UEFA Liga prvaka

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
(Preusmjereno sa UEFA Liga Prvaka)
Idi na navigaciju Idi na pretragu
UEFA Liga prvaka
Ligaprvaka.png
Osnovano1955;
preimenovana 1992.
RegijaEvropa (UEFA)
Broj ekipa32 (grupna faza)
79, 80 ili 81 (ukupno)
Trenutni šampioniEngleska Chelsea (2. titula)
Najuspješniji klubŠpanija Real Madrid (13 titula)
Internet stranicauefa.com
Soccerball current event.svg 2021/2022.

UEFA Liga prvaka nogometno je takmičenje koje se održava svake godine pod okriljem krovne kuće evropskog nogometa (UEFA) u kojem učestvuju najbolji evropski klubovi. To je jedan od najprestižnijih turnira na svijetu i najprestižnije klupsko takmičenje koje se igra u Evropi. U njoj učestvuju prvaci najjačih nacionalnih liga (dok neke države imaju i više od jednog predstavnika). Finale Lige prvaka najgledaniji je godišnji sportski događaj u svijetu. Finale 2013. imalo je najveći TV-rejting do danas i privuklo je približno 360 miliona TV-gledalaca.[1]

Godine 1992. Liga prvaka mijenja dotadašnji Kup evropskih šampiona, koji je trajao od 1955. Liga prvaka dobija grupnu fazu i mogućnost da se iz iste zemlje plasira više učesnika. Do 1992. igrao se nokaut-turnir u kojem su učestvovali samo prvaci evropskih zemalja. Tokom 1990-ih turnir dobija grupnu fazu, u kojoj je prisutan kružni sistem te je samim tim pravo takmičenja dobilo više klubova iz jedne države.[2] Iako i danas većina liga može imati samo jednog predstavnika, najjače lige mogu imati i do pet predstavnika. Klubovi koji u svojim ligama završe iza klubova koji su se plasirali u Ligu prvaka mogu igrati u drugom nivou evropskog nogometa, tj. Evropskoj ligi.

U sadašnjem formatu Liga prvaka počinje krajem juna sa četiri-nokaut runde i još jednom rundom doigravanja. Pobjednicima doigravanja (kojih ima šest) pridružuje se 26 timova koji su ranije osigurali plasman u grupnu fazu. Trideset dva tima potom se žrijebaju u osam grupa po četiri tima i igra se dvostruki kružni sistem. Pobjednici i drugoplasirani, ukupno njih 16, plasiraju se potom u nokaut-fazu, koja kulminira finalom, obično krajem maja.[3] Pobjednik Lige prvaka automatski ima osigurano mjesto u utakmici UEFA Superkupa i na Svjetskom klupskom prvenstvu.[4][5]

Real Madrid najuspješniji je klub u historiji takmičenja. Osvojio je 13 titula, uključujući prvih pet sezona. Španski klubovi imaju najviše titula (18), a slijede ih engleski (14) i italijanski (12). Najviše različitih pobjednika iz jedne države dolazi iz Engleske, koja ih ima pet. Ukupno su 22 kluba osvojila takmičenje, a njih 13 osvojilo ju je više puta.[6] Trenutni je šampion Chelsea, kojem je to druga titula.

Historija[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Historija Evropskog kupa i UEFA Lige prvaka

Prvi sveevropski turnir bio je Kup izazivača, takmičenje između klubova iz Austro-Ugarske.[7] Mitropa kup, kup nastao poslije Kupa izazivača, osmišljen je 1927. i bio je ideja Austrijanca Huge Meisela i bio je igran između klubova srednje Evrope.[8] Godine 1930. ustanovljen je Kup nacija, koji je bio pokušaj organiziranja turnira od švicarskog kluba Servette.[9] Održan u Ženevi, privukao je deset timova s cijelog kontinenta, a turnir je osvojio mađarski Újpesta. "Latinoevropske" nacije zajedno su formirale Latinski kup 1949.[10] Nakon primljenih izvještaja od njegovih novinara zbog velikog uspjeha Kupa južnoameričkih šampiona 1948, Gabriel Hanot, urednik L'Équipea, počeo je s predlaganjem turnira koji bi se prostirao duž cijelog kontinenta.[11] Nakon što je Stan Cullis proglasio Wolverhampton Wanderers "Šampionima svijeta" zbog njihovog uspjeha u prijateljskim susretima pedesetih godina 20. stoljeća i zbog pobjede od 3-2 nad Honvédom iz Budimpešte, Hanot je uvjerio UEFU da započne sa kontinentalnim klupskim takmičenjem. Turnir je osnovan u Parizu 1955. pod imenom Kup evropskih šampiona.

