Laura Pausini

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Laura Pausini
Laura Pausini
Rođenje (1974-05-16) 16. maj 1974 (49 godina)
Zanimanjepjevačica, tekstopisac
Godine aktivnosti1993–danas
Veb-sajtlaurapausini.com

Laura Pausini (Italijanski izgovor: [ˈlaura pauˈziːni]; rođena 16. maja 1974.) italijanska je pjevačica i tekstopisac. Proslavila se 1993. godine pobjedom na 43. muzičkom festivalu u Sanremu u sekciji novih umjetnika sa svojim debitantskim singlom "La solitudine",[1] koji je postao italijanski domaći i međunarodni hit.[2][3][4] Njen istoimeni debi album objavljen je u Italiji 23. aprila 1993.[5] i kasnije je postao međunarodni uspjeh, prodavši se u dva miliona primjeraka širom svijeta.[6] Njegov nasljednik, Laura, objavljen je 1994. i potvrdio je njen međunarodni uspjeh, prodavši se u tri miliona primjeraka širom svijeta.[7]

Pausini je objavila 15 studijskih albuma, dva međunarodna albuma najvećih hitova i jedan kompilacijski album samo za anglofono tržište. Govori četiri jezika: engleski, italijanski, španski i portugalski. Uglavnom nastupa na italijanskom i španskom, ali je snimala i pjevala pjesme i na portugalskom, engleskom, francuskom, njemačkom, latinskom, kineskom, katalonskom, napolitanskom, rumunskom, romanjolskom i sicilijanskom jeziku.[8]

Pausini se pojavila kao trener u meksičkoj i španskoj verziji međunarodne televizijske franšize The Voice, bila je sudija u prvoj i drugoj seriji La banda, a također je sudija i na španskoj verziji međunarodne franšize X Factor. Godine 2016. debitovala je kao voditeljica estradne emisije, vodeći televizijsku emisiju Laura & Paola, s glumicom Paolom Cortellesi.

Godine 2004, Jason Birchmeier iz AllMusica smatrao je Pausininu prodaju "impresivnim podvigom za nekoga ko se nikada nije probio na unosno tržište engleskog jezika".[9] Godine 2014. FIMI je potvrdio Pausininu prodaju od više od 70 miliona ploča nagradom FIMI Icon Award, čime je postala četvrta najprodavanija umjetnica u latino muzici i najprodavanija umjetnica latino muzike koja ne govori španski jezik.[10]

Osvojila je brojne muzičke nagrade u Italiji i inozemstvu. Godine 2006. osvojila je Grammy,[11] primivši priznanje za najbolji latino pop-album za ploču Escucha.[12] Godine 2021. nominirana je za Oskara za najbolju originalnu pjesmu sa "Io sì (Seen)" iz filma The Life Ahead . Singl je također osvojio nagradu Zlatni globus za najbolju originalnu pjesmu, čime je postao prva pjesma na italijanskom jeziku koja je osvojila nagradu.[13] Odlikovana je kao komandant Ordenom zasluga Republike Italije od predsjednika Carla Azeglia Ciampija i kao svjetski ambasador regije Emilia-Romagna.

Život i karijera[uredi | uredi izvor]

Rane godine[uredi | uredi izvor]

Kao starija kći,[14] Laura Pausini rođena je u Faenci, u provinciji Ravenna[15] od oca Fabrizia Pausinija i majke Gianne Ballardini. Odrasla je u Solarolu, maloj općini u istoj regiji.[16][A] Njen otac je bivši pijanista[17] koji je također svirao kao za Fridu Lyngstad iz grupe ABBA i ušao u bend čiji su članovi kasnije osnovali italijansku pop grupu Pooh.[14] Nakon što je postao umjetnik u piano baru, ohrabrio je Lauru da počne nastupati kao pjevačica.[18] Prvi nastup uživo imala je 16. maja 1985. godine, kada je zajedno sa ocem pjevala u restoranu u Bolonji.[19] Od tada joj je otac počeo davati časove pjevanja,[20] a ona je nastavila nastupati zajedno s njim u lokalnim klavirskim barovima. U međuvremenu je počela i pjevati u crkvenom horu.[21]

Godine 1987. snimila je svoj prvi demo album, koji je producirao njen otac i izdao za promociju njenih nastupa uživo.[22] Pod nazivom I sogni di Laura, sastojao se od osam obrađenih i pet novih pjesama.[23] Godine 1991. učestvovala je na Kastrokaro muzičkom festivalu pjevajući pjesmu Lize Mineli "New York, New York", ali nije uspjela doći do finalne faze takmičenja.[19] Iste godine je učestvovala na još jednom pjevačkom takmičenju, Sanremo Famosi, koje je trebalo da posluži kao selekcija za novajlije sljedećeg muzičkog festivala u Sanremu.[24] Uprkos tome što je proglašena zajedničkim pobjednikom sa još jednim takmičarom,[19][24] Pausini nije bilo dopušteno da se takmiči na muzičkom festivalu u Sanremu 1992.[19]

1993: proboj[uredi | uredi izvor]

Zahvaljujući nastupima na lokalnim pjevačkim takmičenjima, Pausini je primijetio italijanski producent i tekstopisac Angelo Valsiglio, koji ju je upoznao sa menadžerom Markom Maratijem.[19] Valsiglio joj je predložio "La solitudine", pjesmu koju je napisao s autorima Pietro Cremonesi i Federico Cavalli. Pausinina izvedba uvjerila je Valsiglia i Maratija, koji su htjeli da Pausini bude na audiciji za neke velike izdavačke kuće.[19] Tokom jedne od audicija, upoznala je Fabrizia Gianninija iz italijanske kompanije Warner Music Compagnia Generale del Disco. Nakon što je ostavila pozitivan utisak izvođenjem neobjavljene pjesme Mie Martini, Pausini je dobila svoj prvi ugovor o snimanju, postavši jedan od prvih umjetnika koje je Giannini otkrio, a koji je kasnije pokrenuo karijere nekoliko talijanskih izvođača, uključujući Irene Grandi.[19]

Pausini se proslavila 1993. godine, nakon pobjede na 43. muzičkom festivalu u Sanremu, koji se svake godine održava u Teatru Ariston u Sanremu, Italija.

