Idi na sadržaj

UEFA Liga prvaka

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
(Preusmjereno sa UEFA Liga Prvaka)
UEFA Liga prvaka
Osnovano1955;
preimenovana 1992.
RegijaEvropa (UEFA)
Broj ekipa36 (grupna faza)
81 (ukupno)
Trenutni šampioniFrancuska PSG (1. titula)
Najuspješniji klubŠpanija Real Madrid (15 titula)
Internet stranicauefa.com/uefachampionsleague
2025/2026.

UEFA Liga prvaka nogometno je takmičenje koje se održava svake godine pod okriljem krovne kuće evropskog nogometa (UEFA) u kojem učestvuju najbolji evropski klubovi. To je jedan od najprestižnijih turnira na svijetu i najprestižnije klupsko takmičenje koje se igra u Evropi. U njoj učestvuju prvaci najjačih nacionalnih liga (dok neke države imaju i više od jednog predstavnika). Finale Lige prvaka najgledaniji je godišnji sportski događaj u svijetu. Finale 2013. imalo je najveći TV-rejting do danas i privuklo je približno 360 miliona TV-gledalaca.[1]

Godine 1992. Liga prvaka mijenja dotadašnji Kup evropskih šampiona, koji je trajao od 1955. Liga prvaka dobija grupnu fazu i mogućnost da se iz iste zemlje plasira više učesnika. Do 1992. igrao se nokaut-turnir u kojem su učestvovali samo prvaci evropskih zemalja. Tokom 1990-ih turnir dobija grupnu fazu, u kojoj je prisutan kružni sistem te je samim tim pravo takmičenja dobilo više klubova iz jedne države.[2] Iako i danas većina liga može imati samo jednog predstavnika, najjače lige mogu imati i do pet predstavnika. Klubovi koji u svojim ligama završe iza klubova koji su se plasirali u Ligu prvaka mogu igrati u drugom nivou evropskog nogometa, tj. Evropskoj ligi.

U sadašnjem formatu Liga prvaka počinje u prvim danima jula s tri kola kvalifikacija i još jednom rundom doigravanja. Pobjednicima doigravanja (kojih ima sedam) pridružuje se 29 timova koji su ranije osigurali plasman u ligašku fazu. Svaki tim igra po osam utakmica (četiri kod kuće, četiri u gostima). Dvadeset četiri najbolje plasirana tima prolaze u nokaut-fazu, koja kulminira finalom, obično krajem maja. Pobjednik Lige prvaka automatski ima osigurano mjesto u utakmici UEFA Superkupa, FIFA Interkontinentalnog kupa i na Svjetskom klupskom prvenstvu.[3][4]

Real Madrid najuspješniji je klub u historiji takmičenja. Osvojio je 15 titula, uključujući prvih pet sezona. Španski klubovi imaju najviše titula (20), a slijede ih engleski (15) i italijanski (12). Najviše različitih pobjednika iz jedne države dolazi iz Engleske, koja ih ima šest. Ukupno su 24 kluba osvojila takmičenje, a njih 13 osvojilo ju je više puta.[5] Trenutni je šampion Paris Saint-Germain, kojem je to prva titula.

Historija

[uredi | uredi izvor]

Prvi sveevropski turnir bio je Kup izazivača, takmičenje između klubova iz Austro-Ugarske.[6] Mitropa kup, kup nastao poslije Kupa izazivača, osmišljen je 1927. i bio je ideja Austrijanca Huge Meisela i bio je igran između klubova srednje Evrope.[7] Godine 1930. ustanovljen je Kup nacija, koji je bio pokušaj organiziranja turnira od švicarskog kluba Servette.[8] Održan u Ženevi, privukao je deset timova s cijelog kontinenta, a turnir je osvojio mađarski Újpesta. "Latinoevropske" nacije zajedno su formirale Latinski kup 1949.[9] Nakon primljenih izvještaja od njegovih novinara zbog velikog uspjeha Kupa južnoameričkih šampiona 1948, Gabriel Hanot, urednik L'Équipea, počeo je s predlaganjem turnira koji bi se prostirao duž cijelog kontinenta.[10] Nakon što je Stan Cullis proglasio Wolverhampton Wanderers "Šampionima svijeta" zbog njihovog uspjeha u prijateljskim susretima pedesetih godina 20. stoljeća i zbog pobjede od 3-2 nad Honvédom iz Budimpešte, Hanot je uvjerio UEFU da započne sa kontinentalnim klupskim takmičenjem. Turnir je osnovan u Parizu 1955. pod imenom Kup evropskih šampiona.