1955–1966: Počeci[uredi | uredi izvor]

Prvo izdanje Evropskog kupa bilo je u sezoni 1955/56.[12][13] Učestvovalo je 16 timova: Milan (Italija), AGF Aarhus (Danska), Anderlecht (Belgija), Djurgården (Švedska), Gwardia Varšava (Poljska), Hibernian (Škotska), Partizan (Jugoslavija), PSV Eindhoven (Holandija), Rapid Beč (Austrija), Real Madrid (Španija), Rot-Weiss Essen (Zapadna Njemačka), Saarbrücken (Saar), Servette (Švicarska), Sporting Lisabon (Portugal), Stade de Reims (Francuska) i Vörös Lobogó (Mađarska).

Prva utakmica Evropskog kupa odigrana je 4. septembra 1955. i završila je neriješenim rezultatom 3:3 između Sportinga i Partizana. Prvi gol u historiji Evropskog kupa postigao je igrač Sportinga João Baptista Martins. Prvo finale odigrano je na Parku prinčeva između Real Madrida i Stade de Reimsa.[14] Španska ekipa, preokrenuvši rezultat, slavila je sa 4:3 zahvaljujući golovima Alfreda di Stéfana i Marquitosa, a u strijelce se s dva gola upisao i Hector Rial.

Real Madrid sljedeće sezone odbranio je titulu na domaćem terenu, kada je savladao Fiorentinu.[15][16] Nakon prvog poluvremena bez golova Real je poveo s dva gola u prvih šest minuta nastavka, čime je savladao Italijane. Godine 1958. Milan nije uspio osvojiti titulu unatoč tome što je vodio dva puta. Finale, koje se igralo na Heyselu, otišlo je u produžetke da bi Francisco Gento donio Real Madridu treću titulu prvaka Evrope zaredom.[17][18] Sljedeće godine Real je u finalu ponovo savladao Stade de Reims rezultatom 2:0 na Neckarstadionu.[19][20] Predstavnik Zapadne Njemačke, Eintracht Frankfurt, postao je prvi tim koji nije bio "latinski", a da je igrao u finalu KEŠ-a. U sezoni 1959/60. u finalu su poraženi od Real Madrida rezultatom 7:3, što je i danas finale s najviše golova. Na Hampden Parku Real je slavio sa četiri pogotka Ferenca Puskása i het-trikom Di Stéfana.[21][22] To je bila peta titula evropskog prvaka zaredom koju je osvojio Real Madrid i taj rekord još nije oboren.

Era Los Merenguesa završila je u sezoni 1960/61, kad ih je u prvoj rundi savladao njihovi ljuti rival Barcelona.[23][24] Međutim, Barcelona nije uspjela osvojiti titulu jer je u finalu poražena od portugalske Benfike rezultatom 3:2 na stadionu Wankdorf. Pojačani Eusebiom, Portugalci su u sezoni 1961//62. u finalu savladali Real Madrid rezultatom 5:3 na Olimpijskom stadionu u Amsterdamu i tako osvojili dvije titule evropskog prvaka zaredom.[25][26] Benfica je željela ponoviti uspjeh Real Madrida iz '50-ih, pa su tako došli u svoje treće finale zaredom, kada su na Wembleyju poraženi s 2:1 od Milana, koji je pobijedio zahvaljujući pogocima Altafinija. Tako je trofej prvi put napustio Pirenejsko poluostrvo.[27][28][29] Inter iz Milana u sezoni 1963/64. ponovio je uspjeh gradskog rivala i savladao u finalu Real Madrid s 3:1 na stadionu "Ernst Happel".[30][31] Titula je ostala i treću godinu zaredom u Milanu nakon što je Inter u finalu 1965. savladao Benfiku s 1:0 na San Siru.[32][33]

Himna[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Himna Lige prvaka

Zvaničnu himnu Lige prvaka napisao je Tony Britten i predstavlja adaptaciju Händelovog djela Svećenik Zadok.[34] UEFA je naručila himnu od Brittena i komad je prvi put izveo londonski Kraljevski filharmonijski orkestar, a otpjevali su ga članovi Akademije sv. Martina iz Londona. Refren sadrži tri jezika korištena u UEFI: engleski, njemački i francuski. Refren himne pušta se prije svake utakmice UEFA Lige prvaka, kao i na početku i kraju televizijskog prijenosa. Himna traje približno tri minute i ima dvije kraće strofe i jedan refren. Za finale 2009. u Rimu tenor Andrea Bocelli pjevao je himnu Lige prvaka uz pratnju muzike. Slično je napravljeno i u finalu 2010, kada je tenor bio Juan Diego Flores. Ženski bend All Angels nastupao je u finalu 2011. Jonas Kaufmann bio je tenor u finalu 2012, dok mu je David Garrett bio pratnja na violini. Himna nikad nije objavljena komercijalno u originalnoj verziji.