"La solitudine" je izabrana kao jedna od prijava u sekciji novih umjetnika 43. muzičkog festivala u Sanremu. Pausini ju je prvi put izvela 23. februara 1993. godine, tokom prve večeri takmičenja.[25] Nakon što je primljena u finale održano 27. februara 1993, pobijedila je na takmičenju sa 7.464 glasa žirija i pobijedila Gerardinu Trovato sa "Ma non ho più la mia città", koja je zauzela drugo mjesto sa 7.209 glasova. Pjesma je također postala komercijalni uspjeh u Italiji, a i dalje je jedan od Pausininih najpoznatijih hitova.[26]

Nakon uspjeha postignutog sa svojim debitantskim singlom, Pausini je počela raditi na svom prvom profesionalnom albumu Laura Pausini.[27] Album je snimljen dok je Pausini još bila srednjoškolka[28] na Institutu za keramiku "Gaetano Ballardini" u Faenzi, Italija,[29] gdje je dobila diplomu nekoliko mjeseci nakon izlaska svog debitantskog studijskog seta.[30] Izdat je od strane CGD Records u maju 1993,[16] a prodat u 400.000 primjeraka u Italiji.[31] Album je također promovisan kroz italijansku turneju na otvorenom tokom ljeta 1993.[32] U septembru 1993, Pausini dobija telegato za otkrovenje godine.[33]

Krajem 1993. album je objavljen u ostatku Evrope, dostigavši treće mjesto na nizozemskoj listi albuma[34] i dospjevši na prvo mjesto u Belgiji. Također je postigao komercijalni uspjeh u Južnoj Americi, dobivši zlatni certifikat u Brazilu[35] i Argentini.[36] Svjetska prodaja Pausininog debitantskog studijskog albuma premašuje dva miliona primjeraka.[6] Štaviše, "La solitudine" je postao radijski hit u Belgiji i Nizozemskoj, dostigavši peto mjesto na francuskoj listi singlova i dospjevši na prvo mjesto nizozemske liste Top 40[3] i flamanske liste Ultratop 50.[4] Album je također iznjedrio singlove "Non c'è" i "Perché non torna più".

1994–1995: debi na španskom jeziku i međunarodni uspjeh[uredi | uredi izvor]

U februaru 1994. godine, Pausini je po drugi put učestvovala na muzičkom festivalu u Sanremu, takmičeći se u sekciji "Veliki umjetnici" sa svojim radom "Strani amori ". Pjesma je zauzela 3. mjesto na takmičenju, iza "Passerà" Aleandra Baldija i "Signor tenente" Giorgia Falettija,[37] i postala hit u Italiji, Nizozemskoj[38] i Flandriji.[39] Singl je pokrenuo njen drugi studijski album, Laura, objavljen u februaru 1994. Prema CGD Recordsu, prodan je u 150.000 primjeraka u Italiji u prvoj sedmici, s početnim isporukama od 200.000 primjeraka.[40] Također je dostigao prvo mjesto na nizozemskoj top-listi albuma i ušao na top-liste u Belgiji i Švicarskoj,[41] prodavši tri miliona primjeraka širom svijeta[7] i postigao zlatni i platinasti status u Brazilu i Argentini, respektivno.[35][36] Ostali singlovi sa albuma su "Gente ", "Lui non sta con te" i "Lettera". Tokom ljeta 1994. godine, Pausini je učestvovala u italijanskoj putujućoj TV emisiji Festivalbar, došavši do finalne faze muzičkog takmičenja[42] i dobila Premio Europa za svoj međunarodni uspjeh.[43] Godine 1994. nagrađena je i svojim drugim Telegatom, dobivši nagradu za najbolju umjetnicu.[44] U međuvremenu je započela turneju po Italiji kako bi promovirala svoj album.[45]

Iste godine objavila je svoj prvi album na španskom jeziku, Laura Pausini, kompilaciju od deset adaptiranih verzija hitova sa njenih prethodnih albuma, u izdanju Dro Records. Ploča je postala najprodavaniji album 1994. u Španiji,[46][47] gdje je kasnije certificirana kao dijamant od strane Asocijacije fonografskih i videografika Španije za prodaju veću od milion primjeraka.[48] Pausini je bila prvi nešpanski umjetnik sa ovim rezultatom.[49] Nakon komercijalnog uspjeha postignutog u zemlji, Španski institut za italijansku kulturu dodijelio joj je "Globo de Platino" za doprinos širenju italijanske kulture u Španiji.[50]

Album je bio uspješan i u Latinskoj Americi, s platinastim certifikatom od strane Argentinske komore proizvođača fonograma i videograma[36], Asociación Colombiana de Productores de Fonogramas[51] i čileanskog odjela Međunarodne federacije fonografske industrije. Štaviše, prva četiri singla sa albuma, "La soledad", "Se fue", "Amores extraños" i "Gente", ušla su u prvih 30 na listi Hot Latin Songs koju je sastavio Billboard. Zahvaljujući ovim rezultatima, Billboard je Pausini rangirao kao "drugo žensko otkrovenje" 1994. godine, nakon Mariah Carey.[52][53] Godine 1995, Pausini je također dobila Svjetsku muzičku nagradu za najprodavanijeg italijanskog izvođača[54] i Lo Nuestro nagradu za najboljeg novog izvođača godine.[52][55]

Njena prva ploča za britansko tržište bio je istoimeni kompilacijski album objavljen 1995, uključujući devet hitova na italijanskom jeziku i verziju na engleskom jeziku njenog prvog singla, "La solitudine (Loneliness)",[56] čije je tekstove prilagodio Tim Rice.[57] "La solitudine (Loneliness)" je prvobitno trebalo da bude objavljen kao singl u Ujedinjenom Kraljevstvu 19. juna 1995, ali je odložen i objavljen u septembru iste godine.[58] I album i singl naišli su na vrlo slab komercijalni prijem, ne uspjevši ući na top liste u Ujedinjenom Kraljevstvu.[59]

1996–1997: Le cose che vivi[uredi | uredi izvor]

Nakon uspjeha koji je postigao Pausinin debi španski album, njen treći studijski set je objavljen 12. septembra 1996. na italijanskom i španskom jeziku, pod naslovima Le cose che vivi i Las cosas que vives.[60][61] Počevši od tog trenutka, Pausini je snimila većinu svojih pjesama kako na svom italijanskom, tako i na španskom, u praksi koja je, prema riječima Jasona Birchmeiera iz AllMusica, "došla da definiše njenu karijeru i ukomponuje njen uspjeh".[9] Specijalno izdanje albuma je također objavljeno u Brazilu, s još tri bonus pjesme na portugalskom.[61]

