Ignjacije Đakon

Ignjacije Đakon (kraj 8. – prva polovina 9. vijeka), bizantski pisac.

Ignacije (Ignjatije) je bio đakon i skevofilaks crkve Aja Sofija u Carigradu, a onda nikejski mitropolit. Učemik je i prijatelj patrijarha Tarasija i patrijarha Nićifora. Od njih je dobio literarno i bogoslovsko obrazovanje. Ignjacije je bio učen i plodan pisac. Pripada nosiocima obnove bizantske književnosti u 9. vijeku. Ignacije je hagiograf. On pripada umjerenim pravoslavnim u ikonoklastičkim borbama što se odražava i u njegovim radovima. Pisao je nadgrobne elegije, pisma, jambe protiv pobunjenika Tome, žitija patrijarha Tarasija i Nićifora te prijatelja Grigorija Dekapolite. Pripisuje mu se i anonimno žitije Petra Amstridskog.

Ignacijeve hagiografije pune su retorike koja je dragocjena za upoznavanje duha i vremena u kojem on djeluje. Kao historijski izvor pune su mana obzirom na to da su neprecizne, oskudne podacima i što prećutkuju činjenice koje smetaju ispravnosti opisivanih lica u njihovoj religioznoj liniji. U Žitiju Grigorija Dekapolite Ignacije daje prvi spomen Solunske teme (836) te prisustvo Slavena u solunskoj oblasti. Opisuje slavensko gusarenje na Strimonu i ustanak Slavena u okolini Soluna.