Simfonija br. 2 (Mozart)
Za muzičko djelo nekad poznato kao Simfonija br. 2 u B-duru, KV 17 Wolfganga Amadeusa Mozarta danas se smatra da je možda komponirao njegov otac, Leopold Mozart.[1] Ova simfonija dobila je broj Anhang C 11,02 u 6. izdanju Köchelovog kataloga Mozartove muzike,[1] a sad je također katalogizirana kao Eisen B♭6 u Eisenovom katalogu simfonija Leopolda Mozarta.
Stavci u simfoniji i muzička instrumentacija[uredi | uredi izvor]
Djelo je napisano u 4 stavka, u uobičajenom brzo sporo-menuet-brzo obrascu:
- Allegro
- (Andante)
- Menuetto I i II
- Presto.
Objavljivanje ove simfonije u Alte Mozart-Ausgabeu, prvom prikupljenom izdanju Mozartovih djela, pokazuje nekoliko tačaka na kojima su date manje uredničke bilješke, sugerišući da se radi o nedovršenom djelu. Npr, u "Menuettu I" završeni su samo dijelovi za prvu violinu i violončelo/kontrabas, a dijelovi za drugu violinu i violu u ovom stavku u potpunosti su uredničke dopune.
Pošto se vjeruje da W. A. Mozart nije komponovao KV. 17, Neue Mozart-Ausgabe (Nova Mozartova edicija) ne uvrštava ovu simfoniju kao dio svog izdanja.[1]
Kratka analiza djela[uredi | uredi izvor]
Simfonija br. 2 u D-duru (1802) tranzicijska je i poput Simfonije br. 1 u E-Duru pomalo opširna po pitanju muzičke instrumentacije. Dugi uvod najavljuje djelo velikih dimenzija. Lirski usporeni stavak bogat je temama koje su organski objedinjene. Dinamičan skerco, tek neznatno plesan, i prošireno sonatno finale (uvodeći novu temu s ogromnom kodom) upućuju na revolucionarnu dužinu trajanja i strukturu sličnu Simfoniji br. (3 Eroika) u Es-Duru Ludwiga van Beethovena (dovršena 1804), djelo za koje mnogi muzikolozi smatraju da je najavilo početak muzičkog romantizma.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b c The New Grove Mozart, Stanley Sadie, (NY: Norton, 1983), str. 197 (Mozartov spisak djela). ISBN 0-393-30084-6.
- ^ "Simfonijska muzika". britannica.com. Pristupljeno 14. 5. 2020.