Brend[uredi | uredi izvor]

Godine 1991. UEFA je zamolila svog partnera Television Event and Media Marketing (TEAM) da pomogne u brendiranju Lige prvaka, što je rezultiralo himnom, "kućnim bojama": crna, bijela ili siva i logo u obliku lopte od zvijezda. Loptu od zvijezda kreirao je Design Bridge, firma iz Londona, koju je izabrao TEAM nakon tendera. TEAM daje izrazitu pažnju tome kako su predstavljene boje i lopta od zvijezda u mečevima Lige Prvaka. Prema TEAMu: "Bez obzira na to jeste li gledalac iz Milana ili Moskve, uvijek ćete vidjeti isti izgled materijala na stadionima, istu himnu i ceremoniju otvaranja sa "zvjezdanom loptom" na centru terena." Bazirano na provedenom istraživanju, TEAM je zaključio da je od 1999. 94% ljubitelja prepoznalo "zvjezdanu loptu" s otvaranja svake utakmice.

Učesnici[uredi | uredi izvor]

Liga prvaka jest takmičenje u kojem igraju prvaci svih članica UEFA-e (osim Lihtenštajna), kao i klubovi koji osvoje drugo, treće ili četvrto mjesto u nekoj od najjačih evropskih nacionalnih liga.

Broj mjesta u takmičenju zavisi od ranga saveza na UEFA-inoj rang-listi:

  • savezi rangirani od 1 do 3 mjesta imaju pravo na četiri ekipe u Ligi prvaka,
  • savezi rangirani od 4 do 6 mjesta imaju pravo na tri ekipe u Ligi prvaka,
  • savezi rangirani od 7 do 15 mjesta imaju pravo na dvije ekipe u Ligi prvaka,
  • savezi rangirani niže od 16 mjesta (uključujući i 16) imaju pravo na jednu ekipu u Ligi prvaka,

Pozicija na kojoj se nalazi savez također odlučuje hoće li predstavnici te zemlje igrati pretkola ili će se direktno plasirati u grupnu fazu. Tri prvorangirana saveza tako ima tri predstavnika u grupnoj fazi i jednog koja se takmičenju priključuju u razigravanju, dok najslabiji savezi dobijaju tek jedno mjesto u prvom pretkolu, što napredak klubova kroz Ligu prvaka čini veoma teškim. Petnaest prvoplasiranih saveza ima osigurano najmanje jedno mjesto direktno u grupama Lige prvaka.

Osim ovoga, jedno mjesto rezervirano je za aktualnog prvaka Evrope, za slučaj da se ne kvalicira po plasmanu u domaćoj ligi. Važno je napomenuti da jedna država može imati najviše četiri predstavnika u Ligi prvaka, tako da se u slučaju da je aktualni prvak iz zemlje koja daje četiri tima završio van prve četiri pozicije četvrtoplasirani tim preusmjerava u Evropsku ligu.

Finala[uredi | uredi izvor]

Finale Lige prvaka najveća je i najvažnija utakmica u okviru evropskog klupskog fudbala. Stadion na kojem se finale igra UEFA odabira dvije sezone prije tog finala.

Prvo finale odigrano je na stadionu Park prinčeva[35] u Parizu.

Najviše finala održano je na stadionima Heysel (do tragedije 29. maja 1985), Wembley i Prater ("Ernst Happel"), po četiri. Što se tiče gradova, finaliste je najviše puta ugostio Pariz (pet), dok je od država Italija bila domaćin sedam puta.

Španski Real Madrid najviše je puta osvojio Ligu prvaka – 13. Drugi je po uspjehu italijanski AC Milan sa sedam, a iza njega dolaze Liverpool i Bayern München (šest), Barcelona (pet) i Ajax (četiri).