Albumu je prethodio singl "Incancellabile", objavljen na italijanskim radio stanicama 26. augusta 1996.[62] i nazvan "Inolvidable" u svojoj verziji za latinoameričko tržište. Ostali singlovi s albuma uključuju naslovnu pjesmu "Le cose che vivi", čija je verzija na španskom jeziku bila na vrhu Billboardove liste latinskih pop-pjesama, "Ascolta il tuo cuore", "Seamisai" i "Dos enamorados", koji nije objavljen u verziji na italijanskom jeziku. Album je prodat u 3,5 miliona primjeraka širom svijeta[7] i dobio je platinasti certifikat od strane Međunarodne federacije fonografske industrije, za evropsku prodaju veću od 1 milion primjeraka.[63] Na 9. dodjeli Lo Nuestro nagrada za latino muziku, Pausini je nominirana za pop pjevačicu i video godine za verziju na španskom jeziku "Le cose che vivi".[64]

U decembru 1996. Pausini je bila među umjetnicima koji su pjevali za papu Ivana Pavla II tokom koncerta Natale in Vaticano, božićne predstave održane u dvorani Pavla VI.[65] Tokom događaja izvela je obradu pjesme Johna Lennona "Happy Xmas (War Is Over)" i pjesmu "Il mondo che vorrei".[66] U februaru 1997. također je pozvana kao gost na Međunarodni festival pjesme Viña del Mar u Čileu.[67] Na dan 1. mart 1997. pokrenula je iz Ženeve svjetsku turneju u znak podrške albumu, održavši koncerte u Italiji, Švicarskoj,[68] Belgiji, Nizozemskoj, Portugalu,[69] Španiji,[70] Francuskoj,[71] kao i u Sjedinjenim Državama,[53] Kanadi i mnogim drugim američkim zemljama, uključujući Venecuelu, Brazil, Urugvaj, Argentinu, Paragvaj, Kolumbiju i Meksiko.[71] Bila je to Pausinina prva međunarodna turneja, tokom koje je prvi put održala koncerte u zatvorenim arenama.[72] U augustu iste godine, tokom posljednje večeri Festivalbara, dobila je Međunarodnu nagradu za uspjeh koji je postigla u inozemstvu.[73]

1998–1999: La mia risposta / Mi respuesta[uredi | uredi izvor]

Godine 1998. Pausini je objavila svoj četvrti studijski album, La mia risposta, zajedno sa svojom verzijom na španskom jeziku, Mi respuesta. Album, koji je uključivao pjesmu koju je napisao Phil Collins,[74] italijanski muzički kritičari nazvali su zrelim djelom, s uticajima soul muzike,[74] ali, uprkos tome što je dostigao prvo mjesto na italijanskoj listi albuma, imao je umjeren komercijalni uspjeh, prodat u 2 miliona primjeraka širom svijeta.[7] Glavni singl sa albuma, Un'emergenza d'amore", objavljen je u septembru 1998. godine,[75] a nakon njega su uslijedile "In assenza di te" i "La mia risposta", a potonja je izvedena na Festivalbaru u 1999.[76]

Kako bi promovisala album, Pausini je početkom 1999. započela svjetsku turneju La Mia Risposta '99, tokom koje je nastupala u teatrima širom Evrope.[77] Dana 1. juna 1999. bila je jedna od umjetnica koja je nastupala zajedno sa italijanskim tenorom Lucianom Pavarottijem u Modeni tokom njegovog godišnjeg koncerta "Pavarotti and Friends".[78] Pavaroti i Pausini nastupili su u duetu u italijanskoj verziji arije "Dein ist mein ganzes Herz", pod nazivom "Tu che m'hai preso il cuor", iz operete Franza Lehara Das Land des Lächelns. Nastup uživo kasnije je uključen u album Pavarotti & Friends for the Children of Guatemala and Kosovo (Pavarotti i Prijatelji za djecu Gvatemale i Kosova).[79] Godine 1999. ona je također doprinijela kompoziciji Richarda Marxa "One More Time" u zvučnoj podlozi Message in a Bottle.[80] Pjesmu je producirao David Foster[81] koji je bio predstavljen na klaviru.

2000–2001: Tra te e il mare / Entre tú y mil mares[uredi | uredi izvor]

Godine 2000. snimila je pjesmu "The Extra Mile" za zvučnu podlogu filma Pokémon 2000: The Power of One .[28] Pjesma je uvrštena u album Tra te e il mare, objavljen 11. septembra 2000, a prethodio mu je istoimeni singl, koji je napisao italijanski pop-pjevač Biagio Antonacci.[82] Ostali singlovi sa albuma uključuju "Il mio sbaglio più grande", koji je bio top 20 hit u Italiji,[83] i "Volevo dirti che ti amo", čija je verzija na španskom jeziku "Quiero decirte que te amo" bila na vrhuncu top 15 na Billboard listi latino pop pjesama. Na albumu se nalaze i pjesme "Viaggio con te", koju je komponovao njen otac i koja je 2001. nagrađena italijanskom nagradom Lunezia za najboljeg tekstopisca godine,[84][85] i "Per vivere", napisanu sa gledišta djeteta beskućnika koje je Pausini upoznala u Rio de Janeiru i posvetila za dvoje brazilske djece koju je ona sponzorisala.[85][86]

Tra te e il mare nominovan je za album godine na Premio Italiano della Musica, dok je Pausini nominovana za najbolju žensku umjetnicu tokom iste ceremonije,[87] kao i na prvom izdanju Italijanskih muzičkih nagrada, u februaru 2001.[88] Verzija albuma na španskom jeziku, pod nazivom Entre tú y mil mares, objavljena je neposredno prije izdanja na italijanskom jeziku, 11. septembra 2000.[82] Na dodjeli Latin Grammy nagrada 2001. ploča je dobila dvije nominacije za najbolji ženski pop vokalni album i najbolji inženjerski album, dok su Pausini i Alfredo Cerruti bili u užem izboru za producenta godine.[89][90]

Njen prvi međunarodni album najvećih hitova objavljen je 2001. na italijanskom i španskom jeziku pod nazivima The Best of Laura Pausini: E ritorno da te i Lo mejor de Laura Pausini: Volveré junto a ti, respektivno. Prvi singl, "E ritorno da te"-"Volveré junto a ti" na španskom, pratio je muzički spot koji je snimio italijanski filmski režiser Gabriele Muccino.[91] Album također uključuje singl "Una storia che vale" i uključuje gostovanje brazilskog pjevača Gilberta Gila u "Seamisai"[92] i italijanskog pjevača Neka, koji svira bas u "Non c'è".[93]

Podržani Svjetskom turnejom 2001/2002, koja je započela u Miamiju 19. oktobra 2001.[92] najveći hitovi postali su jedan od Pausininih najvećih komercijalnih uspjeha, prodavši se u 700.000 primjeraka u Italiji i 800.000 primjeraka u Francuskoj. Tokom koncerta koji je održala u Milanu 2. decembra 2001. u sklopu turneje, Pausini je također snimila svoj prvi video album uživo, pod nazivom Live 2001-2002 World Tour i objavljen je 30. novembra 2002.[94][95]