1955–1966: Počeci

[uredi | uredi izvor]

Prvo izdanje Evropskog kupa bilo je u sezoni 1955/56.[11][12] Učestvovalo je 16 timova: Milan (Italija), AGF Aarhus (Danska), Anderlecht (Belgija), Djurgården (Švedska), Gwardia Varšava (Poljska), Hibernian (Škotska), Partizan (Jugoslavija), PSV Eindhoven (Holandija), Rapid Beč (Austrija), Real Madrid (Španija), Rot-Weiss Essen (Zapadna Njemačka), Saarbrücken (Saar), Servette (Švicarska), Sporting Lisabon (Portugal), Stade de Reims (Francuska) i Vörös Lobogó (Mađarska).

Prva utakmica Evropskog kupa odigrana je 4. septembra 1955. i završila je neriješenim rezultatom 3:3 između Sportinga i Partizana. Prvi gol u historiji Evropskog kupa postigao je igrač Sportinga João Baptista Martins. Prvo finale odigrano je na Parku prinčeva između Real Madrida i Stade de Reimsa.[13] Španska ekipa, preokrenuvši rezultat, slavila je sa 4:3 zahvaljujući golovima Alfreda di Stéfana i Marquitosa, a u strijelce se s dva gola upisao i Hector Rial.

Real Madrid sljedeće sezone odbranio je titulu na domaćem terenu, kada je savladao Fiorentinu.[14][15] Nakon prvog poluvremena bez golova Real je poveo s dva gola u prvih šest minuta nastavka, čime je savladao Italijane. Godine 1958. Milan nije uspio osvojiti titulu unatoč tome što je vodio dva puta. Finale, koje se igralo na Heyselu, otišlo je u produžetke da bi Francisco Gento donio Real Madridu treću titulu prvaka Evrope zaredom.[16][17] Sljedeće godine Real je u finalu ponovo savladao Stade de Reims rezultatom 2:0 na Neckarstadionu.[18][19] Predstavnik Zapadne Njemačke, Eintracht Frankfurt, postao je prvi tim koji nije bio "latinski", a da je igrao u finalu KEŠ-a. U sezoni 1959/60. u finalu su poraženi od Real Madrida rezultatom 7:3, što je i danas finale s najviše golova. Na Hampden Parku Real je slavio sa četiri pogotka Ferenca Puskása i het-trikom Di Stéfana.[20][21] To je bila peta titula evropskog prvaka zaredom koju je osvojio Real Madrid i taj rekord još nije oboren.

Era Los Merenguesa završila je u sezoni 1960/61, kad ih je u prvoj rundi savladao njihovi ljuti rival Barcelona.[22][23] Međutim, Barcelona nije uspjela osvojiti titulu jer je u finalu poražena od portugalske Benfike rezultatom 3:2 na stadionu Wankdorf. Pojačani Eusebiom, Portugalci su u sezoni 1961//62. u finalu savladali Real Madrid rezultatom 5:3 na Olimpijskom stadionu u Amsterdamu i tako osvojili dvije titule evropskog prvaka zaredom.[24][25] Benfica je željela ponoviti uspjeh Real Madrida iz '50-ih, pa su tako došli u svoje treće finale zaredom, kada su na Wembleyju poraženi s 2:1 od Milana, koji je pobijedio zahvaljujući pogocima Altafinija. Tako je trofej prvi put napustio Pirenejsko poluostrvo.[26][27][28] Inter iz Milana u sezoni 1963/64. ponovio je uspjeh gradskog rivala i savladao u finalu Real Madrid s 3:1 na stadionu "Ernst Happel".[29][30] Titula je ostala i treću godinu zaredom u Milanu nakon što je Inter u finalu 1965. savladao Benfiku s 1:0 na San Siru.[31][32]

Zvaničnu himnu Lige prvaka napisao je Tony Britten i predstavlja adaptaciju Händelovog djela Svećenik Zadok.[33] UEFA je naručila himnu od Brittena i komad je prvi put izveo londonski Kraljevski filharmonijski orkestar, a otpjevali su ga članovi Akademije sv. Martina iz Londona. Refren sadrži tri jezika korištena u UEFI: engleski, njemački i francuski. Refren himne pušta se prije svake utakmice UEFA Lige prvaka, kao i na početku i kraju televizijskog prijenosa. Himna traje približno tri minute i ima dvije kraće strofe i jedan refren. Za finale 2009. u Rimu tenor Andrea Bocelli pjevao je himnu Lige prvaka uz pratnju muzike. Slično je napravljeno i u finalu 2010, kada je tenor bio Juan Diego Flores. Ženski bend All Angels nastupao je u finalu 2011. Jonas Kaufmann bio je tenor u finalu 2012, dok mu je David Garrett bio pratnja na violini. Himna nikad nije objavljena komercijalno u originalnoj verziji.

