico 2008.JPG Baku Olympic Stadium panorama 1.JPG
Rusija Sankt Peterburg Rumunija Bukurešt
Stadion Krestovsky Arena Națională
Kapacitet: 68.134 Kapacitet: 55.600
Spb 06-2017 img42 Krestovsky Stadium.jpg Stadionul National - National Arena 3.jpg
Nizozemska Amsterdam Irska Dublin
Amsterdam Arena Aviva
Kapacitet: 56.000 Kapacitet: 51.700
Amsterdam Arena Roof Open.jpg Aviva Stadium(Dublin Arena).JPG
Španija Bilbao Mađarska Budimpešta Škotska Glasgow Danska Kopenhagen
San Mamés Puskás Ferenc Hampden Park Stadion Parken
Kapacitet: 53.332 Kapacitet: 68.000 Kapacitet: 52.063 Kapacitet: 38.065
San Mames, Bilbao, Euskal Herria - Basque Country.jpg Új Puskás Ferenc Stadion 2019.05.12.jpg 2012 Olympic Football - Honduras v Morroco.jpg DONG Cup finalen 2004 Parken.jpg

13 stadiona je odabrano i ozvaničeno 19. septembra 2014.:[14]

Grupna faza[uredi | uredi izvor]

Grupa A[uredi | uredi izvor]

Poz. Tim OU P N I DG PG GR B
1.  Italija 3 3 0 0 7 0 +7 9
2.  Vels 3 1 1 1 3 2 +1 4
3.  Švicarska 3 1 1 1 4 5 −1 4
4.  Turska 3 0 0 3 1 8 −7 0

Grupa B[uredi | uredi izvor]

Poz. Tim OU P N I DG PG GR B
1.  Belgija 3 3 0 0 7 1 +6 9
2.  Danska 3 1 0 2 5 4 +1 3
3.  Finska 3 1 0 2 1 3 −2 3
4.  Rusija 3 1 0 2 2 7 −5 3

Grupa C[uredi | uredi izvor]

Poz. Tim OU P N I DG PG GR B
1.  Nizozemska 3 3 0 0 8 2 +6 9
2.  Austrija 3 2 0 1 4 3 +1 6
3.  Ukrajina 3 1 0 2 4 5 −1 3
4.  Makedonija 3 0 0 3 2 8 −6 0

Grupa D[uredi | uredi izvor]

Poz. Tim OU P N I DG PG GR B
1.  Engleska 3 2 1 0 2 0 +2 7
2.  Hrvatska 3 1 1 1 4 3 +1 4
3.  Češka 3 1 1 1 3 2 +1 4
4.  Škotska 3 0 1 2 1 5 −4 1

Grupa E[uredi | uredi izvor]

Poz. Tim OU P N I DG PG GR B
1.  Švedska 3 2 1 0 4 2 +2 7
2.  Španija 3 1 2 0 6 1 +5 5
3.  Slovačka 3 1 0 2 2 7 −5 3
4.  Poljska 3 0 1 2 4 6 −2 1

Grupa F[uredi | uredi izvor]

Poz. Tim OU P N I DG PG GR B
1.  Francuska 3 1 2 0 4 3 +1 5
2.  Njemačka 3 1 1 1 6 5 +1 4
3.  Portugal 3 1 1 1 7 6 +1 4
4.  Mađarska 3 0 2 1 3 6 −3 2

Poredak trećeplasiranih[uredi | uredi izvor]

Poz. Gr. Tim OU P N I DG PG GR B
1. F  Portugal 3 1 1 1 7 6 +1 4
2. D  Češka 3 1 1 1 3 2 +1 4
3. A  Švicarska 3 1 1 1 4 5 −1 4
4. C  Ukrajina 3 1 0 2 4 5 −1 3
5. B  Finska 3 1 0 2 1 3 −2 3
6. E  Slovačka 3 1 0 2 2 7 –5 3

Nokaut faza[uredi | uredi izvor]

 
Osmina finalaČetvrtfinalePolufinaleFinale
 
              
 
