ZB vz.26
| ZB vz.26 | |
|---|---|
 | |
| Upotreba | |
| U službi | 1924 - do danas |
| Korisnici |  Čehoslovačka |
| Ratovi | Drugi svjetski rat, Korejski rat |
| Proizvodnja | |
| Proizvođač | Zbrojovka Brno |
| Opis oružja | |
| Težina | 10.5 kg |
| Dužina | 1150 mm |
| Dužina cijevi | 672 mm |
| Kalibar | 7.92 x 57 mm Mauser |
| Spremnik municije | 20 metaka |
| Brzina paljbe | 550 metaka u minuti |
| Brzina zrna | 744 m/s |
ZB vz.26 je čehoslovački puškomitraljez kojeg je konstruirao Vaclav Holek za firmu Československá Zbrojovka u Brnu.
Razvoj[uredi | uredi izvor]
1921. godine Čehoslovačka armija je započela niz testova sa ciljem usvajanja novog puškomitraljeza. Na prvim probama su ispitana oružja sistema Bertier, M1918 BAR, Darné, Hotchkiss, St. Etienne i nekoliko domaćih modela.
Najznačajniji domaći model je bio puškomitraljez Praha II, konstrukcija Václava Holeka na čijem su razvoju učestvovali i njegov brat Emanuel i Poljaci Marek i Podrabski. Oružje je proizvedeno u fabrici "Česká Zbrojovka" iz Praga. Model je 1923. izmjenjen izbacivanjem redenika i uvođenjem okvira sa 20 metaka. Ova konstrukcija je prihvaćena i započeta je serijska proizvodnja. Model je prvobitno dobio naziv ZB Vz. 24, da bi nakon daljeg razvoja preimenovan u češ. Lehký kulomet Vz. 26 (Laki mitraljez model 26), ili ZB Vz. 26.
Usljed nedovoljnih kapaciteta fabrike u Pragu, proizvodnja je prebačena u novoizgrađenu fabriku Zbrojovka u Brnu, što je dovelo do niza parnica oko oko prava na ime i patent.
Bez obzira na pravne probleme, do 1939. je proizvedeno oko 120.000 komada ovog oružja koji su, pored Čehoslovačke, izvoženi u dvadeset jednu zemlju širom svijeta.
Opis[uredi | uredi izvor]
Oružje je vazdušno hlađeno i funkcioniše na principu pozajmice barutnih gasova. Dejstvuje iz otvornog zatvarača. Puni se okvirom sa 20 metaka koji se postavlja sa gornje strane oružja. Dejstvo može biti jedinično ili rafalno. Kako je okvir smješten sa gornje strane, nišani su smješteni sa lijeve strane oružja. Prednji je na cijevi na početku gasne komore, dok je zadnji na sanduku. Zadnji nišan je kružnog oblika i podešava se preko nazubljenog točkića. Cijev se mjenja brzo i jednostavno pomoću ručice smještene na gornjoj strani oružja. Oružje sa gornje strane ima poklopac kojim se zatvara otvor za okvir zbog prljavštine. Prilikom dejstva, upotrebljene čahure se izbacuju kroz otvor sa donje strane, koji je također zaštićen poklopcem radi zaštite od prljavštine. Poklopac se otvara automatski prilikom pritiska na obarač. Oružje je standardno opremljeno nožicama.[1]
Verzije[uredi | uredi izvor]
- ZB vz.24 - predserijska varijanta.
- ZB vz.27 - novija varijanta.
- ZB vz.30 - novija varijanta.
- ZGB 33 - verzija kojoj je identičan britanski Bren.
- ZB 39 - komercijalna varijanta.
- Type 96 - japanska kopija u kalibru 6.5 mm.
- Kk 62 - finska varijanta.
Korisnici[uredi | uredi izvor]
Bolivija
Bugarska
Čehoslovačka
Ekvador
Nezavisna Država Hrvatska
Indonezija
Iran
Izrael
Japan
Kraljevina Jugoslavija
Jugoslavija
Južna Koreja
Kina
Litvanija
Malezija
Nacistička Njemačka
Peru
Rumunija
Sjeverna Koreja
Švedska
Turska
Vijetnam
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Jowett, Philip. The Chinese Army 1937-49: World War II and Civil War. Osprey Publishing. p. 44. ISBN 1-84176-904-5.
Vanjski linkovi[uredi | uredi izvor]
 |
Commons ima datoteke na temu: ZB vz.26 |