Rokoko
Rokoko je umjetnički stil, tačnije završni oblik baroka,[1] i trajao je između 1720. do 1780. Razvio se u Francuskoj, zahvatio je Njemačku, Austriju i manje Italiju, Španiju i druge zemlje.
Najveći doprinos rokoka je u arhitekturi i umjetničkom zanatstvu.[2] Za razliku od baroka, rokoko je prefinjen. Odlikuju ga: slikovitost i raskoš dekorativnih elemenata, nježnost boja i ljupkost figura.
Ime stila
[uredi | uredi izvor]Ime stila je izvedeno od francuskog rocaille[3] što označava ornamentalni motiv koji upućuje na ušnu školjku. Ovaj ornament je nastao u beskonačnim varijacijama početkom 18. stoljeća u Italiji. Likovno je prihvaćen na francuskom dvoru u doba Luja XV.
Karakteristike stila
[uredi | uredi izvor]Rokoko je prvenstveno dekorativni slog. Zaljubljenost u ornamentiku javlja se u kiparstvu, arhitekturi i slikarstvu. Ornamentika nije jedini smisao baroknog likovnog izraza iako najviše doprinosi prepoznavanju i vremenskom određivanju djela ovog stila, a naročito onih u arhitekturi koja nastaju poslije monumentalnosti stila u doba Luja XIV i donosi u drugoj četvrtini 18. stoljeća lahki ton, osmijeh i umanjen srazmjer. Ovakva raspoloženja šire se i karakteristična su za razdoblje rokokoa u cijeloj Evropi. Dinamizam baroka u svom vrhuncu je naslijedio lirizam. Javlja se i primjenjena umjetnost. U namještaju se javlja pozlata i presavijanje – prelamanje namještaja, sjaj i prekomjerna upotreba ogledala u enterijerima. Radost iz prirode jeste reakcija na dogmu i patos baroka kao i nagovještaj novog pravca koji će naslijediti doba baroka – romantizam. Nasuprot monumentalnosti u baroku i njegovom patosu, razvija se igra svjetlosti i sjenke i liričnost prostora.
-
Datoteka:Charles Cressent, Chest of drawers, c. 1730 at Waddesdon Manor.jpg -
,_1753,_02.jpg)
Djela u rokoko stilu
[uredi | uredi izvor]U arhitekturi tipične građevine u rokoko stilu su Mali Trijanon (u Francuskoj) i dvorac Sanssouci (u Njemačkoj).
U kiparstvu najveći doprinos su dali Francuzi: Robert le Lorrain, Étienne Maurice Falconet i Claude Michel.
U slikarstvu se najviše slikaju ljubavne igre i pastirske scene. Najvažniji predstavnici u slikarstvu jesu Antoine Watteau, François Boucher i Jean-Honoré Fragonard.
Motivi u slikarstvu
[uredi | uredi izvor]- Scene iz parkova
- Scene iz života aristokratije
- Predstave lijepih žena
- Erotske scene
U primjeljenoj umjetnosti najljepši radovi su izvedeni u štuku, u drvetu (namještaj), tapiserijama (goblenima) i u porculanu (postojale su mnoge radionice, a najčuvenija je bila u Sèvresu).
- ^ Hopkins, Owen (2014). Les styles en architecture: guide visuel (jezik: francuski). Dunod. ISBN 978-2-10-070689-1.
- ^ "Rococo | Definition, Art, Painting, & Characteristics | Britannica". www.britannica.com (jezik: engleski). Pristupljeno 19. 6. 2023.
- ^ "Definition of ROCOCO". www.merriam-webster.com (jezik: engleski). Pristupljeno 19. 6. 2023.