Arcangelo Corelli

Arcangelo Corelli
Lične informacije
Puno ime	Arcangelo Corelli
Datum rođenja	17. februar 1653. godine
Mjesto rođenja	Fusignano
Datum smrti	18. januar 1713. godine
Mjesto smrti	Rim
Period	Barok
Djela
Poznatija djela	12 concerti grossi Op. 6, Božični koncert br. 8
Utjecaji	Leonardo Brugnoli, Bartolomeo Laurenti, Giovanni Battista Bassani

Arcangelo Corelli (Fusignano, 17. februar 1653. – Rim, 18. januar 1713.), je bio utjecajni italijanski violinista i kompozitor barokne muzike kao i pedagog koji je objedinio osnovne elemente violinske tehnike i izvođačke vještine. On je također poznat i kao tvorac concerto grosso muzičkog oblika, popularan u to vrijeme koji je dao mogućnost razvijanja raznolikosti zvuka i teksture sa gudačkim instrumentima kod malih i velikih ansambala. Ova zajednička instrumentalna akcija i reakcija je tehnika koju je Corelli uspješno koristio da pokaže rješavanje muzičkog sukoba unutar muzičkog sastava.

Corelli je nesebično i mirno radio sa svojim učenicima gudačkih instrumenata usađujući princip davanja i uzimanja koji je vrlo sličan principu "živi za druge".^[1]

Sadržaj

1 Biografija
2 Muzička baština i utjecaj na druge kompozitore
3 Djela
4 Arcangelo Corelli u modernoj kulturi
- 4.1 Mediji
5 Literatura
6 Reference

Biografija[uredi | uredi izvor]

Arcangelo Corelli je rođen u Fusignanu, današnja provincija Ravenna.^[1]

Malo se zna o njegovom djetinjstvu, ali se sa sigurnošću može tvrditi da je jedno vrijeme učio violinu od Giovanni Battista Bassani-a. Matteo Simonelli ga je učio kompoziciju.

Prvi veliki uspjeh Korelli postiže sa devetnaest godina u Parizu i zahvaljujući tome stiče veliku evropsku slavu. Iz Pariza Koreli odlazi u Njemačku.^[2]

Godine 1681. je bio u službi izbornog princa Bavarske između 1680. i 1685. godine gdje je proveo dosta vremena u kući svog prijatelja i kolege violiniste i kompozitora Cristiana Farinellija (vjeruje se da je bio ujak proslavljenog kastratija Farinellija). (Danas se njegovi "muzički nasljednici" mogu pratiti sedam generacija unazad.)

Godina 1685. Corelli je u Rimu, gdje je predvodio festivalska izvođenja muzike za kraljicu Švedske Kristinu. Bio je i muzički miljenik kardinala Pietra Ottobonija rođak još jednog kardinala Pietra Ottobonija koji je 1689. godine je postao Papa Aleksandar VIII. Od 1689. - 1690. godine bio je u Modeni kod vojvode od Modene koji je bio velikodušan prema njemu. Godine 1708. se vratio u Rim gdje je živio u palati kod kardinala Ottobonija. Njegova posjeta Napulju na poziv kralja dogodila se iste godine.

Arcangelo Corelli umire 1713. godine u Rimu kao veoma ugledan i imućan kompozitor.^[1]

Muzička baština i utjecaj na druge kompozitore[uredi | uredi izvor]

Portret Arcangela Corellija, naslikao Jan Frans van Douven.

Izvođački muzički stil koji je uveo Corelli i koji je sačuvan od strane njegovih učenika kao što su Francesco Geminiani, Pietro Locatelli i mnogih drugih bio je od vitalnog značaja za razvoj violinskog sviranja.

"Rečeno je da staza svih poznatih italijanskih violinista - kompozitora iz 18. vijeka vodi do Arcangela Corellija, koji je bio njihova kultna referentna tačka".

(Toussaint Loviko iz njegovih programskih napomena za Italijanski violinski koncerti, u izdanju Veritasa 2003. godine).

Međutim, Corelli je koristio samo ograničeni dio mogućnosti svog muzičkog instrumenta.

To se može vidjeti iz njegovih spisa:

"dionice u muzičkom djelu za violinu nikada ne nastavljati iznad tona D na najtanjoj žici, najvišoj noti u trećoj oktavi."

Navodno je Corelli odbio da odsvira prelaz koji je produžen do tona A u altissimu iz oratorija Trionfo del Tempo (Trijumf vremena) Georga Friedricha Händela (premijerno izvedenog u Rimu 1708. godine), i ozbiljno se uvrijedio kada je sam kompozitor odsvirao ovaj visoki ton.

Grob Arcangela Corellija u Panteonu u Rimu.

Ipak, njegove kompozicije za instrument označile su jednu epohu u historiji kamerne muzike, ali njegov utjecaj nije bio ograničen samo na njegovu zemlju. Čak se i za Johanna Sebastiana Bacha smatra da dio njegove reputacije duguje Corelliju, a također je imao najveći utjecaj na muziku Antonija Vivaldija.

Muzičko društvo u Rimu duguje mnogo Corelliju. Bio je prihvaćen u najvišim aristokratskim krugovima i dugo je predvodio proslavljene koncerte ponedjeljkom u palati kardinala Ottobonija.

Corelli je umro u posjedu bogatstva od 120.000 maraka i vrijedne zbirke slika, jedini luksuz u koji se upustio. Ostavio je sve svom dobročinitelju i prijatelju koji je velikodušno novčano brinuo za corellijevu rodbinu. Sahranjen je u Panteonu u Rimu.

I dalje se može pratiti unazad niz mnogih generacija od studenata do nastavnika violine sve do Corellija.^[1] Neizmjeran je njegov značaj u stvaranju moderne škole sviranja violine, a njegova instrumentalna djela su ustanovila stil kamerne muzike kao i oblik kasnog baroknog perioda u muzici. ^[3]

Djela[uredi | uredi izvor]

Koreli je komponirao 48 trio sonata, 12 sonata za violinu i kontinuo, i 12 concerti grossi.

Opus 1: 12 sonata da chiesa (crkvena sonata, trio sonate za dvije violine i kontinuo) (Rim 1681.)
Opus 2: 12 sonata da camera (kamerna sonata, trio sonate za dvije violine i kontinuo) (Rim 1685.)
Opus 3: 12 sonata da chiesa (crkvena sonata, trio sonate za dvije violine i kontinuo) (Rim 1689.)
Opus 4: 12 sonata da camera (kamerna sonata, trio sonate za dvije violine i kontinuo) (Rim 1694.)
Opus 5: 12 (6 crkvenih sonata i 6 kamernih sonata za violinu i kontinuo) (Rim 1700.)

Posljednja sonata su varijacije na temu La Folia.

Opus 6: 12 concerti grossi (Amsterdam 1714)
Op. post.: Simfonija u d-molu, WoO 1

op. post.: 6 Sonate a tre, WoO 5–10 (Amsterdam 1714.)^[2]