27. juni – Sevilla
 
 
 Belgija 1
 
2. juli – München
 
 Portugal 0
 
 Belgija 1
 
26. juni – London
 
 Italija 2
 
 Italija (prod.)2
 
6. juli – London
 
 Austrija 1
 
 Italija (pen.)1 (4)
 
28. juni – Bukurešt
 
 Španija 1 (2)
 
 Francuska 3 (4)
 
2. juli – Sankt Peterburg
 
 Švicarska (pen.)3 (5)
 
 Švicarska 1 (1)
 
28. juni – Kopenhagen
 
 Španija (pen.)1 (3)
 
 Hrvatska 3
 
11 July – London
 
 Španija (prod.)5
 
 Italija (pen.)1 (3)
 
29. juni – Glasgow
 
 Engleska 1 (2)
 
 Švedska 1
 
3. juli – Rim
 
 Ukrajina (prod.)2
 
 Ukrajina 0
 
29. juni – London
 
 Engleska 4
 
 Engleska 2
 
7. juli – London
 
 Njemačka 0
 
 Engleska (prod.)2
 
27. juni – Budimpešta
 
 Danska 1
 
 Nizozemska 0
 
3. juli – Baku
 
 Češka 2
 
 Češka 1
 
26. juni – Amsterdam
 
 Danska 2
 
 Vels 0
 
 
 Danska 4
 

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ "UEFA Documents". documents.uefa.com. Pristupljeno 23. 6. 2021.
  2. ^ UEFA.com (17. 3. 2020). "UEFA postpones EURO 2020 by 12 months | Inside UEFA". UEFA.com (jezik: engleski). Pristupljeno 23. 6. 2021.
  3. ^ UEFA.com (23. 4. 2020). "Executive Committee approves guidelines on eligibility for participation in UEFA competitions | Inside UEFA". UEFA.com (jezik: engleski). Pristupljeno 23. 6. 2021.
  4. ^ UEFA.com (27. 9. 2018). "VAR to be introduced in 2019/20 UEFA Champions League | Inside UEFA". UEFA.com (jezik: engleski). Pristupljeno 23. 6. 2021.
  5. ^ Croke, Ruaidhrí. "Dublin to Baku: What's the cost of Euro 2020 for the planet?". The Irish Times (jezik: engleski). Pristupljeno 23. 6. 2021.
  6. ^ UEFA.com (7. 12. 2017). "EURO 2020 to open in Rome, more London games, venues paired". UEFA.com (jezik: engleski). Pristupljeno 23. 6. 2021.
  7. ^ UEFA.com (23. 4. 2021). "Change of venues for some UEFA EURO 2020 matches announced | Inside UEFA". UEFA.com (jezik: engleski). Pristupljeno 23. 6. 2021.
  8. ^ "Italy's PM says Euro final should be moved to Rome due to rise in Covid cases". ITV News (jezik: engleski). 22. 6. 2021. Pristupljeno 23. 6. 2021.
  9. ^ UEFA.com (2021-07-11). "Italy 1-1 England, aet (3-2 on pens): Donnarumma the hero as Azzurri win EURO 2020!". UEFA.com (jezik: engleski). Pristupljeno 2022-10-23.
  10. ^ UEFA.com. "European Qualifiers for UEFA EURO 2020: how it works". UEFA.com (jezik: engleski). Pristupljeno 25. 7. 2018.
  11. ^ UEFA.com. "Dublin to stage European Qualifiers draw on 2 December 2018". UEFA.com (jezik: engleski). Pristupljeno 25. 7. 2018.
  12. ^ uefa.com (25. 10. 2017). "The official website for European football – UEFA.com". UEFA.com (jezik: engleski). Pristupljeno 25. 7. 2018.
  13. ^ UEFA.com. "UEFA Nations League receives green light". UEFA.com (jezik: engleski). Pristupljeno 25. 7. 2018.
  14. ^ "Wembley to stage UEFA EURO 2020 final". UEFA.com. 19. 9. 2014.

Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Evropsko_prvenstvo_u_nogometu_2020.&oldid=3440563"