2002–2003: From the Inside[uredi | uredi izvor]

Godine 2001. Pausini je počela da radi sa producentima kao što su Patrick Leonard i John Shanks na svom prvom albumu na engleskom jeziku, From the Inside .[96] Izdan u Kanadi, Meksiku i Sjedinjenim Državama od strane Atlantic Records 5. novembra 2002. godine, album nije postigao očekivani uspjeh, prodavši se u 50.000 primjeraka u SAD-u, prema Nielsen-Soundscanu. Singlovi sa albuma " Surrender " i "If That's Love" dostigli su prvo mesto na Hot Dance Club Songs Chart-u, ali Pausini, razočarana što je njen debi na engleskom jeziku ignorisan u SAD van klupske scene, odustala je od promocije za From the Inside zbog toga što ga je njena izdavačka kuća promovirala kao dance album umjesto pop albuma kako je tražila.[97] Album je kasnije objavljen i u Evropi, prodavši se u 800.000 primjeraka širom svijeta.

Godine 2003. Luciano Pavarotti po drugi put pozvao ju je na koncert "Pavarotti and Friends", gdje su ponovo nastupili u duetu u "Tu che m'hai preso il cuor".[98]

2022: Laura Pausini – Piacere di conoscerti i Eurosong[uredi | uredi izvor]

U julu 2021., Pausini je objavila da radi na filmu od februara 2020. Film, koji je režirao Ivan Cotroneo, a objavljen je na Amazon Prime Video 2022. godine, baziran je na ideji Pausini lično, a nosi naziv Laura Pausini – Piacere di conoscerti.[99] Pausini također glumi u filmu i tako debituje kao glumica.[100] Pjesma "Scatola" - pod nazivom "Caja" na španskom - objavljena je kao singl sa soundtracka filma.[99][101] Nakon što je izvela "Scatola" tokom druge večeri Muzičkog festivala u Sanremu 2022, Pausini je najavljena kao jedan od prezentatora Eurosonga 2022, koji je održan u Torinu u maju, zajedno sa Alessandrom Cattelanom i Mikom.[102] Dana 28. oktobra 2022. godine, Pausini je najavljena kao jedna od četiri voditelja 23. godišnjih Latin Grammy nagrada, koje su održane u Las Vegasu u novembru, zajedno sa Anittom, Luisom Fonsijem i Thalíom. Bila je prva italijanska umjetnica koja je bila domaćin dodjele Latin Grammy nagrada.[103][104]

Umijeće[uredi | uredi izvor]

Pausini na nastupu 2009.

Pausini je opisana kao mecosopran[105] s klasičnim i moćnim glasom.[106][107] Zbog njenog glasa, Pausini su muzički kritičari poredili sa raznim umjetnicama, uključujući i Milvu.[108]

Na početku svoje karijere muzički kritičari su je smatrali tinejdžerskim idolom[109] koji je uglavnom pjevao o ljubavnim vezama i problemima adolescenata.[110][111][112] Bila je i žestoko kritikovana zbog svojih pjesama, opisanih previše melanholičnim[113] i trivijalnim.[114] Počevši od njene La mia risposta / Mi respuesta iz 1998. godine, italijanski muzički kritičari su je smatrali zrelijom pjevačicom[110], a kasnije su hvalili njenu jednostavnost[115] i njen glas,[116] opisujući je kao tumača njenih godina.[117]

Iako je Pausini uglavnom melodična pop pjevačica,[118][119] njen muzički stil je evoluirao tokom njene karijere, uz uticaje različitih žanrova, uključujući latino muziku,[120] soul muziku[49] i rok muziku.[121] Godine 2001, David Cazares iz South Florida Sun-Sentinel opisao je njenu muziku kao "asortiment sjajnih i sentimentalnih pop balada podržanih laganim rok instrumentima i sintetiziranim žicama".[122] Godine 2006. Achy Obejas iz Washington Posta napisao je da se Pausini razlikuje od ostalih latino pop pjevačica po svojoj sofisticiranosti i evropskom senzibilitetu.[123] Prema Antoniju Orlandu iz Musica e dischi, ključni elementi Pausininog stila su romantizam, optimizam, melanholija i melodije koje ga okružuju.[124]

Počevši od svog albuma iz 1996. Le cose che vivi / Las cosas que vives, Pausini je također koautorica većine svojih pjesama[124][125], a počevši od svog albuma La mia risposta / Mi respuesta iz 1998. godine, bila je uključena u produkciju svojih albuma.[126]

Lični život[uredi | uredi izvor]

Pausini je napustila svoj rodni grad 1995. godine, kada se preselila u Milano sa svojim partnerom, menadžerom i producentom Alfredom Cerrutijem Jr.[32][127] Njihova veza prekinuta je 2002. godine. Između 2002. i 2005. Pausini je bila u romantičnoj vezi sa svojim novim menadžerom Gabrieleom Parisijem.[128]

Godine 2005. bila je u vezi s italijanskim gitaristom, kompozitorom, muzičkim producentom i bivšim pjevačem Paolom Cartom.[129][130] U to vrijeme, veza je bila kontroverzna jer je Carta još uvijek bio u braku sa svojom prvom suprugom, Rebeccom Galli, s kojom ima troje djece.[131] Pausini je rodila kćer 8. februara 2013.[132][133] Nakon 18 godina zajedno, Pausini i Carta vjenčali su se 22. marta 2023.[134]

