Razlika između verzija stranice "Velites"
| [pregledana izmjena] | [pregledana izmjena] |
No edit summary |
No edit summary |
||
| Red 4: | Red 4: | ||
'''Velites''' ([[latinski jezik|lat.]]) su bili lako naoružani vojnici koji su služili u vojsci [[Rimska Republika|Rimske Republike]]. [[Rimska vojska|Vojska Starog Rima]] sastojala se od nekoliko [[legija]] i u svakoj od njih broj legionara tipa velites odgovarao je broju legionara tipa [[hastati]] i [[principes]] (oko 1000). Velites su bili opremljeni laganim oklopom izrađenim od kože životinja (često ne svi) i malim drvenim štitom (ne uvijek) i malim bacačkim kopljima sličnim ali nešto kraćim od onih koji se koriste u današnjoj [[olimpijske igre|olimpijskoj]] [[sport]]skoj disciplini bacanje koplja. |
'''Velites''' ([[latinski jezik|lat.]]) su bili lako naoružani vojnici koji su služili u vojsci [[Rimska Republika|Rimske Republike]]. [[Rimska vojska|Vojska Starog Rima]] sastojala se od nekoliko [[legija]] i u svakoj od njih broj legionara tipa velites odgovarao je broju legionara tipa [[hastati]] i [[principes]] (oko 1000). Velites su bili opremljeni laganim oklopom izrađenim od kože životinja (često ne svi) i malim drvenim štitom (ne uvijek) i malim bacačkim kopljima sličnim ali nešto kraćim od onih koji se koriste u današnjoj [[olimpijske igre|olimpijskoj]] [[sport]]skoj disciplini bacanje koplja. |
||
Tokom bitaka koje su vodile legije, veliti su prvi napadali neprijatelja, ometali ga i provocirali. Pod stalnom ''vatrom'' kopalja kojim su ga velites gađali, protivnik je teško održavao borbeni poredak i/ili bio primoravan na povlačenje odnosno preuranjeni napad. Nedostatak teže opreme poput boljeg oklopa ili štita davao im je veliku brzinu kretanja i okretljivost. Ove osobine su omogućavale izvršavanje određenih radnji koje teška pješadija nije mogla te su legije tako mogle sprovoditi više različitih |
Tokom bitaka koje su vodile legije, veliti su prvi napadali neprijatelja, ometali ga i provocirali. Pod stalnom ''vatrom'' kopalja kojim su ga velites gađali, protivnik je teško održavao borbeni poredak i/ili bio primoravan na povlačenje odnosno preuranjeni napad. Nedostatak teže opreme poput boljeg oklopa ili štita davao im je veliku brzinu kretanja i okretljivost. Ove osobine su omogućavale izvršavanje određenih radnji koje teška pješadija nije mogla te su legije tako mogle sprovoditi više različitih taktičkih manevara. |
||
Dakle, brzina i pokretljivost koju su velites posjedovali, kao i činjenica da se nisu borili u formaciji, otvarala je prostor za efikasno sukobljavanje i sa ''neobičnim'' neprijateljskim trupama koje su koristile borna kola ili slonove. S druge strane, velites se nisu mogli efikasno nositi u borbi prsa u prsa protiv neprijatelja, pogotovo ne protiv teške pješadije. |
Dakle, brzina i pokretljivost koju su velites posjedovali, kao i činjenica da se nisu borili u formaciji, otvarala je prostor za efikasno sukobljavanje i sa ''neobičnim'' neprijateljskim trupama koje su koristile borna kola ili slonove. S druge strane, velites se nisu mogli efikasno nositi u borbi prsa u prsa protiv neprijatelja, pogotovo ne protiv teške pješadije. |
||
Trenutna verzija na dan 14 juni 2017 u 22:48
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
.jpg)
Velites (lat.) su bili lako naoružani vojnici koji su služili u vojsci Rimske Republike. Vojska Starog Rima sastojala se od nekoliko legija i u svakoj od njih broj legionara tipa velites odgovarao je broju legionara tipa hastati i principes (oko 1000). Velites su bili opremljeni laganim oklopom izrađenim od kože životinja (često ne svi) i malim drvenim štitom (ne uvijek) i malim bacačkim kopljima sličnim ali nešto kraćim od onih koji se koriste u današnjoj olimpijskoj sportskoj disciplini bacanje koplja.
Tokom bitaka koje su vodile legije, veliti su prvi napadali neprijatelja, ometali ga i provocirali. Pod stalnom vatrom kopalja kojim su ga velites gađali, protivnik je teško održavao borbeni poredak i/ili bio primoravan na povlačenje odnosno preuranjeni napad. Nedostatak teže opreme poput boljeg oklopa ili štita davao im je veliku brzinu kretanja i okretljivost. Ove osobine su omogućavale izvršavanje određenih radnji koje teška pješadija nije mogla te su legije tako mogle sprovoditi više različitih taktičkih manevara.
Dakle, brzina i pokretljivost koju su velites posjedovali, kao i činjenica da se nisu borili u formaciji, otvarala je prostor za efikasno sukobljavanje i sa neobičnim neprijateljskim trupama koje su koristile borna kola ili slonove. S druge strane, velites se nisu mogli efikasno nositi u borbi prsa u prsa protiv neprijatelja, pogotovo ne protiv teške pješadije.
Pljusak malih kopalja imao je veoma negativan uticaj po moral neprijatelja i to je zapravo bila glavna snaga i cilj ovih trupa: psihološki oslabiti neprijatelja. Ipak, stari Rimljani nisu visoko cijenili ove trupe ali je njihovo učešće u borbama davalo dovoljno vremena i prostora ostatku legije da se pripremi i izvrši borbeni zadatak.
Gaius Marius ih je svojom vojnom reformom ukinuo krajem II stoljeća p. n. e.
