Nacionalna centralna biblioteka u Rimu
| Biblioteca nazionale centrale di Roma | |
 Zgrada biblioteke | |
| Otvorena | 1876 |
|---|---|
| Lokacija | Rim, Italija |
| Adresa | Via Castro Pretorio 105, Rome[1] |
| Vrsta | Nacionalna biblioteka |
| Veličina | 7.000.000 knjiga, 10.000 crteža, 20.000 mapa, 25.000 izdanja iz 16. stoljeća, 8.000 rukopisa, 2.000 inkunabula. |
| Pristup | Dostupno svima starijim od 18. godina |
| Direktor | Stefano Campagnolo[1] |
| Veb-sajt | bncrm |
Nacionalna centralna biblioteka u Rimu (italijanski: Biblioteca nazionale centrale di Roma), jedna je od dvije centralne nacionalne biblioteke Italije, zajedno sa Nacionalnom centralnom bibliotekom u Firenci. Ukupno postoji 9 nacionalnih biblioteka, od 46 državnih biblioteka.[2]
Biblioteka prikuplja i čuva sve publikacije u Italiji i najvažnijih stranih djela, posebno onih vezanih za Italiju,[3] te ih čini dostupnim svima starijim od 18 godina.[4] Zbirka trenutno obuhvata više od 7.000.000 štampanih svezaka, 2.000 inkunabula, 25.000 cinquecentina (knjiga iz 16. vijeka), 8.000 rukopisa, 10.000 crteža, 20.000 mapa i 1.342.154 brošura.[5]
Od 1990, katalog biblioteke je na internetu i sadrži podatke o svim štampanim dokumentima koji su u biblioteku primljeni od te godine, kao i značajnim zbirkama tokom vremena, svim naslovima periodičnih publikacija, dijelovima monografskih publikacija, te značajnom arhivirskom građom.
Biblioteka je pokrenula nekoliko projekata digitalizacije sa ciljem da unaprijedi sopstvene kolekcije i učini ih dostupnim sve većem broju čitalaca.
Biblioteka podržava promociju i očuvanje kulture kroz obiman program događaja koji uključuje predavanja, video projekcije, koncerte, umjetničke izložbe i td..
U holu zgrade nalaze se tri javna izložbena prostora:
- Museo Spazi900 posvećen savremenoj italijanskoj književnosti. La stanza di Elsa je u samom srcu muzeja. Ovdje je atelje Else Morante rekreiran sa originalnim namještajem.
- La grande Biblioteca d’Italia: bibliotecari, architetti e artisti all’opera: 1975-2015 je stalna postavka koja slavi 40. godišnjicu ponovnog otvaranja biblioteke i 50. godišnjicu od početka izgradnje u Castro Pretoriu.
- Privremene izložbe koje izlažu dragocjene predmete koje čuva Biblioteka.
Od jula 2021. u “Biblioteca del Novecento letterario italiano Enrico Falqui” čitaoci mogu posjetiti Salu Italo Calvino, gdje su namještaj, predmeti i slike preuzeti iz stana u kojem je Calvino živio na Piazza di Campo Marzio tokom posljednjih godina svog života.
Historija[uredi | uredi izvor]
Prethodnica sadašnje biblioteke bila je isusovačka Bibliotheca Secreta, smještena u isusovačkom Collegio Romano, gdje su članovi Družbe Isusove skupljali u Papskom Rimu ogromno bibliografsko i dokumentarno bogatstvo od osnivanja reda 1540.[6] Kao što ukazuje i njen naziv - "Tajna biblioteka" - ova građa u to vrijeme nije bila dostupna široj javnosti, čak ni neisusovačkomm katoličkom svećenstvu. Sa ujedinjenjem Italije i zauzimanjem Rima 1870, čime je okončana vlast Katoličke crkve, ovu biblioteku je preuzela nova Kraljevina Italija i postala je jezgro Nacionalne centralne biblioteke u Rimu, koja je otvorena 14. marta 1876. - kojoj je naknadno dodan ogroman dodatni materijal. U svojim ranim godinama biblioteka je ostala smještena u prvobitnim isusovačkim prostorijama. Stoljeće kasnije biblioteka se preselila na sadašnju lokaciju.[4] Sadašnju zgradu dizajnirali su arhitekti Massimo Castellazzi, Tullio Dell'Anese i Annibale Vitellozzi i otvorena je u januaru 1975.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b "La biblioteca". Biblioteca Nazionale Centrale di Roma. Arhivirano s originala, 27. 10. 2011. Pristupljeno 18. 10. 2011.
- ^ "Search state libraries named "Biblioteca nazionale"". MIBACT directorate for libraries. 19. 4. 2016. Arhivirano s originala, 20. 12. 2016. Pristupljeno 19. 4. 2016.
- ^ DPR br. 417, 1995
- ^ a b "Presentazione - Biblioteca nazionale centrale di Roma". Arhivirano s originala, 23. 9. 2015. Pristupljeno 8. 6. 2019.
- ^ "Archived copy" (PDF). Arhivirano s originala (PDF), 4. 10. 2011. Pristupljeno 17. 9. 2011.CS1 održavanje: arhivirana kopija u naslovu (link)
- ^ Miguel Alonso, Aurora (20. 12. 2018). "Los "fondos jesuitas" en las bibliotecas y archivos de Roma. Una aportación para su conocimiento". Revista General de Información y Documentación. 28 (2): 345–372. doi:10.5209/RGID.62829. ISSN 1988-2858. Arhivirano s originala, 12. 7. 2022. Pristupljeno 19. 10. 2023.
Dodatna literatura[uredi | uredi izvor]
- Franca Arduini (1990). "The Two National Central Libraries of Florence and Rome". Libraries & Culture. 25 (3): 383–405. JSTOR 25542277.