Pausini sebe opisuje kao katolkinju,[28][135] ali je izrazila sumnju u stav Crkve o raznim temama, uključujući kontracepciju, abortus, razvod, predbračni seks i prava homoseksualaca.[136]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Mario Luzzatto Fegiz, Gloria Pozzi (1. 3. 1993). "Aria nuova a Sanremo? Per ora solo spifferi". Corriere della Sera (jezik: italijanski). Arhivirano s originala, 23. 7. 2013. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  2. ^ "Laura Pausini: La biografia" (jezik: italijanski). MTV Italy. Arhivirano s originala, 20. 9. 2012. Pristupljeno 22. 7. 2011.
  3. ^ a b "Top40 week 2 van 1994 (08-01-1994)" (jezik: nizozemski). Dutch Top 40. Arhivirano s originala, 1. 9. 2012. Pristupljeno 1. 9. 2012.
  4. ^ a b "Charts Vlaanderen – Laura Pausini – La solitudine" (jezik: nizozemski). Ultratop. Hung Medien. Pristupljeno 7. 9. 2013.
  5. ^ "Scheda Disco – Laura Pausini – Laura Pausini" (jezik: italijanski). Wuz.it. Arhivirano s originala, 18. 2. 2013. Pristupljeno 6. 8. 2012.
  6. ^ a b "Biography of Laura Pausini". RAI. Arhivirano s originala, 15. 3. 2012. Pristupljeno 1. 9. 2012.
  7. ^ a b c d Mario Luzzatto Fegiz (15. 9. 2000). "Laura Pausini: no alla moda del pop latino". Corriere della Sera (jezik: italijanski). Arhivirano s originala, 22. 7. 2013. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  8. ^ "Laura Pausini canta por 'La Marató' de TV-3". El Periódico de Catalunya. 28. 10. 2014. Pristupljeno 20. 12. 2014.
  9. ^ a b Birchmeier, Jason (oktobar 2009). "Laura Pausini: Biography". AllMusic. Arhivirano s originala, 21. 10. 2012. Pristupljeno 7. 9. 2013.
  10. ^ "Laura Pausini: Icon Award by Fimi & Italian Trade for her sales of more than 75 million records worldwide". Fimi & Italian Trade. Arhivirano s originala, 4. 12. 2014. Pristupljeno 27. 11. 2014.
  11. ^ "Laura Pausini vince il Grammy. Premiata per il pop latino". la Repubblica (jezik: italijanski). 9. 2. 2006. Arhivirano s originala, 22. 10. 2012. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  12. ^ "Past Winners Search – Laura Pausini – Escucha". National Academy of Recording Arts and Sciences. Arhivirano s originala, 25. 9. 2012. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  13. ^ "Golden Globe 2021, Laura Pausini trionfa con Io sì (Seen). La prima volta per una canzone italiana". Il Fatto Quotidiano (jezik: italijanski). 1. 3. 2021. Pristupljeno 1. 3. 2021.
  14. ^ a b Worden, Mark (15. 3. 2003). "Italy's multilingual star serenades the world". Billboard. Pristupljeno 1. 9. 2012.
  15. ^ "Pausini Sig.ra Laura – Commendatore Ordine al Merito della Repubblica Italiana" (jezik: italijanski). Quirinale.it. Arhivirano s originala, 5. 6. 2011. Pristupljeno 1. 9. 2012.
  16. ^ a b "Laura Pausini da Sanremo al primo disco". Corriere della Sera (jezik: italijanski). 25. 5. 1993. Pristupljeno 29. 7. 2011.
  17. ^ Coljon, Thierry (2. 10. 1996). "Pausini d'oiseau, le rossignol de Ravenna veut tout et tou". Le Soir (jezik: francuski). str. 47. Arhivirano s originala, 7. 9. 2013. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  18. ^ "Grammy, trionfa Laura Pausini". Corriere della Sera (jezik: italijanski). 9. 2. 2006. Arhivirano s originala, 4. 4. 2006. Pristupljeno 1. 9. 2012.
  19. ^ a b c d e f g Minà, Gianni. "Laura Pausini: una ragazza di provincia con un respiro mondiale". Giannimina.it. Arhivirano s originala, 16. 7. 2011. Pristupljeno 1. 9. 2012. CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)
  20. ^ Cesarale, Sandra (26. 5. 1994). "Ho imparato da papà cantando al piano bar". Corriere della Sera (jezik: italijanski).
  21. ^ "Laura Pausini. Maturità e poi tourneé. "Son studiosa e devota"". La Stampa. 23. 4. 1993. Arhivirano s originala, 5. 10. 2011. Pristupljeno 29. 7. 2011.
  22. ^ Castaldo, Gino (25. 11. 2009). "Laura live Pausini, la voce del pop successi intorno al mondo". la Repubblica (jezik: italijanski). str. 15. Pristupljeno 1. 9. 2012.
  23. ^ "Laura Pausini – I sogni di Laura" (jezik: italijanski). Rockit.it. 11. 4. 2011. Arhivirano s originala, 7. 9. 2013. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  24. ^ a b Maria Pia Fusco (28. 2. 1993). "Sanremo: vince Ruggeri". la Repubblica (jezik: italijanski). str. 25. Pristupljeno 1. 9. 2012.
  25. ^ "Il programma delle tre serate". la Repubblica (jezik: italijanski). 23. 2. 1993. Pristupljeno 23. 9. 2011.
  26. ^ Giusy La Piana (30. 6. 2005). "La regina della canzone d' amore". la Repubblica. Pristupljeno 29. 7. 2011.
  27. ^ "Laura Pausini – Biografia" (jezik: italijanski). Warner Music Group. Arhivirano s originala, 20. 3. 2012. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  28. ^ a b c Pellicciotti, Giacomo (15. 9. 2000). "Laura Pausini canta in inglese e comincia con Pokemon". La Repubblica (jezik: italijanski). Pristupljeno 30. 7. 2011.
  29. ^ "Istituto d'Arte per la Ceramica Ballardini" (PDF) (jezik: italijanski). Il Resto del Carlino / Istituto Arte Ceramica Faenza. 2010. Arhivirano s originala (PDF), 25. 10. 2010. Pristupljeno 2. 9. 2012.
  30. ^ Pozzi, Gloria (6. 10. 1993). "La Pausini: macchè solitudine, i fans mi assaltano". Corriere della Sera (jezik: italijanski). str. 33.
  31. ^ "La Revista: Desde Italia con Amore – Laura Pausini, La voz bonita". El Mundo (jezik: španski). Arhivirano s originala, 2. 1. 2008. Pristupljeno 24. 7. 2011.
  32. ^ a b Putti, Laura (24. 12. 1995). "La favola di Laura, stella dei due mondi". la Repubblica (jezik: italijanski). Pristupljeno 13. 8. 2011.
  33. ^ "Su Canale 5 sfilano i nuovi Telegatti musicali: Vasco, Eros, la Nannini". Corriere della Sera (jezik: italijanski). 21. 9. 1993. Pristupljeno 1. 8. 2011.
  34. ^ "Dutch Albums Chart – Laura Pausini" (jezik: nizozemski). dutchcharts.nl. Pristupljeno 28. 7. 2011.
