Idi na sadržaj

Rebecca (1940)

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Rebecca
RežiserAlfred Hitchcock
ProducentDavid O. Selznick
Scenarist(i)
NaratorJoan Fontaine
Uloge
MuzikaFranz Waxman
ŽanrRomantična drama / triler
KinematografijaGeorge Barnes
MontažaW. Donn Hayes
ProdukcijaSelznick International Pictures
DistributerUnited Artists
Premijera12. april 1940.
Trajanje130 minuta
ZemljaSAD
JezikEngleski
Budžet1.288.000 $
Zarada6 miliona $

Rebecca je film Alfreda Hitchcocka iz 1940. godine. To je bio njegov prvi "američki" film. Robert E. Sherwood i Joan Harrison adaptirali su istoimeni roman Daphne du Maurier (1938) u produkciji Davida O. Selznicka.

Radnja

[uredi | uredi izvor]

U filmu su glavni likovi Maxim de Winter, njegova druga supruga te gđa Danvers, sluškinja pokojne supruge. Riječ je o sjećanjima koja kontroliraju De Wintera, njegovu sadašnju suprugu i gđu Danvers.

Radnja je većinom neizmijenjena u usporedbi s romanom. Hitchcock je, također, prešao preko holivudskog koda lezbijstva jer je sluškinja opsjednuta Rebeccom nakon njene smrti.

Glumci

[uredi | uredi izvor]
Glumac Uloga
Laurence Olivier George Fortescu Maximillian "Maxim" de Winter
Joan Fontaine druga gđa De Winter
George Sanders Jack Favell
Judith Anderson gđa Danvers
Nigel Bruce major Giles Lacy
Reginald Denny Frank Crawley
C. Aubrey Smith pukovnik Julyan
Gladys Cooper Beatrice Lacy
Florence Bates gđa Edythe Van Hopper
Melville Cooper Mrtvozornik
Leo G. Carroll dr. Baker

Hitchcockov kameo nalazi se pred kraj filma; vidimo ga izvan telefonske govornice dok Jack telefonira.

Nagrade

[uredi | uredi izvor]

Osvojeni Oscari

[uredi | uredi izvor]

Neosvojeni Oscari

[uredi | uredi izvor]

Zanimljivosti

[uredi | uredi izvor]
  • Više od 20 glumica testirano je za ulogu gđe de Winter, koja je na kraju otišla novopečenoj glumici Joan Fontaine. Jedna od njih bila je Vivien Leigh, koju je Laurence Olivier pokušao progurati, jer su bili par u to vrijeme.
  • Ovo je bio drugi Hitchcockov film koji se temelji na romanu Daphne du Maurier (prvi je bio Krčma "Jamaica")
  • Uprkos potrazi za lokacijom uzduž i poprijeko SAD-a, a posebno Nove Engleske, David O. Selznick nije bio u mogućnosti pronaći prikladno mjesto koje bi predstavilo Manderley, pa je morao pribjeći minijaturi umjesto toga, i to vrlo uvjerljivoj.
  • Godine 1944. Edwina Levin MacDonald tužila je Selznicka, Daphne du Maurier, United Artists i Doubleday za plagijat. Tvrdila je da se film temelji na romanu Slijepi prozori i dobila je nepoznat iznos odštete.
  • Olivier je užasno tretirao Joan Fontaine zato što je želio da njegova tadašnja djevojka Vivien Leigh igra glavnu ulogu. Ovo je prilično potreslo Fontaine, tako da Alfred Hitchcock odlučio kapitalizirati na tome tako što joj je rekao da je cijela glumačka ekipa mrzi, čime je postala stidljiva i tjeskobna – upravo ono što mu je bilo potrebno za njenu glumu.
  • Ovo je bio prvi film koji je Hitchcock napravio s Davidom O. Selznickom. Hitchcock je radio sa scenaristom Robertom E. Sherwoodom i svojom pomoćnicom Joan Harrison u procesu pisanja scenarija. Ali, gotovo od početka snimanja bio je nezadovoljan Selznickom, koji je vodio kontrolni – a neki su to zvali opsesivni – način "produkcije".
  • Zbog uspjeha ovog filma u Španiji, posebne jakne koje je Joan Fontaine nosila tokom snimanja filma počele su biti poznate kao "rebecas". Riječ "rebeca" još se koristi danas kad se govori o ovom odjevnom predmetu.

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]