Godine 1991. UEFA je zamolila svog partnera Television Event and Media Marketing (TEAM) da pomogne u brendiranju Lige prvaka, što je rezultiralo himnom, "kućnim bojama": crna, bijela ili siva i logo u obliku lopte od zvijezda. Loptu od zvijezda kreirao je Design Bridge, firma iz Londona, koju je izabrao TEAM nakon tendera. TEAM daje izrazitu pažnju tome kako su predstavljene boje i lopta od zvijezda u utakmicama Lige prvaka. Prema TEAM-u: "Bez obzira na to jeste li gledalac iz Milana ili Moskve, uvijek ćete vidjeti isti izgled materijala na stadionima, istu himnu i ceremoniju otvaranja sa "zvjezdanom loptom" na centru terena." Bazirano na provedenom istraživanju, TEAM je zaključio da je od 1999. 94% ljubitelja prepoznalo "zvjezdanu loptu" s otvaranja svake utakmice.

Učesnici

[uredi | uredi izvor]

Liga prvaka jest takmičenje u kojem igraju prvaci svih članica UEFA-e (osim Lihtenštajna), kao i klubovi koji osvoje drugo, treće ili četvrto mjesto u nekoj od najjačih evropskih nacionalnih liga.

Broj mjesta u takmičenju zavisi od ranga saveza na UEFA-inoj rang-listi. Ovo je distribucija za sezonu 2025/26:

  • savezi rangirani od prvog do petog mjesta imaju pravo na četiri ekipe
  • savez rangiran na šestom mjestu ima pravo na tri ekipe u Ligi prvaka
  • savezi rangirani od sedmog do 15. mjesta imaju pravo na dvije ekipe
  • savezi rangirani niže od 15. mjesta imaju pravo na jednu ekipu.

Pozicija na kojoj je savez također odlučuje hoće li predstavnici te zemlje igrati pretkola ili će se direktno plasirati u ligašku fazu. Četiri prvorangirana saveza tako imaju četiri predstavnika u ligaškoj fazi, dok najslabiji savezi dobijaju tek jedno mjesto u prvom pretkolu, što napredak klubova kroz Ligu prvaka čini veoma teškim. Deset prvoplasiranih saveza ima osigurano najmanje jedno mjesto direktno u ligaškoj fazi.

Osim ovoga, jedno mjesto rezervisano je za aktualnog prvaka Evrope, za slučaj da se ne kvalifikuje po plasmanu u domaćoj ligi. Važno je napomenuti da jedna država može imati najviše četiri predstavnika u Ligi prvaka, tako da se u slučaju da je aktualni prvak iz zemlje koja daje četiri tima završio van prve četiri pozicije četvrtoplasirani tim preusmjerava u Evropsku ligu.

Finala

[uredi | uredi izvor]

Finale Lige prvaka najveća je i najvažnija utakmica u okviru evropskog klupskog fudbala. Stadion na kojem se finale igra UEFA odabira dvije sezone prije tog finala.

Prvo finale odigrano je na stadionu Park prinčeva[34] u Parizu.

Najviše finala održano je na stadionima Heysel (do tragedije 29. maja 1985), Wembley i Prater ("Ernst Happel"), po četiri. Što se tiče gradova, finaliste je najviše puta ugostio Pariz (pet), dok je od država Italija bila domaćin sedam puta.

Španski Real Madrid najviše je puta osvojio Ligu prvaka – 14. Drugi je po uspjehu italijanski AC Milan sa sedam, a iza njega dolaze Liverpool i Bayern München (šest), Barcelona (pet) i Ajax (četiri).

Klub koji osvoji Ligu prvaka dobija prijelazni trofej koji mora vratiti UEFA-i dva mjeseca prije sljedećeg finala. Svaki pobjednik dobije manju kopiju trofeja u trajno vlasništvo. Do 2009. postojalo je pravilo da klubovi koji osvoje tri titule prvaka Evrope zaredom ili pet ukupno dobijaju trofej u trajno vlasništvo, a UEFA za sljedeću sezonu izrađuje novi, ali je te godine ukinuto.