  35. ^ a b "Certificados – Laura Pausini" (jezik: portugalski). Associação Brasileira dos Produtores de Discos. Arhivirano s originala, 15. 8. 2012. Pristupljeno 2. 9. 2012.
  36. ^ a b c "Discos de Oro y Platino" (jezik: španski). Argentine Chamber of Phonograms and Videograms Producers. Arhivirano s originala, 6. 7. 2011. Pristupljeno 15. 8. 2012.
  37. ^ Maria Pia Fusco (27. 2. 1994). "Vincono Baldi e Bocelli". la Repubblica (jezik: italijanski). str. 28. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  38. ^ "Top40 week 19 van 1994 (07-05-1994)" (jezik: nizozemski). Dutch Top 40. Arhivirano s originala, 11. 6. 2013. Pristupljeno 9. 8. 2012.
  39. ^ "Charts Vlaanderen Laura Pausini – Strani amori" (jezik: nizozemski). Ultratop. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  40. ^ "Le vendite per una volta danno ragione alla classifica. Festival, i conti tornano. Premiati dal pubblico Pausini, Baldi, Trovato e i primi tra i Giovani". La Stampa. 8. 3. 1994. str. 21. Arhivirano s originala, 5. 10. 2011.
  41. ^ "Laura Pausini – Laura (album)" (jezik: nizozemski). dutchcharts.nl. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  42. ^ "Festivalbar: quattro finalisti". Corriere della Sera (jezik: italijanski). 6. 8. 1994. str. 22. Pristupljeno 2. 9. 2012.
  43. ^ "Festivalbar, dopo 17 anni Tozzi trionfa di nuovo" (jezik: italijanski). 4. 9. 1994. str. 27. Pristupljeno 2. 9. 2012.
  44. ^ "Su Canale 5 I Telegatti di Red e di Alba". La Stampa (jezik: italijanski). 14. 9. 1994. Arhivirano s originala, 14. 3. 2012. Pristupljeno 1. 8. 2011.
  45. ^ "Dolce Laura: Aiuto, il successo costa caro". la Repubblica (jezik: italijanski). 27. 5. 1994. Pristupljeno 2. 9. 2012.
  46. ^ Alfageme, Ana. "El chaval de barrio que rompió". El País (jezik: španski). Arhivirano s originala, 28. 5. 2007. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  47. ^ "Anuario SGAE 1999 – Anexo 6 – Los 50 titulos con mayores ventas en las listas de ventas de AFYVE en 1996" (PDF) (jezik: španski). Sociedad General de Autores y Editores. Arhivirano s originala (PDF), 18. 8. 2012.
  48. ^ "Laura Pausini actuará en Madrid y Barcelona para presentar su undécimo disco, luego irá a la capital de colombia (Soledad) a comer butifarra baranoera" (jezik: španski). República.com. 17. 5. 2011. Arhivirano s originala, 6. 8. 2012. Pristupljeno 1. 9. 2012.
  49. ^ a b Assante, Ernesto (14. 2. 2002). "L'intrigante soul della regina del pop". la Repubblica. Arhivirano s originala, 18. 5. 2012. Pristupljeno 29. 7. 2011.
  50. ^ "Laura Pausini cumple 38 años y lo celebramos con sus grandes éxitos". El Civico (jezik: španski). 16. 5. 2012. Arhivirano s originala, 3. 1. 2015. Pristupljeno 2. 9. 2012.
  51. ^ "Laura Pausini y su brillante carrera". El Tiempo (jezik: španski). 21. 11. 1998. Arhivirano s originala, 5. 10. 2012. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  52. ^ a b "Biography of Laura Pausini". Radiotelevisione Italiana. Arhivirano s originala, 15. 3. 2012. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  53. ^ a b Cazares, David (25. 6. 1997). "Italian Singer A Spanish Hit". Sun-Sentinel. Arhivirano s originala, 13. 9. 2012. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  54. ^ "Pausini, best seller all'estero" (jezik: italijanski). 18. 4. 1995. Arhivirano s originala, 5. 10. 2011.
  55. ^ "Il Premio Lo Nuestro alla Pausini". TGCOM (jezik: italijanski). 22. 2. 2010. Arhivirano s originala, 30. 3. 2010. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  56. ^ "Laura Pausini [English]". AllMusic. Pristupljeno 27. 7. 2011.
  57. ^ "La Pausini in Inghilterra tradotta da Tim Rice". la Repubblica. 22. 12. 1994. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  58. ^ "Musica: Laura Pausini non parla inglese (2)" (jezik: italijanski). Adnkronos. 13. 11. 1995. Arhivirano s originala, 1. 1. 2013. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  59. ^ "Musica: Laura Pausini non parla inglese". Adnkronos (jezik: italijanski). 13. 11. 1995. Arhivirano s originala, 6. 3. 2013. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  60. ^ "Pausini e soci: i nuovi dischi". La Stampa. 19. 7. 1996. str. 25. Arhivirano s originala, 14. 3. 2012. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  61. ^ a b "Musica: esce in 32 Paesi il disco della Pausini" (jezik: italijanski). Adnkronos. 26. 8. 1996. Pristupljeno 20. 9. 2012.
  62. ^ "Laura Pausini da settembre alla conquista di 32 Paesi". Corriere della Sera (jezik: italijanski). 27. 8. 1996. str. 33. Pristupljeno 20. 9. 2012.
  63. ^ "IFPI Platinum Europe Award – 1997". International Federation of the Phonographic Industry. Arhivirano s originala, 9. 5. 2012. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  64. ^ "Premios a Lo Mejor De La Música Latina". El Tiempo (jezik: španski). Casa Editorial El Tiempo S.A. 8. 4. 1997. Pristupljeno 10. 6. 2013.
  65. ^ "Ron: una canzone-regalo per il Papa". la Repubblica (jezik: italijanski). 17. 12. 1996. str. 45.
  66. ^ "Canale 5, Concerto di Natale. L'Orchestra Filarmonica protagonista in Vaticano". La Stampa (jezik: italijanski). 20. 12. 2012. str. 104. Arhivirano s originala, 9. 7. 2012. Pristupljeno 20. 9. 2012.
  67. ^ "Ambra vortice erotico a Vina del Mar. E Laura Pausini canta in spagnolo". Corriere della Sera (jezik: italijanski). 23. 2. 1997. str. 32.
  68. ^ Venegoni, Marinella (3. 3. 1997). "A Ginevra l'apertura del tour mondiale. Pausini, una voce per il made in Italy". La Stampa (jezik: italijanski). Arhivirano s originala, 18. 10. 2013.
  69. ^ Mario Luzzatto Fegiz (3. 3. 1997). "Pausini in tour: l' effetto speciale sono io". Corriere della Sera (jezik: italijanski). Pristupljeno 20. 9. 2012.
