Spermiogeneza
| Spermiogeneza | |
|---|---|
 | |
| Detalji | |
| Sistem | Muški reproduktivni sistem |
| Anatomska terminologija | |
Spermiogeneza je završna faza spermatogeneze, koja uključuje sazrijevanje spermatida u zrele spermatozoide. Spermatida je više ili manje kružna ćelija koja sadrži ćelijsko jedro, Golgijev aparat, centriole i mitohondrije. Sve ove komponente sudjeluju u formiranju spermatozoida.
Faze[uredi | uredi izvor]
Proces spermiogeneze uobičajeno se dijeli u četiri dijela: Golgijeva faza, kapa faza, formiranje repa i sazrijevanje.[1]
Golgijeva faza[uredi | uredi izvor]
Spermatide, koje su do sada bile uglavnom radijalno simetrične, počinju razvijati polarnost.
- Glava se formira na jednom kraju, a Golgijev aparat stvara enzime koji će stvoriti akrosome.
- Na drugom kraju, razvija se zadebljani srednji dio, gdje se mitohondrije okupljaju i distalna centriola počinje formirati aksonemu.
Spermatidna DNK također se podvrgava prepakiranju i postaje visoko kondenzirana. DNK se najprije pakuje sa specifičnim nuklearnim osnovnim proteinima, koji se potom zamjenjuju protaminom tokom produženja spermatida. Rezultirajući čvrsto spakirani hromatin transkripcijski je neaktivan.
Kapa/Akrosomska faza[uredi | uredi izvor]
Golgijev aparat okružuje kondenzirano jedro, postajući akrosomska kapa.
Formiranje repa[uredi | uredi izvor]
Jedna od [[centriola|centriolskih ćelija|] će se produžiti da postane rep spermatozoida. Tome pomaže privremena struktura zvana "mandžeta". Tokom ove faze, spermatozoidi u razvoju se orijentiraju tako da im se repovi usmjeravaju prema središtu lumena, daleko od epitela.
Faza sazrijevanja[uredi | uredi izvor]
Višak citoplazme, poznat kao "rezidualno tijelo regauda", biva fagocitoziran od okolnih Sartolijevih ćelija u testisima.
Spermijacija[uredi | uredi izvor]
Zreli spermatozoidi oslobađaju se iz zaštitne Sertolijevih ćelija u lumenu sjemeničke tubule i tada se odvija proces nazvan "spermijacija", koji uklanja preostale nepotrebne dijelove citoplazme i organele.[2]
Nastajući spermatozoidi su sada zreli, ali im nedostaje pokretljivost, što ih čini sterilnim. Nepomični spermatozoidi transportiraju se u epididimis u testisnoj tekućini koju izlučuju Sertolijeve ćelije, uz pomoć peristaltičke kontrakcije. Dok su u epididimisu, oni stiču pokretljivost. Međutim, transport zrelih spermatozoida kroz ostatak muškog reproduktivnog sistema postiže se kontrakcijom mišića, a ne pokretljivošću spermatozoida. Glikoproteinski omotač preko akrosoma sprečava spermu da oplodi jaje prije putovanja kroz muški i ženski reproduktivni trakt. Kapacitacija sperme pomoću enzima FPP (peptid koji podstiče oplodnju, proizveden u prostati) i heparin (u ženskom reproduktivnom traktu) uklanja ovaj omotač i omogućuje spermatozoidu da se veže za jajašce.[3]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ [http://anatomy.iupui.edu/courses/histo_D502/D502f04/lecture.f04/Malef04/Male%20Reproduction-06.htm ANAT D502 – Basic Histology
- ^ O'Donnell, Liza; Nicholls, Peter K.; O'Bryan, Moira K.; McLachlan, Robert I.; Stanton, Peter G. (2011). "Spermiation". Spermatogenesis. 1 (1): 14–35. doi:10.4161/spmg.1.1.14525. PMC 3158646. PMID 21866274.
- ^ Fraser, L. R. (September 1998). "Fertilization promoting peptide: an important regulator of sperm function in vivo?". Reviews of Reproduction. 3 (3): 151–154. doi:10.1530/ror.0.0030151. ISSN 1359-6004. PMID 9829549.
Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]
- Images and video of spermiogenesis - University of Arizona
- Overview at yale.edu
 |
Commons ima datoteke na temu: Spermiogeneza |