Klub koji osvoji Ligu prvaka dobija prijelazni trofej koji mora vratiti UEFA-i dva mjeseca prije sljedećeg finala. Svaki pobjednik dobije manju kopiju trofeja u trajno vlasništvo. Do 2009. postojalo je pravilo da klubovi koji osvoje tri titule prvaka Evrope zaredom ili pet ukupno dobijaju trofej u trajno vlasništvo, a UEFA za sljedeću sezonu izrađuje novi, ali je te godine ukinuto.

Pet klubova ostvarilo je ovaj uspjeh:

  • Real Madrid, osvajanjem prvih pet takmičenja od 1956. do 1960.
  • Ajax, osvojivši tri titule zaredom od 1971. do 1973.
  • Bayern, osvojivši tri titule zaredom od 1974. do 1976.
  • Milan, osvajanjem pete titule 1994.
  • Liverpool, osvajanjem pete titule 2005.
  • Bayern, osvajanjem pete titule 2013.

Rekordi i statistike[uredi | uredi izvor]

Klubovi pobjednici[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Spisak finala Kupa evropskih šampiona i UEFA Lige prvaka
Prvaci i viceprvaci UEFA Lige prvaka
Prvak Viceprvak Godina osvajanja šampionske titule Godina igranja u finalu
 
Španija Real Madrid 13 3 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014, 2016, 2017, 2018. 1962, 1964, 1981.
Italija Milan 7 4 1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003, 2007. 1958, 1993, 1995, 2005.
Njemačka Bayern 6 5 1974, 1975, 1976, 2001, 2013, 2020. 1982, 1987, 1999, 2010, 2012.
Engleska Liverpool 6 3 1977, 1978, 1981, 1984, 2005, 2019. 1985, 2007, 2018.
Španija Barcelona 5 3 1992, 2006, 2009, 2011, 2015. 1961, 1986, 1994.
Nizozemska Ajax 4 2 1971, 1972, 1973, 1995. 1969, 1996.
Italija Inter 3 2 1964, 1965, 2010. 1967, 1972.
Engleska Manchester United 3 2 1968, 1999, 2008. 2009, 2011.
Italija Juventus 2 7 1985, 1996. 1973, 1983, 1997, 1998, 2003, 2015, 2017.
Portugal Benfica 2 5 1961, 1962. 1963, 1965, 1968, 1988, 1990.
Engleska Chelsea 2 1 2012, 2021. 2008.
Portugal Porto 2 0 1987, 2004. –
Engleska Nottingham Forest 2 0 1979, 1980. –
Njemačka Hamburger 1 1 1983. 1980.
Njemačka Borussia Dortmund 1 1 1997. 2013.
Rumunija Steaua 1 1 1986. 1989.
Škotska Celtic 1 1 1967. 1970.
Francuska Marseille 1 1 1993. 1991.
Nizozemska Feyenoord 1 0 1970. –
Nizozemska PSV Eindhoven 1 0 1988. –
Engleska Aston Villa. 1 0 1982. –
Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija Crvena zvezda 1 0 1991. –
Španija Atlético Madrid 0 2 – 1974, 2014.
Španija Valencia 0 2 – 2000, 2001.
Francuska Stade de Reims 0 2 – 1956, 1959.
Italija Fiorentina 0 1 – 1957.
Italija Roma 0 1 – 1984.
Italija Sampdoria 0 1 – 1992.
Njemačka Eintracht Frankfurt 0 1 – 1960.
Njemačka Bayer 0 1 – 2002.
Njemačka Borussia Mönchengladbach 0 1 – 1977.
Francuska Saint-Étienne 0 1 – 1976.
Francuska Monaco 0 1 – 2004.
Engleska Arsenal 0 1 – 2006.
Engleska Leeds United 0 1 – 1975.
Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija Partizan 0 1 – 1966.
Grčka Panathinaikos 0 1 – 1971.
Belgija Club Brugge 0 1 – 1978.
Švedska Malmö 0 1 – 1979.
Engleska Tottenham Hotspur 0 1 – 2019.
Francuska Paris Saint-Germain 0 1 – 2020.
Engleska Manchester City 0 1 – 2021.

Igrači s najviše utakmica[uredi | uredi izvor]

Iker Casillas odigrao je najviše utakmica u Ligi prvaka

Do 5. maja 2021.[36]

Tabela ne uključuje utakmice u kvalifikacijskoj fazi.