  70. ^ Iñiguez, Fernando (24. 4. 1997). "Pausini, diva y correcta como una madonna". El País (jezik: španski). Pristupljeno 20. 9. 2012.
  71. ^ a b "Musica: Laura Pausini artista da esportazione" (jezik: italijanski). Adnkronos. 5. 2. 1997. Pristupljeno 20. 9. 2012.
  72. ^ Guaitamacchi, Ezio (2010). "Laura Pausini, una ragazza normale alla conquista del mondo". u Rizzoli (ured.). Mille concerti che ci hanno cambiato la vita (jezik: italijanski). Rizzoli. ISBN 9788817042222.
  73. ^ Bertolotto, Eleonora (31. 8. 1997). "Daniele re del Festivalbar". la Repubblica (jezik: italijanski). str. 39. Pristupljeno 20. 9. 2012.
  74. ^ a b Venegoni, Marinella (15. 10. 1998). "Dopo l'adolescenziale "La solitudine", un disco maturo con venature soul. Pausini, la metamorfosi: Canta Phil Collins, pensa agli Usa". La Stampa (jezik: italijanski). Arhivirano s originala, 5. 10. 2011. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  75. ^ "Laura Pausini: Emergenza d'amore da domani nelle radio" (jezik: italijanski). Adnkronos. 10. 9. 1998. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  76. ^ "Italia 1: Festivalbar" (jezik: italijanski). Adnkronos. 21. 6. 1999. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  77. ^ Costantini, Emilia (2. 3. 1999). "La Pausini conquista Firenze "Canto anche Madre Teresa"". Corriere della Sera (jezik: italijanski). Pristupljeno 30. 7. 2011.
  78. ^ "Gianni Morandi ha detto sì al Festival di Pavarotti". Corriere della Sera (jezik: italijanski). 1. 5. 1999. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  79. ^ "Pavarotti & Friends – Pavarotti & Friends for the Children of Guatemala And Kosovo" (jezik: njemački). Pop24.de. Arhivirano s originala, 1. 10. 2011. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  80. ^ "C'è anche la voce di Laura Pausini nel nuovo film di Kevin Kostner". Rockol.it. 2. 4. 1999. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  81. ^ "Laura Pausini – One More Time (chanson)" (jezik: francuski). Ultratop. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  82. ^ a b "Esce il singolo di Laura Pausini firmato da Biagio Antonacci". Corriere della Sera (jezik: italijanski). archiviostorico.corriere.it. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  83. ^ "Italian Charts – Laura Pausini – Il mio sbaglio più grande (song)". Italiancharts.com. Hung Medien. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  84. ^ "Premio Lunezia – Albo d'oro" (jezik: italijanski). Premiolunezia.it. Arhivirano s originala, 12. 2. 2008. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  85. ^ a b Vesigna, Gigi (1. 10. 2001). "Spettacolo: Laura Pausini presenta il suo nuovo disco. Quella passione che ci unisce". Famiglia Cristiana (jezik: italijanski). Arhivirano s originala, 8. 9. 2013. Pristupljeno 8. 9. 2013. CS1 održavanje: nepreporučeni parametar (link)
  86. ^ "Laura Pausini". Corriere della Sera (jezik: italijanski). 16. 6. 2012. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  87. ^ "Rese note le nominations per il Premio Italiano della Musica" (jezik: italijanski). Rockol.it. 16. 2. 2001. Pristupljeno 28. 10. 2011.
  88. ^ "Le nomination agli Italian Music Awards: quasi un plebiscito per i Lùnapop". Rockol.it. 12. 1. 2001. Arhivirano s originala, 7. 7. 2012. Pristupljeno 8. 9. 2013.
  89. ^ "The Full List of Nominations". Los Angeles Times. 18. 7. 2001. Arhivirano s originala, 26. 10. 2012.
  90. ^ "The Full List of Nominations (part 3)". Los Angeles Times. 18. 7. 2001. Arhivirano s originala, 14. 11. 2012. Pristupljeno 1. 9. 2012.
  91. ^ "Laura Pausini, il suo 'Best of' esce il 12 ottobre" (jezik: italijanski). Rockol.it. 16. 9. 2001. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  92. ^ a b Venegoni, Marinella (9. 10. 2001). "Anche un CD in inglese con l'aiuto di Santana. Pausini: canto e non m'arrendo". La Stampa. Arhivirano s originala, 5. 10. 2011. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  93. ^ "Laura Pausini – E Ritorno da Te – The Best of Laura Pausini" (jezik: italijanski). Rockol.it. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  94. ^ Laffranchi, Andrea (6. 1. 2003). "Boom del rock da vedere Raddoppia il mercato Dvd". Corriere della Sera (jezik: italijanski). Pristupljeno 30. 7. 2011.
  95. ^ "Live 2001–2002 World Tour – Laura Pausini". Musicafilm.it. Arhivirano s originala, 17. 3. 2012. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  96. ^ Mario Luzzatto Fegiz (9. 10. 2001). "Pausini canta in inglese". Corriere della Sera. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  97. ^ Cesarale, Sandra (8. 1. 2003). "Pausini l'americana: ho studiato inglese per scalare la classifica". Corriere della Sera. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  98. ^ "Pavarotti & Friends, decima edizione: ecco il cast 2003" (jezik: italijanski). Rockol.it. Arhivirano s originala, 16. 7. 2011. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  99. ^ a b Alessandro Alicandri (13. 1. 2022). "Scatola è il nuovo singolo di Laura Pausini". TV Sorrisi e Canzoni (jezik: italijanski). Pristupljeno 15. 1. 2022.
  100. ^ "Si è ufficiale, su Amazon è in arrivo un film su Laura Pausini e noi non vediamo l'ora". Elle (jezik: italijanski). 25. 7. 2021. Pristupljeno 26. 8. 2021.
  101. ^ "Laura Pausini annuncia Scatola, il singolo, e Laura Pausini – Piacere di conoscerti, il film" (jezik: italijanski). Radio Italia Solo Musica Italiana. 14. 1. 2022. Pristupljeno 15. 1. 2022.
  102. ^ "Laura Pausini, Alessandro Cattelan e Mika condurranno l'Eurovision a Torino". TV Sorrisi e Canzoni (jezik: italijanski). 2. 2. 2022. Pristupljeno 2. 2. 2022.