Pet klubova ostvarilo je ovaj uspjeh:

  • Real Madrid, osvajanjem prvih pet takmičenja od 1956. do 1960.
  • Ajax, osvojivši tri titule zaredom od 1971. do 1973.
  • Bayern, osvojivši tri titule zaredom od 1974. do 1976.
  • Milan, osvajanjem pete titule 1994.
  • Liverpool, osvajanjem pete titule 2005.
  • Bayern, osvajanjem pete titule 2013.

Rekordi i statistike

[uredi | uredi izvor]

Klubovi pobjednici

[uredi | uredi izvor]
Prvaci i viceprvaci
Prvak Viceprvak Godina osvajanja titule Godina igranja u finalu
 
Španija Real Madrid 153 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014, 2016, 2017, 2018, 2022, 2024. 1962, 1964, 1981.
Italija Milan 74 1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003, 2007. 1958, 1993, 1995, 2005.
Njemačka Bayern 65 1974, 1975, 1976, 2001, 2013, 2020. 1982, 1987, 1999, 2010, 2012.
Engleska Liverpool 64 1977, 1978, 1981, 1984, 2005, 2019. 1985, 2007, 2018, 2022.
Španija Barcelona 53 1992, 2006, 2009, 2011, 2015. 1961, 1986, 1994.
Nizozemska Ajax 42 1971, 1972, 1973, 1995. 1969, 1996.
Italija Inter 34 1964, 1965, 2010. 1967, 1972, 2023, 2025.
Engleska Manchester United 32 1968, 1999, 2008. 2009, 2011.
Italija Juventus 27 1985, 1996. 1973, 1983, 1997, 1998, 2003, 2015, 2017.
Portugal Benfica 25 1961, 1962. 1963, 1965, 1968, 1988, 1990.
Engleska Chelsea 21 2012, 2021. 2008.
Portugal Porto 20 1987, 2004. –
Engleska Nottingham Forest 20 1979, 1980. –
Njemačka Borussia Dortmund 12 1997. 2013, 2024.
Njemačka Hamburger 11 1983. 1980.
Rumunija Steaua 11 1986. 1989.
Škotska Celtic 11 1967. 1970.
Francuska Marseille 11 1993. 1991.
Engleska Manchester City 11 2023. 2021.
Francuska Paris Saint-Germain 11 2025. 2020.
Nizozemska Feyenoord 10 1970. –
Nizozemska PSV Eindhoven 10 1988. –
Engleska Aston Villa. 10 1982. –
Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija Crvena zvezda 10 1991. –
Španija Atlético Madrid 02 – 1974, 2014.
Španija Valencia 02 – 2000, 2001.
Francuska Stade de Reims 02 – 1956, 1959.
Italija Fiorentina 01 – 1957.
Italija Roma 01 – 1984.
Italija Sampdoria 01 – 1992.
Njemačka Eintracht Frankfurt 01 – 1960.
Njemačka Bayer 01 – 2002.
Njemačka Borussia Mönchengladbach 01 – 1977.
Francuska Saint-Étienne 01 – 1976.
Francuska Monaco 01 – 2004.
Engleska Arsenal 01 – 2006.
Engleska Leeds United 01 – 1975.
Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija Partizan 01 – 1966.
Grčka Panathinaikos 01 – 1971.
Belgija Club Brugge 01 – 1978.
Švedska Malmö 01 – 1979.
Engleska Tottenham Hotspur 01 – 2019.

Igrači s najviše utakmica

[uredi | uredi izvor]
Cristiano Ronaldo odigrao je najviše utakmica u Ligi prvaka

Do 1. juna 2025.[35]

Tabela ne uključuje utakmice u kvalifikacijskoj fazi. Igrači koji još igraju u Evropi napisani su podebljano.