# Igrač Uta Godine Klub(ovi)
1. Španija Iker Casillas 177 1999–2019. Real Madrid (150)
Porto (27)
2. Portugal Cristiano Ronaldo 176 2003– Manchester United (52)
Real Madrid (101)
Juventus (23)
3. Španija Xavi 151 1998–2015. Barcelona
4. Argentina Lionel Messi 149 2005– Barcelona
5. Vels Ryan Giggs 145[a] 1993–2014. Manchester United
6. Španija Raúl 142 1995–2011. Real Madrid (130)
Schalke 04 (12)
7. Italija Paolo Maldini 135[b] 1988–2008. Milan
8. Španija Andrés Iniesta 130 2002–2018. Barcelona
Francuska Karim Benzema 130 2006– Lyon (19)
Real Madrid (111)
10. Španija Sergio Ramos 129 2005– Real Madrid
Napomene
  1. ^ Četiri u Kupu šampiona + 141 u Ligi prvaka.
  2. ^ 26 u Kupu šampiona + 109 u Ligi prvaka.

Lista strijelaca[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Spisak najboljih strijelaca Kupa evropskih šampiona i UEFA Lige prvaka

Do 29. 5. 2021.
Tabela ne uključuje golove u kvalifikacijskoj fazi.

Igrač Golovi Nastupi Prosjek Godine Klub(ovi)
1. Portugal Cristiano Ronaldo 134 176 0.76 2003– Manchester United (15), Real Madrid (105), Juventus (14)
2. Argentina Lionel Messi 120 149 0.81 2005– Barcelona
3. Poljska Robert Lewandowski 73 96 0.76 2011– Borussia Dortmund (17), Bayern (56)
4. Francuska Karim Benzema 71 130 0.55 2006– Lyon (12), Real Madrid (59)
Španija Raúl 71 142 0.5 1995–2011. Real Madrid (66), Schalke 04 (5)
6. Nizozemska Ruud van Nistelrooy 56 73 0.77 1998–2009. PSV Eindhoven (8), Manchester United (35), Real Madrid (13)
7. Francuska Thierry Henry 50 112 0.45 1997–2010. Monaco (7), Arsenal (35), Barcelona (8)
8. Argentina Alfredo Di Stéfano 49 58 0.84 1955–1964. Real Madrid
9. Ukrajina Andrij Ševčenko 48 100 0.48 1994–2012. Dinamo Kijev (29), Milan (15), Chelsea (4)
Švedska Zlatan Ibrahimović 120 0.4 2001–2017. Ajax (6), Juventus (3), Inter (6), Barcelona (4), Milan (9), Paris Saint-Germain (20)
Njemačka Thomas Müller 124 0.39 2008– Bayern München

Vječna tabela[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Vječna tabela UEFA Lige prvaka
Najuspješniji klubovi u historiji Lige prvaka[37]
# Klub Sezone Tit. OU P N I DG PG GR Bodovi
 
1. Španija Real Madrid 51 13 451 268 79 104 992 494 +498 615
2. Njemačka Bayern 37 6 362 214 73 75 751 360 +391 501
3. Španija Barcelona 31 5 327 193 74 60 653 322 +331 460
4. Engleska Manchester United 29 3 285 157 66 62 521 274 +247 380
5. Italija Juventus 35 2 287 147 69 71 459 278 +181 363
6. Italija Milan 28 7 249 125 64 60 416 231 +185 314
7. Engleska Liverpool 25 6 227 127 49 51 423 202 +221 303
8. Portugal Porto 35 2 255 116 58 81 379 285 +94 290
9. Portugal Benfica 40 2 259 114 59 86 417 301 +116 287
10. Nizozemska Ajax 37 4 233 104 63 66 363 258 +105 271
11. Ukrajina Dinamo Kijev 37 0 242 101 53 88 344 297 +47 255
12. Engleska Arsenal 21 0 201 101 43 57 332 218 +114 245
13. Škotska Celtic 35 1 206 101 36 76 330 250 +80 238
14. Engleska Chelsea 17 2 181 92 51 38 309 162 +147 235
15. Italija Inter 22 3 184 87 50 47 262 186 +76 224
16. Belgija Anderlecht 34 0 200 70 44 86 282 320 –38 184
17. Španija Atlético Madrid 16 0 144 72 37 35 212 133 +79 181
18. Njemačka Borussia Dortmund 19 1 156 75 30 51 266 196 +70 180
19. Nizozemska PSV Eindhoven 28 1 177 64 41 72 231 224 +7 169
20. Francuska Lyon 18 0 148 65 37 46 232 178 +54 168
21. Srbija Crvena zvezda 26 1 143 67 31 45 260 194 +66 165
22. Škotska Rangers 30 0 161 62 40 59 232 218 +14 164
23. Francuska Paris Saint-Germain 14 0 127 69 23 35 252 145 +107 161
24. Grčka Olympiakos 33 0 180 64 33 83 216 275 –59 161
25. Turska Galatasaray 26 0 175 57 43 75 213 272 –59 157