  103. ^ "2022 Latin GRAMMYs Hosts Announced: Luis Fonsi, Laura Pausini, Thalía & More". www.grammy.com. Pristupljeno 16. 11. 2022.
  104. ^ TG24, Sky. "Laura Pausini condurrà i Latin Grammy Awards: 'Sono orgogliosa'". tg24.sky.it (jezik: italijanski). Pristupljeno 16. 11. 2022.
  105. ^ "International Singing Sensation Laura Pausini Launches North American Tour at Hard Rock Live on October 14". Hardrocklivehollywoodfl.com. Arhivirano s originala 18. 3. 2012. Pristupljeno 1. 9. 2012.CS1 održavanje: bot: nepoznat status originalnog URL-a (link)
  106. ^ Venegoni, Marinella (28. 2. 1993). "Secondo De Andrè, terze Casale-Di Michele, la Pausini vince tra i giovani. Il pubblico contesta. Il rock di Ruggeri val più di una preghiera. Zero sconfitto, rovesciati i pronostici". La Stampa (jezik: italijanski). Arhivirano s originala, 28. 3. 2012. Pristupljeno 13. 8. 2011.
  107. ^ Giusy La Piana (30. 6. 2005). "La regina della canzone d'amore". la Repubblica (jezik: italijanski).
  108. ^ Maltese, Curzio (1. 3. 2003). "IL DIARIO Sanremo da serie B meglio voltar pagina". La Stampa (jezik: italijanski). Arhivirano s originala, 28. 3. 2012. Pristupljeno 13. 8. 2011.
  109. ^ Perboni, Elia (28. 5. 1994). "Laura, un milione di fans". Corriere della Sera (jezik: italijanski). Pristupljeno 13. 8. 2011.
  110. ^ a b Mario Luzzatto Fegiz (15. 10. 2008). "La Pausini canta i versi di Madre Teresa" (jezik: italijanski). Pristupljeno 13. 8. 2011.
  111. ^ Mario Luzzatto Fegiz (31. 5. 1994). "Laura, così elementare così disarmante" (jezik: italijanski). Pristupljeno 13. 8. 2011.
  112. ^ Castaldo, Gino (23. 2. 1994). "Amore amore amore, ma pure Che Guevara". la Repubblica (jezik: italijanski).
  113. ^ Venegoni, Marinella (9. 2. 1994). "I guai della celebrità: pettegolezzi, bugie e persino la contro-propaganda di una radio Pausini, la favorita: Vincere non conta, ma mi piace che la gente canti quello che canto io". La Stampa (jezik: italijanski). Arhivirano s originala, 28. 3. 2012. Pristupljeno 13. 8. 2011.
  114. ^ "SANREMO '94, che la festa cominci". La Stampa (jezik: italijanski). 23. 2. 1994. Arhivirano s originala, 28. 3. 2012. Pristupljeno 13. 8. 2011.
  115. ^ Dondoni, Luca (13. 11. 2009). "Nelle stanze di Laura. Ha appena vinto due premi al Latin Grammy Award Amata in Italia e nel mondo ora vuole una famiglia" (jezik: italijanski). Arhivirano s originala, 4. 8. 2012. Pristupljeno 13. 8. 2011.
  116. ^ Assante, Ernesto (14. 3. 2009). "Laura Pausini. Primavera show di una semplice star". la Repubblica (jezik: italijanski). Pristupljeno 13. 8. 2011.
  117. ^ Mario De Luigi (novembar 2006). "Laura Pausini – Io canto ****". Musica e dischi (jezik: italijanski). Pristupljeno 13. 8. 2011.
  118. ^ Ferrari, Gabriele (23. 4. 1993). "Senza passaggi in tv nè promozione discografica, nascono le nuove star eredi di Vasco e Baglioni. Saranno famosi, anzi lo sono. Così i ragazzi cambiano musica. Varie tendenze. Dalle cantanti melodiche perbene agli arrabbiati". La Stampa (jezik: italijanski). Arhivirano s originala, 28. 3. 2012. Pristupljeno 13. 8. 2011.
  119. ^ Dezzani, Mark (20. 6. 1998). "Billboard Spotlights Italy: The Changing Face Of Italian Talent". Allbusiness.com.
  120. ^ "Intervista a Laura Pausini" (jezik: italijanski). Rockol.it. 24. 1. 1999. Pristupljeno 13. 8. 2011.
  121. ^ Mario Luzzatto Fegiz (21. 10. 2004). "Un po' di rock (e guerra) per Laura Pausini". Corriere della Sera (jezik: italijanski). Pristupljeno 13. 8. 2011.
  122. ^ Cazares, David (12. 10. 2001). "Jazz-salsa Pioneer Palmieri Still Going Strong". South Florida Sun-Sentinel. Arhivirano s originala, 5. 8. 2014. Pristupljeno 1. 9. 2012.
  123. ^ Obejas, Achy (3. 12. 2006). "Recording: Quick Snips". The Washington Post. Arhivirano s originala, 10. 10. 2014. Pristupljeno 1. 9. 2012.
  124. ^ a b Orlando, Antonio (decembar 2008). "Laura Pausini – Primavera in anticipo ****1/2". Musica e dischi (jezik: italijanski). Pristupljeno 13. 10. 2011.
  125. ^ "Canto le vite come la mia". la Repubblica (jezik: italijanski). 12. 9. 1996. Pristupljeno 13. 8. 2011.
  126. ^ "Mi Respuesta – Laura Pausini – Credits". AllMusic. Pristupljeno 13. 8. 2011.
  127. ^ Putti, Laura (27. 1. 2001). "Pausini pensa all'America". la Repubblica (jezik: italijanski). Arhivirano s originala, 18. 5. 2012. Pristupljeno 13. 8. 2011.
  128. ^ Marchio, Lucia (5. 2. 2005). "Pausini, che grinta 'Non posso tacere canto anche l'Iraq'". La Repubblica. Pristupljeno 30. 7. 2011.
  129. ^ "Pausini torna dal suo chitarrista". TGCOM (jezik: italijanski). 23. 11. 2005. Arhivirano s originala, 8. 11. 2010. Pristupljeno 13. 8. 2011.
  130. ^ "Pausini paparazzata sul set del nuovo video". TGCOM (jezik: italijanski). 29. 7. 2011. Pristupljeno 13. 8. 2011.
  131. ^ "Laura Pausini: criticata". Optimagazine: ultime news, video e notizie italiane e dal mondo (jezik: italijanski). 25. 9. 2012. Pristupljeno 2. 4. 2023.
  132. ^ "Laura Pausini è diventata mamma E' nata la piccola Paola". Il Resto del Carlino (jezik: italijanski). 8. 2. 2013. Arhivirano s originala, 8. 2. 2013. Pristupljeno 8. 2. 2013.
  133. ^ "Pausini incinta, la foto su Facebook". Il Secolo XIX (jezik: italijanski). 15. 9. 2012. Arhivirano s originala, 18. 9. 2012. Pristupljeno 15. 9. 2012.
  134. ^ "Laura Pausini and Paolo Carta marry after 18 years together". HOLA (jezik: engleski). 22. 3. 2023. Pristupljeno 2. 4. 2023.
  135. ^ "Laura Pausini. Maturità e poi tournee: Son studiosa e devota". La Stampa (jezik: italijanski). 23. 4. 1993. Arhivirano s originala, 5. 10. 2011. Pristupljeno 13. 8. 2011.
  136. ^ Pozzi, Gloria (12. 9. 1996). "La Pausini: vi svelo il mio mondo". Corriere della Sera (jezik: italijanski).

Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=Laura_Pausini&oldid=3592293"