# Igrač Uta Godine Klub(ovi)
1. Portugal Cristiano Ronaldo 183 2003–2022. Manchester United (59), Real Madrid (101), Juventus (23)
2. Španija Iker Casillas 177 1999–2019. Real Madrid (150), Porto (27)
3. Argentina Lionel Messi 163 2005–2023. Barcelona (149), Paris Saint-Germain (14)
Njemačka Thomas Müller 2009– Bayern
5. Francuska Karim Benzema 152 2005–2023. Lyon (19), Real Madrid (133)
6. Njemačka Toni Kroos 151 2008–2024. Bayern (41), Real Madrid (110)
Španija Xavi 1998–2015. Barcelona
8. Njemačka Manuel Neuer 150 2005–2023. Schalke 04 (22), Bayern (128)
9. Španija Sergio Ramos 142 2005–2023. Real Madrid (129), Paris Saint-Germain (8), Sevilla (5)
Španija Raúl 1995–2011. Real Madrid (130), Schalke 04 (12)
Hrvatska Luka Modrić 2010– Tottenham (8), Real Madrid (134)
Napomene

    Lista strijelaca

    [uredi | uredi izvor]

    Do 1. juna 2025.
    Tabela ne uključuje golove u kvalifikacijskoj fazi.

    Igrač Golovi Nastupi Prosjek Godine Klub(ovi)
    1. Portugal Cristiano Ronaldo 140 183 0.77 2003–2022. Manchester United (21/59), Real Madrid (105/101), Juventus (14/23)
    2. Argentina Lionel Messi 129 163 0.79 2005–2023. Barcelona (120/149), Paris Saint-Germain (9/14)
    3. Poljska Robert Lewandowski 105 133 0.79 2011– Borussia Dortmund (17/28), Bayern (69/78), Barcelona (19/27)
    4. Francuska Karim Benzema 90 152 0.59 2006–2023. Lyon (12/19), Real Madrid (78/133)
    5. Španija Raúl 71 142 0.5 1995–2011. Real Madrid (66/130), Schalke 04 (5/12)
    6. Njemačka Thomas Müller 57 163 0.35 2009– Bayern München
    7. Nizozemska Ruud van Nistelrooy 56 73 0.77 1998–2009. PSV Eindhoven (8/11), Manchester United (35/43), Real Madrid (13/19)
    8. Francuska Kylian Mbappé 55 87 0.63 2016– Monaco (6/9), Paris Saint-Germain (42/64), Real Madrid (7/14)
    9. Francuska Thierry Henry 50 112 0.45 1997–2012. Monaco (7/9), Arsenal (35/77), Barcelona (8/26)
    10. Norveška Erling Haaland 49 48 1.02 2019– Red Bull Salzburg (8/6), Borussia Dortmund (15/13), Manchester City (26/29)
    Argentina Alfredo Di Stéfano 49 58 0.84 1955–1964. Real Madrid

    Vječna tabela

    [uredi | uredi izvor]

    U ovoj tabeli pobjeda vrijedi dva boda, a remi bod. Prema statističkoj konvenciji u nogometu, utakmice odlučene u produžecima računaju se kao pobjede i porazi, dok se utakmice odlučene nakon izvođenja jedanaesteraca računaju kao neriješene. Navedeno je 25 najuspješnijih timova.[36]

    Najuspješniji klubovi u historiji Lige prvaka[37]
    # Klub Sezone Tit. OU P N I DG PG GR Bodovi
     
    1.Španija Real Madrid5515503302851161104558+548689
    2.Njemačka Bayern41640824483856404+452569
    3.Španija Barcelona3553632127972730381+349503
    4.Engleska Manchester United3032991617068545299+246392
    5.Italija Juventus3823111577381491312+179387
    6.Engleska Liverpool2862581505058490234+256350
    7.Italija Milan3272831387174457272+183347
    8.Portugal Benfica4423051367099503364+139342
    9.Portugal Porto3822771266190411313+98313
    10.Nizozemska Ajax3942471126471396282+114288
    11.Italija Inter2632281126056326227+99284
    12.Engleska Arsenal2302251154763382236+146277
    13.Ukrajina Dinamo Kijev4002601075796364321+43271
    14.Engleska Chelsea1922011045344342181+161261
    15.Škotska Celtic3912381054489357302+55254
    16.Njemačka Borussia Dortmund231197963863335244+91230
    17.Španija Atlético Madrid200180894447271179+92222
    18.Francuska Paris Saint-Germain181172933049340196+144216
    19.Nizozemska PSV Eindhoven321211795280295280+15210
    20.Belgija Anderlecht340200704486282320–38184
    21.Engleska Manchester City151139772834294164+130182
    22.Srbija Crvena zvezda30116773346030142+59180
    23.Hrvatska Dinamo Zagreb260170723563256240+16179
    24.Škotska Rangers340179654470249260–11174
    25.Turska Galatasaray290191634682239301–62172

    Himna Lige prvaka je svečana pjesma po imenu "Champions League" kompozitora Tonyja Brittena. Izvodi je Kraljevska filharmonija, a pjeva hor Akademije sv. Martina, na tri UEFA-ina službena jezika: engleskom, njemačkom i francuskom. Himna se izvodi prije početka svake utakmice od grupne faze, pa do finala Lige prvaka. Traje približno tri minute, a zanimljivo je da nikad nije bila puštena u komercijalnu upotrebu.