Himna[uredi | uredi izvor]

Glavni članak: Himna UEFA Lige prvaka

Himna Lige prvaka je svečana pjesma po imenu "Champions League" kompozitora Tonyja Brittena. Izvodi je Kraljevska filharmonija, a pjeva hor Akademije sv. Martina, na tri UEFA-ina službena jezika: engleskom, njemačkom i francuskom. Himna se izvodi prije početka svake utakmice od grupne faze, pa do finala Lige prvaka. Traje približno tri minute, a zanimljivo je da nikad nije bila puštena u komercijalnu upotrebu.

Finansije[uredi | uredi izvor]

Liga prvaka jest visoko profitabilno takmičenje, pogotovo za klubove koji se plasiraju u grupnu fazu. UEFA svim klubovima učesnicima dijeli dio novca ostvarenog prodajom TV-prava. U sezoni 2012/13. količine novca podijeljene klubovima varirale su od 10,5 miliona eura (Dinamo) do 65,3 miliona eura, koliko je dobio Juventus.[38].

Osim ovoga, klubovi kroz prodaju karata, dresova i sponzorstva osiguravaju znatna sredstva upravo zahvaljujući igranju u Ligi prvaka.

Također pogledajte[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ "Champions League final at Wembley drew TV audience of 360 million". 30. 5. 2013. Pristupljeno 9. 8. 2018.
  2. ^ "UEFA Champions League - History". UEFA.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
  3. ^ "UCL - Matches". UEFA.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
  4. ^ "UEFA Super Cup - Club competition winners do battle". UEFA.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
  5. ^ "FIFA Club World Cup UAE 2018 - FIFA.com". FIFA.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
  6. ^ "European Champions' Cup". www.rsssf.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
  7. ^ "Austria/Habsburg Monarchy - Challenge Cup 1897-1911". rsssf.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
  8. ^ "Mitropa Cup". rsssf.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
  9. ^ "Coupe des Nations 1930". rsssf.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
  10. ^ "Latin Cup". rsssf.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
  11. ^ wellsb3113 (18. 2. 2008), Primeira Libertadores - História (Globo Esporte 9/2/2008), pristupljeno 9. 8. 2018
  12. ^ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  13. ^ "European Champions' Cup 1955-56 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  14. ^ "Arquivo.pt". arquivo.pt (jezik: portugalski). Pristupljeno 12. 8. 2018.
  15. ^ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  16. ^ "European Champions' Cup 1956-57 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  17. ^ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  18. ^ "European Champions' Cup 1957-58 and Fairs' Cup 1955-58 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  19. ^ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  20. ^ "European Champions' Cup 1958-59 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  21. ^ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  22. ^ "European Champions' Cup 1959-60 and Fairs' Cup 1958-60 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  23. ^ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  24. ^ "European Champions' Cup and Fairs' Cup 1960-61 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  25. ^ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  26. ^ "European Champions' Cup and Fairs' Cup 1961-62 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  27. ^ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  28. ^ "European Champions' Cup and Fairs' Cup 1962-63 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  29. ^ "AC Milan Records and Statistics". AC Milan. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  30. ^ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  31. ^ "European Champions' Cup and Fairs' Cup 1963-64 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  32. ^ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  33. ^ "European Champions' Cup and Fairs' Cup 1964-65 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
  34. ^ Bondebjerg, Ib; Madsen, Peter (2008). Media, Democracy and European Culture. Intellect Books. ISBN 9781841502472.
  35. ^ 1955/56: Madrid claim first crown, uefa.com Archived 2017-07-01 na Wayback Machine; pristupljeno; 17. 5. 2014.
  36. ^ UEFA 2020, str. 4
  37. ^ "Vječna tabela UEFA lige prvaka" (PDF). UEFA. Pristupljeno 4. 12. 2014.
  38. ^ UEFA CHAMPIONS LEAGUE: Distribution to clubs 2012/13, uefa.com; pristupljeno: 17. 5. 2014.

Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=UEFA_Liga_prvaka&oldid=3343684"