    Finansije

    [uredi | uredi izvor]

    Liga prvaka jest visoko profitabilno takmičenje, pogotovo za klubove koji se plasiraju u grupnu fazu. UEFA svim klubovima učesnicima dijeli dio novca ostvarenog prodajom TV-prava. U sezoni 2012/13. količine novca podijeljene klubovima varirale su od 10,5 miliona eura (Dinamo) do 65,3 miliona eura, koliko je dobio Juventus.[38].

    Osim ovoga, klubovi kroz prodaju karata, dresova i sponzorstva osiguravaju znatna sredstva upravo zahvaljujući igranju u Ligi prvaka.

    Također pogledajte

    [uredi | uredi izvor]

    Reference

    [uredi | uredi izvor]
    1. ↑ "Champions League final at Wembley drew TV audience of 360 million". 30. 5. 2013. Pristupljeno 9. 8. 2018.
    2. ↑ "UEFA Champions League - History". UEFA.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
    3. ↑ "UEFA Super Cup - Club competition winners do battle". UEFA.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
    4. ↑ "FIFA Club World Cup UAE 2018". FIFA.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
    5. ↑ "European Champions' Cup". www.rsssf.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
    6. ↑ "Austria/Habsburg Monarchy - Challenge Cup 1897-1911". rsssf.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
    7. ↑ "Mitropa Cup". rsssf.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
    8. ↑ "Coupe des Nations 1930". rsssf.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
    9. ↑ "Latin Cup". rsssf.com. Pristupljeno 9. 8. 2018.
    10. ↑ wellsb3113 (18. 2. 2008), Primeira Libertadores - História (Globo Esporte 9/2/2008), pristupljeno 9. 8. 2018
    11. ↑ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    12. ↑ "European Champions' Cup 1955-56 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    13. ↑ "Arquivo.pt". arquivo.pt (jezik: portugalski). Pristupljeno 12. 8. 2018.
    14. ↑ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    15. ↑ "European Champions' Cup 1956-57 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    16. ↑ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    17. ↑ "European Champions' Cup 1957-58 and Fairs' Cup 1955-58 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    18. ↑ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    19. ↑ "European Champions' Cup 1958-59 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    20. ↑ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    21. ↑ "European Champions' Cup 1959-60 and Fairs' Cup 1958-60 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    22. ↑ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    23. ↑ "European Champions' Cup and Fairs' Cup 1960-61 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    24. ↑ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    25. ↑ "European Champions' Cup and Fairs' Cup 1961-62 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    26. ↑ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    27. ↑ "European Champions' Cup and Fairs' Cup 1962-63 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    28. ↑ "AC Milan Records and Statistics". AC Milan. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    29. ↑ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    30. ↑ "European Champions' Cup and Fairs' Cup 1963-64 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    31. ↑ "UEFA Champions League - History - Season". UEFA.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    32. ↑ "European Champions' Cup and Fairs' Cup 1964-65 - Details". rsssf.com. Pristupljeno 12. 8. 2018.
    33. ↑ Bondebjerg, Ib; Madsen, Peter (2008). Media, Democracy and European Culture. Intellect Books. ISBN 9781841502472.
    34. ↑ 1955/56: Madrid claim first crown, uefa.com Arhivirano 1. 7. 2017. na Wayback Machine; pristupljeno; 17. 5. 2014.
    35. ↑ UEFA 2020, str. 4
    36. ↑ "UEFA Champions League statistics 2022–23 handbook – All-time records 1955–2023" (PDF). UEFA.com (jezik: engleski). str. 1. Arhivirano (PDF) s originala, 10. 8. 2020. Pristupljeno 15. 8. 2023.
    37. ↑ "Vječna tabela UEFA lige prvaka" (PDF). UEFA. Pristupljeno 4. 12. 2014.
    38. ↑ UEFA CHAMPIONS LEAGUE: Distribution to clubs 2012/13, uefa.com; pristupljeno: 17. 5. 2014.

    Vanjski linkovi

    [uredi | uredi izvor]
    Preuzeto iz "https://bs.wikipedia.org/w/index.php?title=UEFA_Liga_prvaka&oldid=3711899"